Κρατάμε ό,τι λειτουργεί, τολμούμε το νέο

Είναι πολύ δύσκολο να βρεις εκείνη τη μαγική ιδέα που θα εκτοξεύσει την ανάπτυξη μίας περιοχής όπως η δική μας. Κι αυτό γιατί απλούστατα, μαγικές ιδέες δεν υπάρχουν. Ιδέες γενικώς υπάρχουν πολλές βέβαια. Κι όσο κάθεσαι αδρανής ανάμεσα στους άλλους φιλολογούντες ανά τα καφενεία ή στις αλλεπάλληλες συσκέψεις των «φορέων» όλο και θα προκύπτουν και νέες. Η μαύρη αλήθεια όμως είναι ότι δεν είμαστε και τόσο έτοιμοι εδώ στην Ήπειρο να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης. Γιατί αν ήμασταν, θα το ξέραμε. Αν είχαμε προετοιμαστεί, θα καταθέταμε και έτοιμες προτάσεις και στο πακέτο Γιούνκερ σήμερα και παλιότερα σε άλλα προγράμματα που στόχευαν να κινητοποιήσουν το ιδιωτικό κεφάλαιο. Ας μην υπερβάλλουμε συνεπώς με τα θέλω μας και με τα αιτήματα και τις επιστολές προς το κράτος. 

Παλιό και νέο

Είναι χαρακτηριστικό το πρόβλημα με τον νέο αναπτυξιακό νόμο. Εμείς ζητάμε να συμπεριλάβει στα ειδικά κριτήρια την παραλιακή ζώνη όπως τα Σύβοτα, γιατί εκεί ξέρουμε ότι υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον και δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης. Το κράτος όμως προσπαθεί να κινήσει και άλλες περιοχές που είναι πιο πίσω ή έχουνε μεγαλύτερες δυνατότητες, μη δυνάμενο να μετατρέψει όλη τη χώρα σε «ειδική ζώνη» κινήτρων. Και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο, αλλά η συμφωνία πρέπει να είναι κάπου στη μέση. Οι περιοχές με υψηλή ένταση κεφαλαίου πρέπει να συνεχίζουν να ελκύουν κεφάλαια, αλλά και οι φτωχές περιοχές πρέπει να βρουν μία επαφή με τις επενδύσεις. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται, φτάνει να συγκεντρωθούν όλες οι πλευρές στο στόχο που είναι η κίνηση της οικονομίας.

Καλές πρακτικές

Όσα συζητάμε τα τελευταία χρόνια, όπως είναι η τουριστική προβολή, η ανάπτυξη του θεματικού τουρισμού ή η ενδυνάμωση της τοπικής ταυτότητας, είναι προφανώς σωστά. Τελικά όμως κι εκεί το κλειδί για την ανάπτυξη δεν θα έρθει από κάποιο πρωτόγνωρο σχέδιο ή κάποιες έξτρα απίστευτες κινήσεις που θα κάνουμε στην αγορά. Η στήριξη των καλών πρακτικών που υπάρχουν ήδη σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και η ενδυνάμωση πρωτοβουλιών για το μέλλον, δεν είναι παρά ο μόνος ασφαλής δρόμος. Ό,τι λειτουργεί ήδη το κρατάμε και δοκιμάζουμε νέα πράγματα αξιολογώντας συνέχεια το αποτέλεσμα και γνωρίζοντας εξ αρχής ότι σε πολλά θα αποτύχουμε. Μέχρι τουλάχιστον δημιουργήσουμε νέα δεδομένα σε έναν υψηλότερο πήχη από τον οποίο θα βλέπουμε καλύτερα τον ορίζοντα.

Η ζωή των παιδιών

Διαβάζουμε σε νέα έρευνα ότι περισσότεροι από δύο στους τρεις μαθητές (68,7%) είναι στο διαδίκτυο και τις επτά ημέρες της εβδομάδα.  Λογικό το βρίσκω, απηχεί εμπειρικά την πραγματικότητα που γνωρίζουμε. Και πού αλλού να είναι στο κάτω κάτω τα παιδιά; Τα έχουμε κλεισμένα στο σπίτι για να διαβάσουν και να πάρουν όσο γίνεται πιο σύντομα όσα περισσότερα διπλώματα και πτυχία γίνεται. Κι όταν βγαίνουν έξω είναι για μαθήματα και ελεγχόμενη απασχόληση. Και δεν είναι ότι τα κάνουμε όλα αυτά για κακό αφού το καλό των παιδιών θέλουμε. Τα προστατεύουμε από τις αναποδιές της ζωής και προσπαθούμε συνέχεια να τα εφοδιάσουμε για το μέλλον τους. Γι’ αυτό και τα έχουμε στο σπίτι και δεν τα αφήνουμε ούτε στο περίπτερο να πάνε να ψωνίσουν μόνο τους.
Και γι’ αυτό ο κόσμος τους δεν είναι παρά ο κόσμος του διαδικτύου. Υπερβολικό ίσως ακούγεται αλλά είναι κι ένα κομμάτι της αλήθειας για τη ζωή που επιβάλλουμε στα παιδιά μας. 

 Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr