Στήριξη του κράτους και των επιχειρήσεων

Ξεχνάμε ότι το κράτος είναι παντού γύρω μας. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας περνάει μέσα από το κράτος. Και το ξεχνάμε γιατί έγινε της μόδας το «λιγότερο κράτος» που σαν φράση δεν λέει τίποτα πρακτικό. Ο καλοπροαίρετος έχει κουραστεί από το αναποτελεσματικό και σπάταλο σύστημα της Δημόσιας Διοίκησης και ο κακοπροαίρετος, λιγουρεύεται ένα έτοιμο φιλέτο του δημοσίου που θα το κάνει αυτός επιχειρήση για να βγάλει εύκολα λεφτά. Στην Ελλάδα ευδοκιμεί βέβαια και το είδος επιχειρηματία που ζει μόνο από τις κρατικές επιδοτήσεις αλλά υπερθεματίζει κι αυτός στον λαϊκισμό του λιγότερου κράτους.

Υποδομές

Οι υποδομές όμως αυτού του τόπου έγιναν από το κράτος. Το όποιο κακό κράτος ίσως, που ήρθε και επένδυσε όμως εκατομμύρια και δισεκατομμύρια τόσα χρόνια γα δρόμους, κτίρια, τεχνολογία. Όλο αυτό που λέμε υποδομές, έχει συσσωρεύσει τεράστιες αξίες και έδωσε ώθηση στο οικονομικό θαύμα της Ελλάδας, μία κατεστραμμένη χώρα μετά τον πόλεμο που κατάφερε να γίνει μία από τους πλουσιότερες χώρες του πλανήτη. Από κοντά βέβαια κι ένας ιδιωτικός τομέας που στους τομείς που μπόρεσε να βρει χώρο από το εμπόριο ως τα ορυκτά, κατάφερε να δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στην οικονομία.

Τι μπορούμε

Αν έχουμε αυτήν την εικόνα στο μυαλό μας, μπορούμε να βρούμε και την επόμενη, αυτή που θα ακολουθήσει αν τη στηρίξουμε. Θέλουμε ένα κράτος που να βάζει πλάτη, να παίρνει στους ώμους του την ανάπτυξη της χώρας με μεγάλες επενδύσεις στις υποδομές, τον εκσυγχρονισμό της τεχνολογίας και τον άυλο πολιτισμό. Και θέλουμε και μία επιχειρηματικότητα που να τρέχει μπροστά σαν ατμομηχανή, να ανοίγει το δρόμο.
Ενώ όμως η εικόνα είναι καθαρή, αλλότριες ιδέες από ένα είδος καπιταλισμού, τον χρηματοπιστωτικό, που κυριαρχεί μεν παγκοσμίως αλλά δεν έχει το πρώτο λόγο στην διαχρονική ανάπτυξης της Ελλάδας, έρχονται σαν τους κατακτητές με τις χάντρες και μας πιπιλάνε τα αυτιά με το «λιγότερο κράτος» τις «αγορές» που δουλεύουν από μόνες τους και λοιπά φαιδρά. Έχει γίνει ψωμοτύρι ότι πρέπει να στηριχθούν οι start up επιχειρήσεις λες και δεν έχουμε χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις έτοιμες που με λίγο σπρώξιμο θα πετούσαν. 
Ας το κλείσουμε συνεπώς το κράτος, ας διαλύσουμε τις επιχειρήσεις μας και ας τα πουλήσουμε όλα στους μαθητευόμενους μάγους των διεθνώς χρηματιστηρίων και στους γκουρού μίας ανάπτυξης που ήδη εμφανώς πια, καταστρέφει ολόκληρα κομμάτια του πλανήτη. 

Σε ένα θαυμαστό τόπο

Είναι ωραία ιστορία αυτή με τα Γεωπάρκα που παρουσιάζονται σήμερα και στην πόλη μας. Γιατί μας θυμίζει τι θησαυρός είναι η Φύση, πόσο ένα μνημείο της φύσης μπορεί να σταθεί δίπλα σε ένα καλλιτέχνημα του ανθρώπου. Και όλα έχουν το ρόλο τους. Και οι τέχνες και η επιστήμη και το βίωμα στο φυσικό περιβάλλον.
Διαβάζω από το ρεπορτάζ ότι σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχουν σήμερα 120 Γεωπάρκα και από αυτά, τα 5 βρίσκονται στην Ελλάδα. Είναι το Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου και το Νησί της Λέσβου, το Φυσικό Πάρκο Ψηλορείτη, το Εθνικό Πάρκο Χελμού – Βουραϊκού, η ευρύτερη δική μας περιοχή του Εθνικού Δρυμού Βίκου – Αώου και η περιοχή της Σητείας.
Αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να βλέπουμε γύρω μας και να καταλαβαίνουμε πόσο πολύτιμος είναι τούτος ο τόπος ώστε να αξίζει να τον διατηρήσουμε.
Το «Γεωπάρκο», διαβάζω, περιέχει, ένα μωσαϊκό γεωλογικών χαρακτηριστικών, ιδιαίτερου γεωλογικού ενδιαφέροντος, σπανιότητας ή κάλλους, που είναι αντιπροσωπευτικά της περιοχής και των γεγονότων και διαδικασιών της γεωλογικής ιστορίας της, ενώ παράλληλα μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο σε ερευνητικούς,  εκπαιδευτικούς, τουριστικούς και αναπτυξιακούς σκοπούς και έχει να παρουσιάσει λίγο πολύ και επιπρόσθετα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με πολύ σημαντικές οικολογικές, αρχαιολογικές, ιστορικές  και πολιτιστικές αξίες.
Είναι ένα μικρό σύμπαν δηλαδή. Και είμαστε τυχεροί που ζούμε μέσα σχεδόν σε ένα τέτοιο. Ας το προσέξουμε συνεπώς. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr