Δέσμευση και απλή αναλογική

Κάτι που μάθαμε στα χρόνια του μνημονίου, είναι ότι οι κυβερνήσεις που εφαρμόζουν τα προγράμματα δεν αντέχουν και πολύ. Μέσος όρος δύο χρόνια, για τη δε κυβέρνηση Παπαδήμου, το όριο έγινε πολύ μικρότερο. Παρ’ όλα, ενδιαφέρον από τα κόμματα για τη διακυβέρνηση της χώρας, υπήρξε και μάλιστα έντονο. Η ΝΔ παρά τα Ζάππεια και τις διαφορετικές συνταγές που επιζητούσε, επιδίωξε επιτακτικά να γίνουν εκλογές το 2012, κάτι που έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2012. Πέντε ή έξι τουλάχιστον κόμματα, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να μετάσχουν σε κυβέρνηση παρόλο που τελικά αντιμετώπισαν μεγάλα προβλήματα τόσο στη διακυβέρνηση, όσο και στη διαχείριση των εσωκομματικών θεμάτων που τέθηκαν. Συμπέρασμα: Η πολιτική συνεχίζεται, τουλάχιστον για τα κόμματα. Με ερώτημα πλέον όμως και το αν πείθει αυτή η πολιτική.

Δυσαρέσκεια

Τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών στην Ιταλία έδειξαν ότι μεγάλες ομάδες του εκλογικού σώματος στρέφουν την πλάτη στα παλιότερα κόμματα. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η δημοφιλία των υποψηφίων του Πέπε Γκρίλο. Κάτι ανάλογο είδαμε και στις εθνικές εκλογές της Ισπανίας που θα περάσει τις επόμενες μέρες ένα δεύτερο γύρο με το Ποδέμος να έχει εγκατασταθεί στο επίκεντρο των εξελίξεων. Στήριξη εναλλακτικών κομμάτων είχαμε και στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία ενώ στη Βρετανία, τα δύο μεγάλα κόμματα δυσκολεύονται να πείσουν τους ψηφοφόρους τους ότι πρέπει να μείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ναι, η πολιτική συνεχίζεται, αλλά η δυσπιστία στο πολιτικό σύστημα αυξάνει. Και έτσι πρέπει να ερμηνεύσουμε και την αύξηση των ακροδεξιών σε όλη την Ευρώπη, με την ακροδεξιά πάντως να εκμεταλλεύεται τη δυσαρέσκεια των πολιτών ήδη από τον Μεσοπόλεμο, με φρικτά αποτελέσματα όμως για την ίδια τη ζωή των δυσαρεστημένων με την πάροδο του χρόνου. Ας ελπίσουμε οι ψηφοφόροι τους να μην παραμείνουν αμνήμονες.

Δέσμευση

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η αλλαγή του εκλογικού νόμου στην Ελλάδα έρχεται να πυροδοτήσει μία νέα συζήτηση για την πολιτική. Η απλή αναλογική προσφέρει την καλύτερη οδό για την αποτύπωση της γνώμης των πολιτών σε μία δεδομένη συγκυρία. Με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν σοβαρά κόμματα που επιζητούν την ψήφο και ότι είναι δεδομένη η πίστη όλων των κομμάτων στη δημοκρατία και την ανάλογη διακυβέρνηση της χώρας. Παρά τους κινδύνους όμως, η απλή αναλογική παραμένει το πιο δίκαιο σύστημα, ειδικά αν τα κόμματα φροντίζουν από την προεκλογική περίοδο να δεσμεύονται για τη στάση που κρατήσουν στη σύσταση της κυβέρνησης. Η δέσμευση άλλωστε σε θέσεις και προγράμματα αποτελεί και το ζητούμενο πλέον στην πολιτική σκηνή. Πίσω στα βασικά συνεπώς…

Για μία ολική εμπειρία στα αρχαία

Υπάρχουν αρχαιολογικοί χώροι στην Ελλάδα που σε σοκάρουν. Αρνητικά. Λόγω κυρίως του περιβάλλοντος χώρου. Ένας τέτοιος θυμάμαι ήταν η Κνωσός που δεν νομίζω ότι άλλαξε και πολύ τα τελευταία πέντε χρόνια. Πλησιάζοντας προς τον αρχαιολογικό χώρο, από τη δόμηση κυρίως, δεν είχες καθόλου το αίσθημα της μύησης, της εισόδου σε κάτι διαφορετικό. Φυσικά, ένας αρχαιολογικός χώρος ή ένα μουσείο που επίσης πολύ συχνά είναι χαμένο μέσα σε ένα άμορφο πολεοδομικό σχήμα της πόλης, μπορούν από μόνα τους να σε αποζημιώσουν, δεν το συζητάμε. Και για να ισοφαρίσω τις εντυπώσεις από την Κρήτη, η νέα έκθεση στο μουσείο του Ηρακλείου είναι εντυπωσιακή.
Εμείς εδώ στην Ήπειρο έχουμε αναδείξει ήδη πολλούς αρχαιολογικούς χώρους και έχουμε πια και καλά μουσεία. Θα συνεχίσουμε προφανώς να δουλεύουμε πάνω σε αυτά, αλλά τώρα είναι η ευκαιρία να περάσουμε στο επόμενο επίπεδο, να αναδείξουμε και τους χώρους γύρω, να συνδέσουμε τα εκθέματα με το περιβάλλον, με την πόλη ολόκληρη. Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε μεγάλες και αδόμητες αρχαιολογικές ζώνες. Χρειαζόμαστε οδικές παρεμβάσεις, νέες προσβάσεις, άλλες προσεγγίσεις. Ειδικά η πρόσβαση για ΑμεΑ και άτομα με κινητικά προβλήματα είναι το μεγαλύτερο «πρέπει». Κυρίως όμως ο στόχος πρέπει να είναι να μπορεί ο επισκέπτης να αντλεί μία συνολική, μια ολική εμπειρία. Μία εμπειρία ζωής. Δύσκολο γιατί δεν το έχουμε συνηθίσει κάτι τέτοιο, αλλά αναγκαίο. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr