Υποψήφιος για τις Ευρωεκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία είναι ο Θεοδόσης Πελεγρίνης, πρώην υφυπουργός Παιδείας και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, με πλούσια δράση στην παιδεία και τον πολιτισμό. Με αφορμή την παρουσία του στα Γιάννενα ενόψει και των εκλογών της 26ης Μαΐου του ζητήσαμε να μας πει λίγα πράγματα για την απόφασή του να είναι υποψήφιος. 

Να ξεκινήσουμε με τη βασική ερώτηση κ. Πελεγρίνη. Γιατί επιλέξατε να είστε υποψήφιος στις ευρωεκλογές;

Έχω μια ιδιαίτερα μακρά διαδρομή στην παιδεία –όχι μόνο στα αμφιθέατρα και τις αίθουσες διδασκαλίας  του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και σε υψηλές διοικητικές θέσεις. Σας θυμίζω ότι διετέλεσα Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και Υφυπουργός Παιδείας. Παράλληλα όμως, προς την ακαδημαϊκή δράση μου είχα ενεργό συμμετοχή όλα αυτά τα χρόνια σε αγώνες υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτές λοιπόν οι δυο πλευρές του εαυτού μου – η παιδεία που απέκτησα και η κοινωνική δράση που ανέπτυξα – ήταν οι βασικοί λόγοι που με ώθησαν να εμπλακώ στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου. 

Πάνω σε ποιους τομείς θα θέλατε να αναπτύξετε τη δράση σας αν εκλεγείτε; 

Είναι προφανές ότι εκλεγησόμενος ως ευρωβουλευτής η προσφορά μου θα διοχετευθεί στην παιδεία και τον πολιτισμό. Σας  επισημαίνω ότι εκτός από την συγγραφική και την επιστημονική ενασχόλησή μου, παραμένει έντονο το ενδιαφέρον μου για το θέατρο ως συγγραφέως και ως ηθοποιού. Ειδικώς ως προς την υποκριτική ενασχόλησή μου επιτρέψτε μου να αναφέρω ότι το 2015 απέσπασα το πρώτο βραβείο ερμηνείας ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ του Λονδίνου για τον ελληνικό κινηματογράφου στην ταινία του Δημήτρη Πιατά «Πανδημία».  

Ειδικά για την Παιδεία που έχετε και μεγάλη εμπειρία, τι θα μπορούσε να γίνει μέσω των ευρωπαϊκών πολιτικών;

Νομίζω ότι η ως τώρα προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ομογενοποιηθούν τα πανεπιστήμια δεν απέφερε το προσδοκώμενα αποτελέσματα. Ασφαλώς ο μέσος όρος των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων έχει ανέβει, αλλά ο μέσος όρος δεν λέει πάντα την αλήθεια. Αν βάλω το ένα πόδι μου στον πάγο και το άλλο στην φωτιά, ο μέσος όρος λέει ότι θα νιώθω όμορφα. Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό. Λείπουν από την Ευρώπη μας, για να γίνω συγκεκριμένος, πανεπιστήμια με τα χαρακτηριστικά των πάλαι ποτέ διαλαμψάντων πανεπιστημίων της Οξφόρδης, του Κέιμπριτζ, της Σορβόνης ή της Χαϊδελβέργης. Χρειάζεται αλλαγή πλεύσης της παιδείας στην Ευρώπη, όχι γιατί στην παρούσα μορφή της δεν αξίζει η παιδεία που παρέχει η Ευρώπη, αλλά για να γίνει η παιδεία της Ευρώπης πιο ενδιαφέρουσα και ελκυστική. Και προς αυτήν την κατεύθυνση θα μπορούσα να συμβάλω

Σας προβληματίζει η αύξηση του ευρωσκεπτικισμού και της αντίδρασης στο κοινό ευρωπαϊκό όραμα που καταγράφεται σε πολλές χώρες της ΕΕ.

Όχι. Πρώτα από όλα ξεκινώ από την παραδοχή ότι ο ευρωσκεπτικισμός δεν ταυτίζεται με την ωμή βία της ακροδεξιάς. Εκλαμβάνω τον ευρωσκεπτικισμό με την σημασία της αμφιβολίας ή της αμφισβήτησης για την πορεία και το μέλλον του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Η αμφισβήτηση ή η αμφιβολία αποτελεί συστατικό γνώρισμα της δημοκρατίας και της διάθεσης για διάλογο  πάνω στις οποίες βασίζεται το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης. Ο Καρτέσιος στήριξε την βεβαιότητα της ύπαρξής μας πάνω στην αμφιβολία ως εξής:

Για όλα μπορώ να αμφιβάλλω.

Για ένα πράγμα δεν μπορώ να αμφιβάλλω –για το γεγονός ότι, όταν αμφιβάλλω, αμφιβάλλω.

Το γεγονός ότι αμφιβάλλω μου δίνει την βεβαιότητα ότι αμφιβάλλω.

Γιατί πώς θα αμφέβαλλα, αν δεν υπήρχα.

Αμφιβάλλω, άρα υπάρχω, Cogito ergo sum.

Κατά ανάλογο τρόπο, η Ευρώπη μέσα από την αμφιβολία, την αμφισβήτηση ή τον σκεπτικισμό που δρα στους κόλπους της μπορεί να επιβεβαιώνει την ύπαρξή της. Την αδιαφορία και τον εφησυχασμό φοβάμαι, όχι την μη ησυχάζουσα αμφιβολία και ενοχλητική εν πολλοίς προσώρας ενοχλούσα αμφισβήτηση. Αυτό είναι το μέγα μάθημα του κορυφαίου δασκάλου, του Σωκράτη: να μην σταματάς να αναρωτιέσαι και να ρωτάς.  

Συνέντευξη ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ