Η οικονομία από… ψηλά

Μερικές σκέψεις για το πώς διαμορφώνεται σήμερα το διεθνές πλαίσιο της οικονομίας και η ανάπτυξη των κεφαλαίων:
– Οι 1,5 εκατ. άνεργοι της χώρας είναι πολύ μικρό ποσοστό σε σχέση με τα εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζομένων της Κίνας.
– Ανταγωνιστικότητα και αλληλεγγύη των κρατών, πρέπει να ισορροπούν σε ενώσεις όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλιώς προκαλούνται νέες ανισότητες
– Η ευημερία δεν μπορεί να γίνεται εις βάρος άλλων κατοίκων του πλανήτη. Δεν μπορούμε εμείς στη Δύση να καταναλώνουμε τόση ενέργεια και στην Αφρική ένα παιδί να πεθαίνει από ασιτία

-Αν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη αγοράσουν από ένα αυτοκίνητο τότε ο πλανήτης θα καταρρεύσει από τη χρήση όλων αυτών των αυτοκινήτων. Όπως θα υπάρχει πρόβλημα με τους φυσικούς πόρους αν κάθε σπίτι στον πλανήτη έχει δικιά του πισίνα. 
– Όταν μεταφέρονται εργοστάσια από τη μία πλευρά του κόσμου στην άλλη για να εκμεταλλευθεί ο ιδιοκτήτης τη διαφορετική φορολογική νομοθεσία ή το χαμηλότερο εργατικό κόστος, τότε δικαιούνται και οι εργαζόμενοι να ζητήσουν προστασία της εργασίας τους

– Αν η εργασία ανθρώπων αντικαθίσταται από ρομπότ ή τεχνολογικές καινοτομίες τότε πρέπει να βρίσκονται και λύσεις για τον βιοπορισμό των ανθρώπων που μένουν άνεργοι.
– Αν δεν μπορεί να διαγραφεί χρέος καμία χώρας, τότε και η Γερμανία συνεχίζει να χρωστά στην Ελλάδα για όσα έκανε στην Κατοχή, μερικά από τα οποία έχει παραδεχθεί κιόλας.

Με άλλα λόγια, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας πρέπει να δούμε τη μεγάλη εικόνα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα και να αντιληφθούμε όχι μόνο τη θέση μας στον κόσμο αλλά και το συσχετισμό της με άλλες θέσεις.
Είναι φανερό ότι η έξοδος από την κρίση, δεν θα μπορέσει να έρθει αν δεν υπάρξουν συμφωνίες και συνεργασίες σε διεθνές επίπεδο. Από την άλλη, αυτά που βιώνουμε εμείς σε αυτόν τον τόπο, είναι το απόθεμά μας, το ιδιαίτερο φορτίο μας για να συνεχίσουμε να παλεύουμε για ένα καλύτερο μέλλον. 

Πώς αλλάζει ο κόσμος

Το μεγαλύτερο λιμάνι στην Ευρώπη για τη μεταφορά κοντέινερ, είναι το Ρότερνταμ. Ένα πλοίο μπορεί να περάσει τη Μεσόγειο, να φτάσει στο Ρότερνταμ και από εκεί να σταλούν με φορτηγά τα κοντέινερ πίσω στις χώρες της Μεσογείου, σαν την Ελλάδα. Γιατί; Γιατί έτσι δουλεύει η οικονομία.

Ένα πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα είναι ότι δυσκολευόμαστε να αποδεχθούμε αυτό το «έτσι δουλεύει η οικονομία». Η αριστερά θέλει να ρίξει τον καπιταλισμό, η δεξιά επιζητά την εθνική αυτάρκεια, όλοι μαζί δίνουμε μεγάλο βάρος στην πολιτική παρά στην οικονομία. 

Η αποδοχή των δεδομένων της πραγματικότητας και η προσπάθεια συγχρονισμού και προσαρμογής με όσα γίνονται, είναι το κομβικό σημείο για να μπούμε βαθιά μέσα στο πρόβλημα της κρίσης και να βρούμε λύσεις. Αλλιώς, μπορούμε να μείνουμε απ’ έξω και να πετροβολάμε με σφεντόνες.

Η αποδοχή όμως δεν συμβαίνει και συμβιβασμό παντού. Ο συμβιβασμός και η συναίνεση είναι το τίμημα του να συνεχίσουμε να ζούμε και να παλεύουμε, υπάρχει όμως και το όραμα για μία καλύτερη ζωή, όπως τη θέλει ο καθένας. Και πρέπει να βρίσκουμε χρόνο και χώρο για τα όνειρά μας.
Για παράδειγμα, ακόμα και στον πυρήνα της ελεύθερης αγοράς, στην Αμερική μπορεί να βρει κάποιος ωραία παραδείγματα συνεταιρισμών, από συνεταιριστικές Τράπεζες, μέχρι κοινοπραξίες παραγωγής και εμπορίας τροφίμων με κοινωνικό έλεγχο.

Ας σκεφτούμε τι θέλουμε; Να αλλάξει ο κόσμος αύριο για να ξεδιπλώσουμε το ταλέντο μας στα εναλλακτικά σχέδια που έχουμε στο κεφάλι μας ή να κοιτάξουμε να προχωρήσουμε σήμερα σε ό,τι εναλλακτικό μπορούμε, μήπως και αλλάξει κάποτε κι ο κόσμος μας;

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr