Ήταν αναμενόμενο, ότι από τη στιγμή, που θα προκύψει κάποιο θέμα με την υγιεινή των καταυλισμών ή πολύ περισσότερο με την υγεία των προσφυγόπουλων, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου…
Και τα αποτελέσματα της μικρόνοης στάσης και αντίληψης που κατέχει διαχρονικά την ελληνική δημόσια διοίκηση, ανεξαρτήτως θέσεων, σύμφωνα πάντα όμως με την κάλυψη που παρέχει κάθε φορά η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, είναι παρόμοια με αυτά που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες…
Δυστυχώς και στην περιοχή μας, πλέον… Να βγει τώρα ένας υπεύθυνος και να ενημερώσει την εκπαιδευτική, την μαθητική κοινότητα , τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών στα σχολεία που έχουν προεπιλεγεί, για την κατάσταση της υγείας των προσφυγόπουλων…
Γιατί σήμερα μπορεί να είναι η ηπατίτιδα Α, αύριο όμως μπορεί να είναι κάτι χειρότερο…
Και επειδή εσχάτως, η 6η Υγειονομική Περιφέρεια απέκτησε και υπεύθυνο επί των υγειονομικών θεμάτων στα Κέντρα Φιλοξενίας Προσφύγων στην Ήπειρο, καλό θα ήταν να τον έχει στείλει να κάνει αυτός την ενημέρωση…
Και όχι, να μαθαίνουμε ότι υπάρχει και αυτή η θέση – λες και είναι προσωποπαγείς μερικές θέσεις, που δημιουργούνται σε μία νύχτα – μόλις προκύπτει θέμα, όπως αυτό στο δήμο Ζηρού…
Ήταν να μην τύχει το θέμα… Τώρα, δε μαζεύεται με τίποτε…
Και άντε να πείσεις τους γονείς και κηδεμόνες στα σχολεία που έχουν προεπιλεγεί, ότι δεν τίθεται κανένα θέμα, ούτε και υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης κάποιας ασθένειας στα παιδιά τους…
Γιατί τώρα, η συζήτηση άνοιξε για τα καλά και στην πόλη μας…
Και ασκείται κριτική και μάλιστα έντονη για τον τρόπο με τον οποίο επιλέχθηκαν οι συγκεκριμένες σχολικές μονάδες…
Είπαμε όμως… Μερικοί είδαν το προσφυγικό σαν ευκαιρία…
Ευκαιρία απασχόλησης, ευκαιρία να «τσιμπήσουν» μερικά χρήματα παραπάνω, με τη σφραγίδα μάλιστα της Ε.Ε, άλλοι το είδαν σαν ευκαιρία, να βρουν μία θέση, με λιγότερες ευθύνες…
Όμως το ζήτημα βρίσκεται αλλού… Και είναι σε αυτό που είχαμε εντοπίσει και εμείς και τόσοι άλλοι…
Στην παντελή έλλειψη ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών και των σχολικών – εκπαιδευτικών κοινοτήτων…
Και τώρα εκτός από τα θέματα υγείας, τους τρόπους προστασίας των παιδιών από τον κίνδυνο μετάδοσης μίας ασθένειας, θα συζητάμε γιατί επιλέχθηκε το δικό μας σχολείο και δεν επιλέχθηκε το διπλανό…
Και στο τέλος, δε θα συζητά κανείς για το μείζον, που είναι όντως, η αναγκαιότητα να πάνε τα παιδιά αυτά στο σχολείο, όχι όμως με όρους προχειρότητας, πρωτίστως για τα ίδια τα προσφυγόπουλα…
Ούτε φυσικά με όρους, που θέτουν κάποιοι, όπως είναι το να ανοίξουμε πάλι κλειστά σχολεία, για να πάνε εκεί τα προσφυγόπουλα…
Και μετά από μερικά χρόνια, αν έχουν παραμείνει εδώ, να φωνάζουμε όλοι γιατί δημιουργήθηκαν σχολεία γκέτο στην τάδε ή στη δείνα περιοχή…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Κατηγορίες
- Επικαιρότητα(18.330)
- Πολιτικό Ρεπορτάζ(469)
- Ελλάδα(125)
- Οικονομία(1)
- Πολιτισμός(3.939)
- Εκδηλώσεις(1.461)
- Ήπειρος(1.941)
- Αθλητικά(2.718)
Αρθρογραφία
Είσοδος