Αξίζει να ρίξετε μία ματιά στη σελίδα της «Ε», που δημοσιεύουμε τη συνέντευξη, που μας παραχώρησε ο Συνήγορος του Παιδιού Γ. Μόσχος…

Είναι προϊστάμενος στην υπηρεσία που έχει ίσως τις περισσότερες προσλαμβάνουσες από την κατάσταση την οποία βιώνουν τα παιδιά στη χώρα μας, ερχόμενος σε επαφή καθημερινά, με πολλές περιπτώσεις…

Τί είναι αυτό που προκύπτει λοιπόν από όσα εξομολογούνται τα παιδιά;

Ότι αυτό που τους λείπει, είναι τα προσωπικά, θετικά βιώματα, ξεκινώντας από το οικογενειακό περιβάλλον…

Όπως σωστά αναφέρει, η ελληνική κοινωνία τα προηγούμενα χρόνια, έδωσε μεγαλύτερη βάση από ό,τι έπρεπε στην απόκτηση γνώσεων, δεξιοτήτων και υλικών αγαθών για τα παιδιά…

Το αποτέλεσμα; Να τα φορτώνει με πολύ περισσότερες και μεγαλύτερες ευθύνες από αυτές, που τους αναλογούν με βάση την ηλικία και τον ψυχισμό τους…

Το σχολείο και η απόκτηση της γνώσης θα πρέπει να είναι για τα παιδιά μία ευκαιρία να μάθουν κάτι και όχι ο αυτοσκοπός…

Από την άλλη, έχει επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον η προσέγγιση για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού…

Η υπερβολή της ελληνικής κοινωνίας και της ψυχοσύνθεσης του νεοέλληνα, στο μεγαλείο της…

Μέσα σε ενάμιση χρόνο γίναμε όλοι εξπέρ στο τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός, πώς οριοθετείται, ποιοι είναι οι θύτες και ποια τα θύματα, ποιες αιτίες το προκαλούν…

Διδακτορικό έχουν κάνει ορισμένοι γονείς σε αυτό και το βλέπουμε συχνά – πυκνά σε συναντήσεις και εκδηλώσεις…

Η καταγγελία για τους γονείς άλλων παιδιών, για τους εκπαιδευτικούς, για τα άλλα παιδιά, πάει σύννεφο…

Όμως, σχεδόν κανείς δε δείχνει να ασχολείται με το τι γίνεται στο σπίτι του…

Έχουμε ξεχάσει την υποχρέωση που έχουμε ως γονείς, να είμαστε δίπλα στα παιδιά, να τους μιλάμε και να τα ακούμε…

Κυρίως να τα ακούμε… Ακόμη και βουβά να μείνουν τα παιδιά, κάτι (μας) λένε…

Αναρωτηθείτε με την πρώτη ευκαιρία αν το κάνετε κι εσείς στο σπίτι σας…

Και βγάλτε από το μυαλό σας εκείνο το απαίσιο που ακούγαμε εδώ και χρόνια για τον «ποιοτικό χρόνο» που πρέπει να περνάμε με τα παιδιά μας…

Τι καλύτερο από το μιλάς με το παιδί, για ό,τι το απασχολεί, να δείχνεις ενδιαφέρον για αυτό που λέει, να τους δείχνεις εμπιστοσύνη και να το επιβραβεύεις; 

Μπορεί να προσδιοριστεί καλύτερα από αυτό, η έννοια του «ποιοτικού χρόνου»;  

Του Αλέξανδρου Παπαδόπουλου