Eκδήλωση με τίτλο «Νύχτα Μαγικιά», αφιερωμένη στη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη διοργανώνει την Τετάρτη 9 Αυγούστου και ώρα 21.00 στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Νικόπολης ο Δήμος Πρέβεζας σε συνεργασία με την ΠΕΔ Ηπείρου και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πρέβεζας.
Έργα του θα ερμηνεύσει η Ανεξάρτητη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» η οποία ιδρύθηκε πριν από 26 χρόνια και απαρτίζεται από εννιά καταξιωμένους μουσικούς ενώ συνεργάζεται με τραγουδιστές αναγνωρισμένης καλλιτεχνικής αξίας.
Τα τραγούδια της συναυλίας θα ερμηνεύσουν οι Βασίλης Λέκκας, Σαββέρια Μαργιολά, Κώστας Μήτσης και Άγγελος Θεοδωράκης Παπαγγελίδης, εγγονός του Μίκη Θεοδωράκη.
Επί σκηνής μαζί τους θα συμπράξουν οι μουσικοί: Μανώλης Καραντίνης μπουζούκι, Ευαγγελία Μαυρίδου πιάνο, Ξενοφών Συμβουλίδης πνευστά, Νίκος Γκιόλιας κιθάρα, Αρτέμης Σαμαράς βιολί -βιόλα, Λευτέρης Γρίβας ακορντεόν, Θεόδωρος Κουέλης μπάσο, Νίκος Σκομόπουλος ντραμς και Στέφανος Θεοδωράκης – Παπαγγελίδης, κρουστά. Καλλιτεχνική Διευθύντρια: Μαργαρίτα Θεοδωράκη .
Η είσοδος για το κοινό λόγω της περιορισμένης χωρητικότητας του Ωδείου θα γίνεται με κάρτες εισόδου τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προμηθεύονται
δωρεάν από τη Δευτέρα 7 Αυγούστου στο γραφείο Πολιτισμού (Λαϊκή Αγορά Πρέβεζας).
]]>Η συναυλία θα επαναληφθεί την Κυριακή 5 Ιουνίου (20:00), στην Αίθουσα Τέχνης του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης.
Συμμετέχουν:
η Συμφωνική Ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου Ιωαννίνων σε Μουσική Διεύθυνση Φοίβου Παπαδόπουλου (Ιωάννινα) και Γιώργου Χλίτσιου (Κοζάνη), η Χορωδία Δωματίου Κοζάνης σε Διδασκαλία– διεύθυνση Έμης Τσιούρα, το Χορωδιακό Σύνολο Cantus σε Διδασκαλία – διεύθυνση Κωνσταντίνας Μήλια και η μέτζο σοπράνο Μπέττυ Χαρλαύτη.
Η πρώτη παρουσίαση
Ο χορογράφος Lorca Massine παρουσίασε, το 1976, στη Λυρική Σκηνή των Αθηνών, μια πρώτη εκδοχή του μπαλέτου Ζορμπάς χρησιμοποιώντας βασικά τη μουσική που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης, το 1966, για την ομώνυμη ταινία. Δέκα χρόνια αργότερα, ο συνθέτης επέλεξε διάφορα αποσπάσματα έργων του (τραγούδια, σονατίνα, Ελληνικό Καρναβάλι κ.ά.), που, κατά την κρίση του, μπορούσαν να στηρίξουν την ιστορία του καζαντζακικού Ζορμπά.
Το σχέδιο αυτό υποβλήθηκε στο φεστιβάλ της Verona, η οποία, αφού το δέχτηκε, πρότεινε στον Θεοδωράκη να ενορχηστρώσει αυτό το διάχυτο υλικό. Ο συνθέτης εξέλαβε την πρόταση ως πρόκληση και μετά από οκτώ μήνες εντατικής εργασίας παρέδωσε την παρτιτούρα στο φεστιβάλ της Verona.
Διηύθυνε ο ίδιος την πρώτη εκτέλεση του νέου του έργου, τον Αύγουστο του 1988, και ξανά το καλοκαίρι του 1990.Η μεγάλη επιτυχία του μπαλέτου και της συμφωνικής μουσικής οφείλεται εν πολλοίς στην απόφαση του συνθέτη να χρησιμοποιήσει μικτή χορωδία και σολίστ.
Είσοδος ελεύθερη.
]]>Η συναυλία θα επαναληφθεί την Κυριακή 5 Ιουνίου (20:00), στην Αίθουσα Τέχνης του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης.
Συμμετέχουν η Συμφωνική Ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου Ιωαννίνων σε Μουσική Διεύθυνση Φοίβου Παπαδόπουλου (Ιωάννινα) και Γιώργου Χλίτσιου (Κοζάνη), η Χορωδία Δωματίου Κοζάνης σε Διδασκαλία– διεύθυνση Έμης Τσιούρα, το Χορωδιακό Σύνολο Cantus σε Διδασκαλία – διεύθυνση Κωνσταντίνας Μήλια και η μέτζο σοπράνο Μπέττυ Χαρλαύτη.
Ο χορογράφος Lorca Massine παρουσίασε, το 1976, στη Λυρική Σκηνή των Αθηνών, μια πρώτη εκδοχή του μπαλέτου Ζορμπάς χρησιμοποιώντας βασικά τη μουσική που συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης, το 1966, για την ομώνυμη ταινία. Δέκα χρόνια αργότερα, ο συνθέτης επέλεξε διάφορα αποσπάσματα έργων του (τραγούδια, σονατίνα, Ελληνικό Καρναβάλι κ.ά.), που, κατά την κρίση του, μπορούσαν να στηρίξουν την ιστορία του καζαντζακικού Ζορμπά.
Το σχέδιο αυτό υποβλήθηκε στο φεστιβάλ της Verona, η οποία, αφού το δέχτηκε, πρότεινε στον Θεοδωράκη να ενορχηστρώσει αυτό το διάχυτο υλικό. Ο συνθέτης εξέλαβε την πρόταση ως πρόκληση και μετά από οκτώ μήνες εντατικής εργασίας παρέδωσε την παρτιτούρα στο φεστιβάλ της Verona.
Διηύθυνε ο ίδιος την πρώτη εκτέλεση του νέου του έργου, τον Αύγουστο του 1988, και ξανά το καλοκαίρι του 1990.
Η μεγάλη επιτυχία του μπαλέτου και της συμφωνικής μουσικής οφείλεται εν πολλοίς στην απόφαση του συνθέτη να χρησιμοποιήσει μικτή χορωδία και σολίστ.
Είσοδος ελεύθερη.
]]>Τη Δευτέρα 23 Μαΐου και ώρα 20:30, στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής» με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. θα ερμηνευτούν τα έργα: «Επιφάνια» σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη, «Μυθιστόρημα» σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη και «Romancero Gitano» σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (ελληνική απόδοση του Οδυσσέα Ελύτη).
Σολίστ η Ιωάννα Φόρτη στο τραγούδι, ο Ελευθέριος Καραγιάννης στα πνευστά, ο οποίος επιμελήθηκε και την ενορχήστρωση, και η Γεωργία Αναστάση στο πιάνο.
Πώς δημιουργήθηκαν
Ο Μίκης Θεοδωράκης στο διάστημα 1960 -1961 έγραψε στο Παρίσι μουσική, πάνω σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη. Τα ποιήματα που μελοποιήθηκαν είναι: «Άρνηση», «Κράτησα τη ζωή μου», «Άνθη της πέτρας» και «Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές». Τα τραγούδια αυτά ηχογραφήθηκαν τον Φλεβάρη του 1962 με την φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση για τον δίσκο «Επιφάνια».
Ο ίδιος ο Θεοδωράκης γράφει αναφερόμενος στο δίσκο του «Επιφάνια» και στις περιπέτειες με την άνω τελεία:
«Ήθελα τα Επιφάνια -ακριβώς γιατί ο στίχος ήταν τόσο διανοουμενίστικος- να τα περάσω σε όσο το δυνατόν πιο πλατύ κοινό με λαϊκό μουσικό ένδυμα. Άλλωστε αυτή ήταν η πρώτη φορά που ελεύθερος στίχος φιλοδοξούσε να γίνει απλό λαϊκό τραγούδι. Να συντροφεύει δηλαδή τον κοσμάκη παντού. Στο γιαπί, στην ταβέρνα, στην εκδρομή, στην παρέα. Όταν ηχογραφούσαμε, λέω στον Μπιθικώτση «πρόσεξε την άνω τελεία. Εκεί που λες πήραμε τη ζωή μας, βάλε παύση πριν πεις λάθος». Στα αυτιά μου είχα την προτροπή – παράκληση του ποιητή: «Την άνω τελεία! Την άνω τελεία! Αλλιώτικα μου αντιστρέφεις το νόημα». Τελικά, όμως, αυτό αποδείχθηκε ανεφάρμοστο στην πράξη με αποτέλεσμα να ακουστεί η λέξη «λάθος» κολλητά στο «πήραμε τη ζωή μας» δίνοντας αντίθετο νόημα στο ποίημα. Όμως, πόσο κατανοητό ήταν για το λαό, που ποιος λίγο, ποιος πολύ, είχε πάρει τη ζωή του λάθος;». Η επιτυχία και η ανταπόκριση που είχε στον κόσμο το τραγούδι έκανε τον ποιητή να νιώσει σαν μικρό παιδί, λησμονώντας την απώλεια της άνω τελείας του».
Το καλοκαίρι του 1962 ο Σεφέρης αγκαζέ με τον Μίκη και τον Γ. Π. Σαββίδη τριγυρνούσε στις ταβέρνες της Πλάκας για να ακούσει την «Άρνηση» (Στο περιγιάλι το κρυφό).
Γράφει σχετικά ο Μίκης: «Ποτέ, ίσως, ένας Σεφέρης δεν είχε γίνει σαν μικρό παιδί. Γελούσε, έλαμπε ολόκληρος από ευτυχία και νομίζω πως εκείνη τη βραδιά επέτρεψε στην τόσο αυστηρή του καρδιά να με αγαπήσει. Στο μέτρο φυσικά του επιτρεπτού για ένα διπλωμάτη». Κι αν οι στίχοι έχασαν μια άνω τελεία, το τραγούδι γνώρισε την απόλυτη επιτυχία.
Το 1935 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή «Μυθιστόρημα» του Γιώργου Σεφέρη. Το γνωστότερο από τα ποιήματα ήταν βεβαίως αυτό:
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει
Λίγο ακόμα να σηκωθούμε
λίγο ψηλότερα…
Το 1965, ο Γιάννης Μαρκόπουλος μελοποίησε το ποίημα και το παρουσίασε τότε σε συναυλίες αλλά και στο ραδιόφωνο. Οκτώ χρόνια μετά, το 1973, εξέδωσε το δίσκο «Ο Στράτης θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους και άλλα τραγούδια».
Δισκογραφικά, προηγήθηκε η επική εκδοχή του Μίκη Θεοδωράκη με τη Μαρία Φαραντούρη. Το 1968, στις φυλακές Αβέρωφ, όπου ήταν κρατούμενος, ο Μίκης μελοποίησε τέσσερα ποιήματα του Σεφέρη από το «Μυθιστόρημα» και το 1971 τα ηχογράφησε με τη Μαρία Φαραντούρη στο Παρίσι, μαζί με πέντε ποιήματα του Lorca από το «Romancero Gitanο» σε μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Polydor με τίτλο «Ο Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη Νο2» με ερμηνευτές τη Μαρία Φαραντούρη και τον Αντώνη Καλογιάννη, πρώτα στο εξωτερικό και, μετά την μεταπολίτευση, και στην Ελλάδα. Το «Λίγο ακόμα» έγινε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια αγώνα και ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον.
Μετά τη συνεργασία τους στις «Μικρές Κυκλάδες» και το «Άξιον Εστί» ο Θεοδωράκης και ο Ελύτης συνεχίζουν με το «Romancero Gitanο» (Τσιγγάνικο Ρομάντζο). Ο Οδυσσέας Ελύτης προχωρά σε μια ελεύθερη απόδοση της ποίησης του Ισπανού Federico Garcia Lorca στα ελληνικά και αυτή η σύνθεση ήταν η τελευταία του Θεοδωράκη λίγο πριν από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα.
Αναφέρει σχετικά ο Μίκης Θεοδωράκης: «Λίγο πριν ξεσπάσει η Δικτατορία, στις αρχές του 1967, ο Αλέκος Πατσιφάς με ρώτησε αν θα μ’ ενδιέφερε μια νέα συνεργασία με τον Οδυσσέα Ελύτη, μετά την επιτυχία που σημείωσαν οι «Μικρές Κυκλάδες», που κι αυτές είχαν γίνει με πρωτοβουλία του. Φυσικά απάντησα θετικά και τότε μου αποκάλυψε ότι είχε ήδη μιλήσει με τον Ελύτη, ο οποίος βρισκόταν στο τέλος της μετάφρασης του κύκλου «Romancero Gitano» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Δεν είχα καμιά αμφιβολία για τον αριθμό των ποιημάτων που θα έπρεπε να μελοποιήσω. Επτά! Ο ιερός αριθμός του Ελύτη. Πράγματι, ύστερα από λίγες μέρες, κάποιο μεσημέρι του Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου του ΄67, μετά το σύνηθες γεύμα στου Φλόκα, ο Ελύτης μου παρέδωσε τα χειρόγραφα κι εγώ έσπευσα στη Νέα Σμύρνη, όπου κατοικούσα εκείνη την εποχή, για ν’ αρχίσω χωρίς καθυστέρηση τη δική μου εργασία.
Δεν θυμάμαι πόσος καιρός πέρασε, ούτε έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο Πατσιφάς επιθυμούσε, μιας και εγώ ήμουν δεσμευμένος με την Κολούμπια, στην οποία «ανήκε» η νεαρά Φαραντούρη, ο νέος κύκλος να ερμηνευτεί από μια καινούρια τραγουδίστρια ονόματι Αρλέτα, που αν δεν κάνω λάθος, θα έκανε το ντεμπούτο της με το έργο αυτό.
Έτσι οργανώθηκε, περί τις αρχές Απριλίου, μια βραδιά στο σπίτι του Πατσιφά, στο Ψυχικό, όπου έπαιξα στο πιάνο και τραγούδησα παρουσία του οικοδεσπότη και της συζύγου του, του Οδυσσέα Ελύτη και της νεαρής τραγουδίστριας, το νέο κύκλο τραγουδιών.
Όλοι έμειναν ικανοποιημένοι και συμφωνήθηκε, αφού η Λύρα τα παρουσιάσει πρώτη με την Αρλέτα, στη συνέχεια να τα διευθύνω ο ίδιος με τη Φαραντούρη στην Κολούμπια.
Κάνοντας αυτά τα χαρούμενα σχέδια για το μέλλον αγνοούσαμε τις φιλοδοξίες κάποιου άγνωστου τότε στρατιωτικού, του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο οποίος είχε κατά νου να προσφέρει διαφορετικού είδους… πνευματική τροφή στον ελληνικό λαό.
Όταν, δύο μέρες μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, βρήκα επιτέλους ένα πρώτο κρησφύγετο στην ταράτσα του σπιτιού της Ρηνιώς Παπανικόλα, που δέχθηκε να με κρύψει (δέκα περίπου άλλοι είχαν αρνηθεί από φόβο), καθώς ήμουν μόνος, βυθισμένος σε μαύρες σκέψεις, με θέα το λόφο του Φιλοπάππου, όπου υπήρχε φρουρός στρατιώτης, ακούω αίφνης τους ήχους γνωστής σε μένα μουσικής. Ήταν το «Romancero Gitano». Προς στιγμή νόμισα ότι έχω παραισθήσεις. Κανείς δεν γνώριζε αυτή τη μουσική!
Όταν ρώτησα την επομένη τη Ρηνιώ, μου απάντησε ότι χτες αργά τη νύχτα την επισκέφθη κάποια τραγουδίστρια ονόματι Αρλέτα για να της τραγουδήσει μια νέα σειρά τραγουδιών.
Τι περίεργη σύμπτωση αλήθεια!
Τα τραγούδια του «Romancero Gitano» τα παρουσίασα για πρώτη φορά σε συναυλία στη Ρώμη, στα 1970, με την ορχήστρα μου και τη Φαραντούρη. Η απήχηση των νέων τραγουδιών στο διεθνές κοινό ήταν πολύ μεγάλη. Από το 1970 έως το 1974 πραγματοποιήσαμε περί τις εξακόσιες συναυλίες σε Ευρώπη, Αυστραλία, Βόρεια και Νότια Αμερική, Αραβικά Κράτη και Ισραήλ, όπου ο κύκλος Λόρκα-Ελύτη είχε πάντοτε την ίδια επιτυχία. Οι στίχοι, όπως και όλων των υπόλοιπων τραγουδιών, παρουσιάζονταν στη γλώσσα του ακροατηρίου από ντόπιους ηθοποιούς. Έτσι, εκτός από τη μουσική, η ελληνική ποίηση γινόταν κτήμα του κοινού των συναυλιών αλλά και των ακροατών ραδιοφώνου και των τηλεθεατών δεδομένου ότι κάναμε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες εκπομπές και τηλεοπτικές εμφανίσεις».
]]>Τη Δευτέρα 23 Μαΐου και ώρα 20:30, στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής» με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. θα ερμηνευτούν τα έργα: «Επιφάνια» σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη, «Μυθιστόρημα» σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη και «Romancero Gitano» σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (ελληνική απόδοση του Οδυσσέα Ελύτη).
Σολίστ η Ιωάννα Φόρτη στο τραγούδι, ο Ελευθέριος Καραγιάννης στα πνευστά, ο οποίος επιμελήθηκε και την ενορχήστρωση, και η Γεωργία Αναστάση στο πιάνο.
Πώς δημιουργήθηκαν
Ο Μίκης Θεοδωράκης στο διάστημα 1960 -1961 έγραψε στο Παρίσι μουσική, πάνω σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη. Τα ποιήματα που μελοποιήθηκαν είναι: «Άρνηση», «Κράτησα τη ζωή μου», «Άνθη της πέτρας» και «Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές». Τα τραγούδια αυτά ηχογραφήθηκαν τον Φλεβάρη του 1962 με την φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση για τον δίσκο «Επιφάνια».
Ο ίδιος ο Θεοδωράκης γράφει αναφερόμενος στο δίσκο του «Επιφάνια» και στις περιπέτειες με την άνω τελεία:
«Ήθελα τα Επιφάνια -ακριβώς γιατί ο στίχος ήταν τόσο διανοουμενίστικος- να τα περάσω σε όσο το δυνατόν πιο πλατύ κοινό με λαϊκό μουσικό ένδυμα. Άλλωστε αυτή ήταν η πρώτη φορά που ελεύθερος στίχος φιλοδοξούσε να γίνει απλό λαϊκό τραγούδι. Να συντροφεύει δηλαδή τον κοσμάκη παντού. Στο γιαπί, στην ταβέρνα, στην εκδρομή, στην παρέα. Όταν ηχογραφούσαμε, λέω στον Μπιθικώτση «πρόσεξε την άνω τελεία. Εκεί που λες πήραμε τη ζωή μας, βάλε παύση πριν πεις λάθος». Στα αυτιά μου είχα την προτροπή – παράκληση του ποιητή: «Την άνω τελεία! Την άνω τελεία! Αλλιώτικα μου αντιστρέφεις το νόημα». Τελικά, όμως, αυτό αποδείχθηκε ανεφάρμοστο στην πράξη με αποτέλεσμα να ακουστεί η λέξη «λάθος» κολλητά στο «πήραμε τη ζωή μας» δίνοντας αντίθετο νόημα στο ποίημα. Όμως, πόσο κατανοητό ήταν για το λαό, που ποιος λίγο, ποιος πολύ, είχε πάρει τη ζωή του λάθος;». Η επιτυχία και η ανταπόκριση που είχε στον κόσμο το τραγούδι έκανε τον ποιητή να νιώσει σαν μικρό παιδί, λησμονώντας την απώλεια της άνω τελείας του».
Το καλοκαίρι του 1962 ο Σεφέρης αγκαζέ με τον Μίκη και τον Γ. Π. Σαββίδη τριγυρνούσε στις ταβέρνες της Πλάκας για να ακούσει την «Άρνηση» (Στο περιγιάλι το κρυφό).
Γράφει σχετικά ο Μίκης: «Ποτέ, ίσως, ένας Σεφέρης δεν είχε γίνει σαν μικρό παιδί. Γελούσε, έλαμπε ολόκληρος από ευτυχία και νομίζω πως εκείνη τη βραδιά επέτρεψε στην τόσο αυστηρή του καρδιά να με αγαπήσει. Στο μέτρο φυσικά του επιτρεπτού για ένα διπλωμάτη». Κι αν οι στίχοι έχασαν μια άνω τελεία, το τραγούδι γνώρισε την απόλυτη επιτυχία.
Το 1935 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή «Μυθιστόρημα» του Γιώργου Σεφέρη. Το γνωστότερο από τα ποιήματα ήταν βεβαίως αυτό:
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει
Λίγο ακόμα να σηκωθούμε
λίγο ψηλότερα…
Το 1965, ο Γιάννης Μαρκόπουλος μελοποίησε το ποίημα και το παρουσίασε τότε σε συναυλίες αλλά και στο ραδιόφωνο. Οκτώ χρόνια μετά, το 1973, εξέδωσε το δίσκο «Ο Στράτης θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους και άλλα τραγούδια».
Δισκογραφικά, προηγήθηκε η επική εκδοχή του Μίκη Θεοδωράκη με τη Μαρία Φαραντούρη. Το 1968, στις φυλακές Αβέρωφ, όπου ήταν κρατούμενος, ο Μίκης μελοποίησε τέσσερα ποιήματα του Σεφέρη από το «Μυθιστόρημα» και το 1971 τα ηχογράφησε με τη Μαρία Φαραντούρη στο Παρίσι, μαζί με πέντε ποιήματα του Lorca από το «Romancero Gitanο» σε μετάφραση Οδυσσέα Ελύτη. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Polydor με τίτλο «Ο Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη Νο2» με ερμηνευτές τη Μαρία Φαραντούρη και τον Αντώνη Καλογιάννη, πρώτα στο εξωτερικό και, μετά την μεταπολίτευση, και στην Ελλάδα. Το «Λίγο ακόμα» έγινε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια αγώνα και ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον.
Μετά τη συνεργασία τους στις «Μικρές Κυκλάδες» και το «Άξιον Εστί» ο Θεοδωράκης και ο Ελύτης συνεχίζουν με το «Romancero Gitanο» (Τσιγγάνικο Ρομάντζο). Ο Οδυσσέας Ελύτης προχωρά σε μια ελεύθερη απόδοση της ποίησης του Ισπανού Federico Garcia Lorca στα ελληνικά και αυτή η σύνθεση ήταν η τελευταία του Θεοδωράκη λίγο πριν από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα.
Αναφέρει σχετικά ο Μίκης Θεοδωράκης: «Λίγο πριν ξεσπάσει η Δικτατορία, στις αρχές του 1967, ο Αλέκος Πατσιφάς με ρώτησε αν θα μ’ ενδιέφερε μια νέα συνεργασία με τον Οδυσσέα Ελύτη, μετά την επιτυχία που σημείωσαν οι «Μικρές Κυκλάδες», που κι αυτές είχαν γίνει με πρωτοβουλία του. Φυσικά απάντησα θετικά και τότε μου αποκάλυψε ότι είχε ήδη μιλήσει με τον Ελύτη, ο οποίος βρισκόταν στο τέλος της μετάφρασης του κύκλου «Romancero Gitano» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Δεν είχα καμιά αμφιβολία για τον αριθμό των ποιημάτων που θα έπρεπε να μελοποιήσω. Επτά! Ο ιερός αριθμός του Ελύτη. Πράγματι, ύστερα από λίγες μέρες, κάποιο μεσημέρι του Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου του ΄67, μετά το σύνηθες γεύμα στου Φλόκα, ο Ελύτης μου παρέδωσε τα χειρόγραφα κι εγώ έσπευσα στη Νέα Σμύρνη, όπου κατοικούσα εκείνη την εποχή, για ν’ αρχίσω χωρίς καθυστέρηση τη δική μου εργασία.
Δεν θυμάμαι πόσος καιρός πέρασε, ούτε έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο Πατσιφάς επιθυμούσε, μιας και εγώ ήμουν δεσμευμένος με την Κολούμπια, στην οποία «ανήκε» η νεαρά Φαραντούρη, ο νέος κύκλος να ερμηνευτεί από μια καινούρια τραγουδίστρια ονόματι Αρλέτα, που αν δεν κάνω λάθος, θα έκανε το ντεμπούτο της με το έργο αυτό.
Έτσι οργανώθηκε, περί τις αρχές Απριλίου, μια βραδιά στο σπίτι του Πατσιφά, στο Ψυχικό, όπου έπαιξα στο πιάνο και τραγούδησα παρουσία του οικοδεσπότη και της συζύγου του, του Οδυσσέα Ελύτη και της νεαρής τραγουδίστριας, το νέο κύκλο τραγουδιών.
Όλοι έμειναν ικανοποιημένοι και συμφωνήθηκε, αφού η Λύρα τα παρουσιάσει πρώτη με την Αρλέτα, στη συνέχεια να τα διευθύνω ο ίδιος με τη Φαραντούρη στην Κολούμπια.
Κάνοντας αυτά τα χαρούμενα σχέδια για το μέλλον αγνοούσαμε τις φιλοδοξίες κάποιου άγνωστου τότε στρατιωτικού, του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο οποίος είχε κατά νου να προσφέρει διαφορετικού είδους… πνευματική τροφή στον ελληνικό λαό.
Όταν, δύο μέρες μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, βρήκα επιτέλους ένα πρώτο κρησφύγετο στην ταράτσα του σπιτιού της Ρηνιώς Παπανικόλα, που δέχθηκε να με κρύψει (δέκα περίπου άλλοι είχαν αρνηθεί από φόβο), καθώς ήμουν μόνος, βυθισμένος σε μαύρες σκέψεις, με θέα το λόφο του Φιλοπάππου, όπου υπήρχε φρουρός στρατιώτης, ακούω αίφνης τους ήχους γνωστής σε μένα μουσικής. Ήταν το «Romancero Gitano». Προς στιγμή νόμισα ότι έχω παραισθήσεις. Κανείς δεν γνώριζε αυτή τη μουσική!
Όταν ρώτησα την επομένη τη Ρηνιώ, μου απάντησε ότι χτες αργά τη νύχτα την επισκέφθη κάποια τραγουδίστρια ονόματι Αρλέτα για να της τραγουδήσει μια νέα σειρά τραγουδιών.
Τι περίεργη σύμπτωση αλήθεια!
Τα τραγούδια του «Romancero Gitano» τα παρουσίασα για πρώτη φορά σε συναυλία στη Ρώμη, στα 1970, με την ορχήστρα μου και τη Φαραντούρη. Η απήχηση των νέων τραγουδιών στο διεθνές κοινό ήταν πολύ μεγάλη. Από το 1970 έως το 1974 πραγματοποιήσαμε περί τις εξακόσιες συναυλίες σε Ευρώπη, Αυστραλία, Βόρεια και Νότια Αμερική, Αραβικά Κράτη και Ισραήλ, όπου ο κύκλος Λόρκα-Ελύτη είχε πάντοτε την ίδια επιτυχία. Οι στίχοι, όπως και όλων των υπόλοιπων τραγουδιών, παρουσιάζονταν στη γλώσσα του ακροατηρίου από ντόπιους ηθοποιούς. Έτσι, εκτός από τη μουσική, η ελληνική ποίηση γινόταν κτήμα του κοινού των συναυλιών αλλά και των ακροατών ραδιοφώνου και των τηλεθεατών δεδομένου ότι κάναμε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες εκπομπές και τηλεοπτικές εμφανίσεις».
]]>Συμμετέχουν οι: Ειρήνη Δόβα, τραγούδι, Νίκος Παπανικολάου, τραγούδι, Γεωργία Αναστάση, πιάνο, Ελευθέριος Καραγιάννης, πνευστά – ενορχήστρωση.
Ο δίσκος «Μικρές Κυκλάδες – Λιποτάκτες» κυκλοφόρησε το 1966. Έχει κυκλοφορήσει σε πολλές χώρες και τα τραγούδια έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ειδικά, το τραγούδι «Δακρυσμένα μάτια» έχει ερμηνευτεί από ντόπιους μουσικούς ακόμα στις κορυφές των Ιμαλαΐων.
Ο Οδυσσέας Ελύτης αναφέρει για την μελοποίηση των ποιημάτων του:
«Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή. Γι’ αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γράψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλλιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ’ ακούσουν. Λένε πως το είδος έχει ορισμένους κανόνες. Δεν τους ξέρω και, πάντως, δεν ενδιαφέρθηκα ή δεν μπορούσα ίσως να τους ακολουθήσω. Δουλεύει ο καθένας όπως νιώθει. Και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν».
Τα τραγούδια του δίσκου είναι:
ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ
1. Μαρίνα 2. Η Μάγια
3. Το τριζόνι 4. Του μικρού βοριά
5. Τα ελληνάκια
6. Τα ‘δατε τα μάθατε
7. Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ
1. Όμορφη πόλη
2. Δακρυσμένα μάτια
3. Σκέπασε ατμός τον έρωτά μας
4. Χάθηκα
]]>Συμμετέχουν οι: Ειρήνη Δόβα, τραγούδι, Νίκος Παπανικολάου, τραγούδι, Γεωργία Αναστάση, πιάνο, Ελευθέριος Καραγιάννης, πνευστά – ενορχήστρωση.
Ο δίσκος «Μικρές Κυκλάδες – Λιποτάκτες» κυκλοφόρησε το 1966. Έχει κυκλοφορήσει σε πολλές χώρες και τα τραγούδια έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ειδικά, το τραγούδι «Δακρυσμένα μάτια» έχει ερμηνευτεί από ντόπιους μουσικούς ακόμα στις κορυφές των Ιμαλαΐων.
Ο Οδυσσέας Ελύτης αναφέρει για την μελοποίηση των ποιημάτων του:
«Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή. Γι’ αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γράψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλλιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ’ ακούσουν. Λένε πως το είδος έχει ορισμένους κανόνες. Δεν τους ξέρω και, πάντως, δεν ενδιαφέρθηκα ή δεν μπορούσα ίσως να τους ακολουθήσω. Δουλεύει ο καθένας όπως νιώθει. Και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν».
Τα τραγούδια του δίσκου είναι:
ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ
1. Μαρίνα 2. Η Μάγια
3. Το τριζόνι 4. Του μικρού βοριά
5. Τα ελληνάκια
6. Τα ‘δατε τα μάθατε
7. Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ
1. Όμορφη πόλη
2. Δακρυσμένα μάτια
3. Σκέπασε ατμός τον έρωτά μας
4. Χάθηκα
]]>Συμμετέχουν οι: Ειρήνη Δόβα, τραγούδι, Νίκος Παπανικολάου, τραγούδι, Γεωργία Αναστάση, πιάνο, Ελευθέριος Καραγιάννης, πνευστά – ενορχήστρωση.
Ο δίσκος «Μικρές Κυκλάδες – Λιποτάκτες» κυκλοφόρησε το 1966.Τα τραγούδια του δίσκου:
ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ
1. Μαρίνα 2. Η Μάγια
3. Το τριζόνι 4. Του μικρού βοριά
5. Τα ελληνάκια 6. Τα ‘δατε τα μάθατε
7. Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ
1. Όμορφη πόλη 2. Δακρυσμένα μάτια
3. Σκέπασε ατμός τον έρωτά μας 4. Χάθηκα
Έχει κυκλοφορήσει σε πολλές χώρες και τα τραγούδια έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ειδικά, το τραγούδι «Δακρυσμένα μάτια» έχει ερμηνευτεί από ντόπιους μουσικούς ακόμα στις κορυφές των Ιμαλαΐων.
Ο Οδυσσέας Ελύτης αναφέρει για την μελοποίηση των ποιημάτων του:
«Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή. Γι’ αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γράψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλλιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ’ ακούσουν. Λένε πως το είδος έχει ορισμένους κανόνες. Δεν τους ξέρω και, πάντως, δεν ενδιαφέρθηκα ή δεν μπορούσα ίσως να τους ακολουθήσω. Δουλεύει ο καθένας όπως νιώθει. Και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν».
]]>Συμμετέχει η Παιδική Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Ιωαννίνων σε διδασκαλία -και διεύθυνση χορωδίας Κωνσταντίνας Μήλια. Τραγουδούν: Πόλυ Νικολοπούλου, Ελεάνα Βάσιου, Ανδρέας Καλλιβωκάς, Κωνσταντίνα Μήλια.
Θα ακουστούν γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη σε ενοργάνωση, διασκευή και μουσική διεύθυνση του αρχιμουσικού Δημήτρη Αμπατζή. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
]]>Συμμετέχει η Παιδική Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Ιωαννίνων σε διδασκαλία -και διεύθυνση χορωδίας Κωνσταντίνας Μήλια. Τραγουδούν: Πόλυ Νικολοπούλου, Ελεάνα Βάσιου, Ανδρέας Καλλιβωκάς, Κωνσταντίνα Μήλια.
Θα ακουστούν γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη σε ενοργάνωση, διασκευή και μουσική διεύθυνση του αρχιμουσικού Δημήτρη Αμπατζή. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
]]>