Με τον θάνατο της βασίλισσας Ελισάβετ προβάλλονται τα καλά γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία της, πιστοί στη ρήση «ο νεκρός δεδικαίωται». Αλλά η Ιστορία είναι ο Αδέκαστος Κριτής, που δικάζει και καταδικάζει, όχι μόνον την απελθούσα, αλλά και την ιστορία της «φιλεύσπλαχνης Αγγλίας» γενικότερα, η οποία αντιμετώπισε τον Πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας με σκαιό και απαξιωτικό τρόπο, σε μια περίοδο που η Ελλάδα έψαχνε να βρει παντού ένα καταφύγιο.
Όταν η Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας εξέλεγξε τον Ιωάννη Καποδίστρια ως πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, αυτός, πριν κατέβει στην Ελλάδα, περιήλθε τις δυνάμεις της Ευρώπης για να ζητήσει τη βοήθειά τους στον απελευθερωτικό αγώνα. Με την άφιξή του στην Αγγλία ζήτησε να υποβάλλει τα σέβη του στον βασιλιά Γεώργιο Δ’. Μετά από πολλές ημέρες και με διαταγή του βασιλιά πήγε στο παλάτι του Ουίνδστορ και τον οδήγησαν στη βιβλιοθήκη του παλατιού. Ύστερα από πολύ ώρα άνοιξε μια άλλη πόρτα και μπήκε «ένας υψηλόσωμος άνδρας ντυμένος ατιμέλητα, έκλεισε την πόρτα και άρχισε να παρατηρεί τους πίνακες προχωρώντας αργά προς το μέρος του Καποδίστρια». Ο Καποδίστριας πείστηκε ότι ήταν ο βασιλιάς, γιατί τον γνώριζε από το παρελθόν όταν συνόδευε στην Αγγλία τον αυτοκράτορα της Ρωσίας Αλέξανδρο. Ο Καποδίστριας «απορημένος από τον παράδοξο τρόπο της συνάντησης, περίμενε όρθιος, άφωνος και ακίνητος. Ο βασιλιάς έφθασε κοντά του, σαν να τον συνάντησε απροσδόκητα, ειπε: «Ah! Vous etes ici, monsieur le comte! Je suis bien aise de vous voir”. (Α! εδώ είστε, κύριε κόμη! Χαίρομαι που σας βλέπω». Χωρίς να περιμένει απάντηση από τον Καποδίστρια, τον αποχαιρέτησε και απομακρύνθηκε ήσυχα παρατηρώντας τους υπόλοιπους πίνακες και βγήκε από την ίδια πόρτα».
Όταν ο Καποδίστριας απευθύνθηκε στη Ρωσική Αυλή, αυτή δέχθηκε το αίτημά του να δωθούν για τον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας, σαν δάνειο, 200.000 φράγκα που αποτελούσαν τους τόκους των χρημάτων που είχαν κατατεθεί από Έλληνες στη Ρωσική Τράπεζα, με σκοπό τη διατήρηση των σχολείων των Ιωαννίνων και «να μην ξοδευτούν παρά μόνον μετά από υπόδειξη του Κυβερνήτη τα 400.000 ρούβλια που είχαν προσφερθεί από φιλάνθρωπους Ρώσους για την εξαγορά Ελλήνων αιχμαλώτων».
Τελικά η Ιστορία ακολουθεί και κυκλική τροχιά. Κρίνει, δικάζει και καταδικάζει.
(Πηγή: Σπυριδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής επανάστασης, τόμος τέταρτος σελίδες 217-220).
]]>21 Φεβρουαρίου 1913, ένα από τα τρία απόρθητα φρούρια της Ευρώπης παραδίδονταν στα χέρια των Ελλήνων και τα Ιωάννινα απελευθερώνονταν μετά από 483 χρόνια τούρκικης σκλαβιάς. Τα άλλα δύο απόρθητα φρούρια ήταν της Σκόδρας και της Αδριανούπολης.
Σε όσους συνέβαλαν στην προετοιμασία για την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων αξίζει μια τιμητικά ονομαστική αναφορά, γιατί στους πολέμους αναφέρονται μόνον τα ονόματα των νικητών και αποσιωπώνται των αφανών ηρώων που χωρίς τη βοήθεια αυτών ο αγώνας ίσως να μην είχε αίσιο αποτέλεσμα. Παρακάτω πολύ περιληπτικά αναφέρονται η κατάσταση που βρισκόταν η πόλη των Ιωαννίνων, με τον αφανή διπλωματικό πόλεμο και άτομα που συνέβαλαν, με διαφορετικούς τρόπους, στον απελευθερωτικό αγώνα
Τα Ιωάννινα, την περίοδο εκείνη υπήρξαν το σταυροδρόμι των ανταγωνισμών με πλήθος διπλωματικών αποστολών, και συγκεκριμένα:
– Η ΡΩΣΙΑ, με το «Αυτοκρατορικό Γενικό Πρόξενο Ρωσίας εν Ηπείρω και κάτω Αλβανίας».
– Η ΑΥΣΤΡΟΟΥΓΓΑΡΙΑ, με τον «Γραμματέα της Πρεσβεία, Πληρεξούσιος Γενικός Πρόξενος της Αυστροουγγαρίας».
– Η ΡΟΥΜΑΝΙΑ, με τον «Βασιλικό Πρόξενο της Ρουμανίας».
– Η ΑΓΓΛΙΑ, εκπροσωπούνταν με «Πρακτορείο», που το 1912-1913 διηύθυνε ο Άγγλος Ταγματάρχης Willis.
– Η ΙΤΑΛΙΑ, με τον πρόξενό της.
– Η ΓΑΛΛΙΑ, με Υποπροξενείο.
Οι προξενικές αυτές αρχές λειτουργούσαν και ενεργούσαν με πυξίδα την εξωτερική πολιτική που χάραζαν οι κυβερνήσεις τους.
ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στα Ιωάννινα
Ο Άγγελος Φορέστης, υπήρξε ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στα Ιωάννινα. Ήταν υπεύθυνος και συντονιστής του κατασκοπευτικού δικτύου της πόλης. Μετά την απελευθέρωσή της έγινε ο πρώτος Νομάρχης Ιωαννίνων.
Ο Νικόλαος Χαντέλης, καταγόταν από τα Άνω Ραβένια και υπήρξε διερμηνέας και βασικό στέλεχος του Προξενείου.
Ο Κωνσταντίνος Τσιριγώτης, Υπολοχαγός Πεζικού, που εμφανιζόταν αφ’ ενός μεν ως «Γραμματέας» του Ελληνικού Προξενείου με το ψευδώνυμο «Κ. Τσαρόπουλος».
Ο Θεόδωρος Μανέτας, Ανθυπολοχαγός πυροβολικού με το ψευδώνυμο «Μαντάς» και «Θυρεύς» αντίστοιχα, διαδέχθηκε τον Κ. Τσιριγώτη στην ανωτέρω υπηρεσία.
Μιχαήλ Λάνδος, Αξιωματικός με το ψευδώνυμο «Νινίας».
ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΓΙΑΝΝΙΩΤΕΣ
Α) Ιωάννης Λάππας
Β) Αθανάσιος Τσεκούρας
Γ) Αλέξανδρος Λιβαδεύς
Δ) Κωνσταντίνος Μέρτζιος.
ΙΕΡΕΙΣ
Α) ο παπά Βασίλης Νταρίτσης
Β) ο παπά Νικόλας από Μπαρκμάδι
Γ) ο παπά Κώστας Θωμαϊδης
Δ) ο παπά Γιώργης, Σύγγελος της Μητρόπολης
Ε) ο παπά Βασίλης Σιωμόπουλος του Αγίου Νικολάου Ιωαννίνων
ΣΤ) ο παπά Θωμάς Μέκαλης της Περιβλέπτου Ιωαννίνων
Ζ) Ο ηγούμενος της Αγίας Αικατερίνης Ιωαννίνων Άνθιμος Κτενιάδης, Εταίρος του 26ου Τμήματος της Ηπειρωτικής Εταιρίας, από την Κρήτη, με το ψευδώνυμο «Επίκουρος», διέθεσε ολόκληρο το συγκρότημα της Μονής στη διάθεση της οργάνωσης. Εκεί, προσωρινά, κρύφτηκαν κάποιοι διωκόμενοι και όπλα και πυρομαχικά. Επίσης εκεί το 1908 ο Άνθιμος Κτενιάδης, όρκισε το στέλεχος της Ηπειρωτικής Εταιρείας καπετάν Σπύρο Κρεμμύδα, που ανήκε στην Α΄ διεύθυνση.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Άξια μνημοσύνης είναι και η γυναικεία προσφορά. Όπως αναφέρει ο Ν. Ζυγούρης, «Διά την μεταφοράν δε εγγράφων εχρησιμοποιήθηκαν ακόμη και γυναίκες χωρικοί, προσποιούμεναι ότι συλλέγουν φύλλα ή λάχανα δια να μη προκαλέσουν υπονοίας», ο δε Κωνσταντίνος Μέρτζιος γράφει ότι «τας πληροφορίας, που μετέδιδε το κέντρο μας, τας εμάζευε από διαφόρους μυημένους και αγρότας».
ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ
ΟΠΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ:
1) Ο ομογενής Αξιωματικός Νικόλάος Μιζαντζόγλου (Νικολάκη Εφέντη) που συνέταξε το σχεδιάγραμμα των οχυρών, το οποίο είχε εξασφαλίσει ο Πρόξενος Άγγελος Φορέστης πριν από τον πόλεμο.
2) «ομογενής στρατιώτης λιποτακτήσας εκ Μπεζάνης μας παρέχει τας εξής πληροφορίας περί του εν Μπεζάνη πυροβολικού».
3) Άλλοι γνωστοί στην ιστορία ομογενείς ήταν, ο Χρήστος Κωνσταντινίδης, ο οποίος υπηρετούσε στα πυροβολεία της Καστρίτσας, ο Δημόκριτος, φαρμακοποιός, που υπηρετούσε στη φρουρά του Μπιζανίου, ο Κωστάκης, φαρμακοποιός επίσης και αυτός που υπηρετούσε στη φρουρά του Γαρδικίου ο Νικόλαος Τεπτσίδης, από τον Πόντο της Μ. Ασίας.
ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
Ο «πρύτανης των κατασκόπων» Δημήτριος Παπαϊωάννου από τη Σαδοβίτσα, τα σημερινά Μάρμαρα. Πολλοί άλλοι απλοί Γιαννιώτες που δούλευαν στα οχυρωματικά έργα του Μπιζανίου παρείχαν ουσιαστικές πληροφορίες και επειδή λειτουργούσαν κατασκοπευτικά δεν αναφέρονταν τα ονόματά τους για λόγους προστασίας τότε.
Η ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΩΝ
Το μεγαλύτερο μέρος των όπλων διαχετεύονταν μέσω Κράψης-Μονή Τζιόρας-Καραμαριώ ή Μπαρκουμάδι-Λίμνη Ιωαννίνων και από εκεί με πλοιάρια μέσω της λίμνης Λαψίστας παραδίδονταν στα Κούρεντα
Στην Ομάδα Κράψης συμμετείχαν οι: Αχιλλέας Κόκκινος, Ιωάννης Μητροκώστας, Γεώργιος Παπαηλίας.
Στην Ομάδα Νήσου συμμετείχαν οι: Ιωάννης Τσαφάς, Κων/νος Τσαφάς, Κων/νος Γκαναβιάρης.
Στην Ομάδα Ιωαννίνων συμμετείχαν οι: Γ. Καζάζης, Χαρ. Σταφυλάς, Νικ. Αυγέρης ή Γκιόκας, Γ. Χατζηγιάννης και ο ενοικιαστής των μύλων Βασ. Νταρίτσης ή Παπαβασιλείου.
Για τη μεταφορά εγγράφων τα πρόσωπα που εμπιστευόταν η Α΄ Διεύθυνση της Ηπειρωτικής Εταιρείας ήταν: Ο Κων/νος Τασιούλας από Χουλιαράδες, ο γεώργιος Λεπενιώτης, ο Παν. Καλίγερος, που ήταν Καβάσης (κλητήρας) στο Ρωσικό Προξενείο, ο Αθανάσιος Κόκκινος από την Κράψη.
Όταν ο Γκολτς πασάς παρέδιδε τα οχυρωματικά έργα του Μπιζανίου είπε στους Τούρκου: «Εδώ σας παραδίδω τον τάφο της Ελλάδας».
Διαψεύστηκε και χάρη στην προσφορά των απλών και αφανών ηρώων που η Ιστορία πολλές φορές «παραλείπει» ν’ αναφέρει τα ονόματά τους.
Τιμητικό μνημόσυνο λοιπόν σ’ αυτούς και όπως έλεγε ο Πλάτων «οι τιμές και η δόξα των γονέων αποτελούν ανεκτίμητο θησαυρό για τα παιδιά».
]]>Ιός κομπορρημοσύνης, έπαρσης, αλαζονείας και αμετροέπειας, έχει εμβολιάσει την κυβέρνηση και γι’ αυτό εδώ και αρκετό καιρό προβάλλει τη χρήση του εμβολίου για τον κορωνοϊό ως πανάκεια «δια πάσαν νόσον και πάσαν… αυτοπροβολήν… ».
Πώς αλλιώς θα μπορεί να χαρακτηριστεί η παλινωδία της σχετικά με τους εμβολιασμούς των πολιτών, οι οποίοι θα ανέμεναν από μια σοβαρή κυβέρνηση να έχει έναν στοιχειώδη σχεδιασμό για να μην τρέφονται με φρούδες ελπίδες.
Το ότι η χρήση του εμβολίου έγινε εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης για προβολή και διαφήμιση είναι αδιαμφισβήτητο και αποδεικνύεται συνεχώς μαζί με τις παλινωδίες της.
Ενώ οι ειδικοί επιστήμονες δεν γνώριζαν ακόμη τον χρόνο κυκλοφορίας του εμβολίου, ο υπουργός υγείας κ. Κικίλιας δήλωνε ότι «θα ξεκινήσουμε με 700.000 δόσεις τον Δεκέμβριο…» (ΣΚΑΪ, 18 Αυγούστου 2020). Με την έπαρση που διακατέχεται, συνέχισε απτόητος τον σχεδιασμό του για «1.018 κέντρα εμβολιασμού που θα εξυπηρετούν 2.117.440 άτομα το μήνα σε δύο βάρδιες…». (18 Νοεμβρίου 2020).
Και αφού λοιπόν έπεσαν πάλι έξω έσπευσαν τέλη Δεκεμβρίου 2020 να παραλάβουν «εν χορδοίς και οργάνοις» και με τιμές κράτους, δύο κιβώτια με 9.000 εμβόλια. Η επικοινωνιακή ομοβροντία από τα «πετσωμένα» μέσα ενημέρωσης κάλυψε (;) την αποτυχία τους και απέδειξε τη γύμνια τους όσον αφορά τον σχεδιασμό και την αποτελεσματικότητα σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.
Αφού παρέλασαν και εμβολιάστηκαν πρώτοι απ’ όλους οι κυβερνώντες, «κλέβοντας» χρόνο και εμβόλια από τους υγειονομικούς, εμφανίστηκε ο κ. πρωθυπουργός και έβαλε τάξη στη σειρά εμβολιασμών: Πρώτα οι υγειονομικοί, μετά οι ευπαθείς ομάδες και μετά ο λαός. Οι selfies όμως είχαν κοινοποιηθεί και ο σκοπός για επικοινωνιακή προβολή είχε επιτευχθεί. Τι υποκρισία!
Αμέσως μετά ο κ. πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι «δημιουργήθηκαν 223 εμβολιαστικές γραμμές και θα γίνονται 8.000 εμβολιασμοί την ημέρα ή 200.000 το μήνα». (8 Ιανουαρίου 2021). Πόσοι μήνες χρειάζονται για να εμβολιαστεί το 70% περίπου των Ελλήνων για να υπάρξει ανοσία; Αυτό βέβαια δεν μπορούν οι «άριστοι» της κυβέρνησης να το σχεδιάσουν και να το υπολογίσουν!
Η σοβαρότητα της κ. Αθηνάς Λινού, Καθηγήτριας Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, προσγειώνει κάθε κυβερνητικό ονειροδίαιτο: «Αν μέσα στον Ιανουάριο μπορούσαμε να εμβολιάσουμε 1.000.000 ανθρώπους σε δύο δόσεις, θα ήταν τα πράγματα κάπως καλά. Για να πραγματοποιηθεί αυτό πρέπει να εμβολιάζεις τις εργάσιμες ημέρες 100.000 άτομα την ημέρα», δήλωσε.
Και για να διασκεδάσει ο κ. πρωθυπουργός την έλλειψη σχεδιασμού, τις αστοχίες, τις ανεμελιές, τις ανικανότητες τους και τις κριτικές που ασκεί όλη την αντιπολίτευση, πέταξε και την παροιμία: «όποιος βιάζεται σκοντάφτει», λες και τον σχεδιασμό, τις δεσμεύσεις και την παροχή φρούδων ελπίδων τα έκαναν όλοι οι άλλοι εκτός από τους «αρίστους» της κυβέρνησης.
Ξέχασε όμως ο κ. πρωθυπουργός ότι για ζητήματα υγείας των πολιτών οι παροιμίες και οι χαριτολογίες δεν απαλύνουν τον πόνο όσων έχασαν προσφιλή πρόσωπά από τον κορωνοϊό, αλλά ούτε διασκεδάζουν τον εγκλεισμό των Ελλήνων.
Σε κάθε όμως περίπτωση καλό είναι να γνωρίζει και κάποιες άλλες παροιμίες που για τις σημερινές περιστάσεις προσιδιάζουν και είναι πιο επίκαιρες. Ενδεικτικά:
– «Βουλεύου μεν βραδέως, επιτέλει δε ταχέως τα δόξαντα». (Ισοκράτης)
– «Φιλεί γαρ οκνείν πράγμ’ ανήρ πράσσων μέγα» (Σοφοκλής, =Συνηθίζει να προχωρεί με προσοχή ο άνθρωπος που επιχειρεί έργο σπουδαίο)
– «Ειμαρμένον δε των κακών βουλευμάτων κακάς αμοιβάς καρπούσθαι βροτοίς» (Μένανδρος, =Είναι μοιραίο οι κακές σκέψεις να πληρώνονται με κακό νόμισμα).
Αυτά εν ολίγοις και ας ευχηθούμε ο ιός της αναισθησίας να μην εμφιλοχωρήσει και να μην ενσταλαχτεί.
]]>