Τη μνήμη του πιλότου Ιωάννη Σακελλαρίου, που σκοτώθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1940, τις πρώτες ημέρες μετά την εισβολή των ιταλικών δυνάμεων στην Ελλάδα, τίμησε για μία ακόμη χρονιά στο χωριό που πήρε το όνομά του από τον ήρωα πιλότο, ο δήμος Ζίτσας.
Το Σακελλαρικό, που ονομαζόταν Κουτρουλάδες, ήταν το χωριό που δέχθηκε στα χώματά του το πτώμα του 25χρονου ανθυποσμηναγού, όταν αυτός κατέπεσε με το αεροπλάνο PZL, κατά τη διάρκεια αερομαχίας με ιταλικά καταδιωκτικά.
Ο ανθυποσμηναγός είχε ταφεί στο χωριό, ενώ στην πλατεία βρίσκεται η προτομή του, ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε έναν από τους χιλιάδες νεκρούς του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το πρωί στο Σακελλαρικό, το «παρών» έδωσε και αντιπροσωπεία του Πολιτιστικού Συλλόγου Βιλίων Αττικής, τόπος καταγωγής του Ι. Σακελλαρίου.
Μετά την επιμνημόσυνη δέηση, ακολούθησε κατάθεση στεφάνων και χαιρετισμοί από τον Δήμαρχο Ζίτσας Μιχάλη Πλιάκο, μία μαθήτρια του δημοτικού σχολείου Ζίτσας, τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Βιλίων Χρήστο Μεϊντάνη και τον αντιδήμαρχο Στέφανο Μιχάλη, που αναφέρθηκε στο χρονικό της ημέρας.
Από την εκδήλωση μνήμης δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν τρεις αυτόπτες μάρτυρες και συγκεκριμένα τρεις ηλικιωμένες γυναίκες, που έζησαν από κοντά την αερομαχία των τριών ελληνικών αεροπλάνων, απέναντι στα δέκα ιταλικά καταδιωκτικά.
Η Αλεξάνδρα Σουμάλα, η Αθηνά Καραμπίνα και η κα Αφροδίτη θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια εκείνες τις στιγμές της 2ας Νοεμβρίου του 1940, αλλά και όσα ακολούθησαν, όταν μαζί με άλλους χωριανούς έσπευσαν στο σημείο της πτώσης του αεροσκάφους, που καιγόταν, με τον Ι. Σακελλαρίου να βρίσκεται στο τιμόνι του, νεκρός.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ