Οι παράγοντες για τις πρόωρες εκλογές

Είναι προφανές ότι κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν θα ανακοινώσει πρόωρες εκλογές. Γι’ αυτό και οι τρεις υπουργοί χτες από την Άρτα, παρέπεμψαν στο 2019 που είναι και η χρονιά των κανονικών εκλογών. Τις πρόωρες εκλογές τις αποφασίζει πάντα ο πρωθυπουργός και βέβαια πρέπει να έχει να αξιοποιήσει και μία αφορμή για να το κάνει- παλιότερα χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα ενός σοβαρού εθνικού θέματος.

Επιπλέον, δεν έχουν κανένα λόγο στην κυβέρνηση να θέλουν πρόωρες εκλογές. Αφενός γιατί να αφήσουν μία κυβέρνηση, χωρίς κάποιο λόγο που να τους οδηγεί σε μία τέτοια απόφαση. Κι αφετέρου, γιατί τα δημοσκοπικά αποτελέσματα δεν ευνοούν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η απόφαση για πρόωρες εκλογές, – που είναι πάντως πιθανές ως μέρος του πολιτικού παιχνιδιού- θα ληφθεί από τον Αλ. Τσίπρα μόνο αν έχει και κάποιους άλλους στόχους ταυτόχρονα. Και τέτοιοι στόχοι είναι η ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ στον ονομαζόμενο «αντιμνημονιακό» χώρο ως διακριτός αντίπαλος της ΝΔ, η πόλωση του εκλογικού σώματος με συγκεκριμένα διλήμματα που θα τεθούν, οι ευρύτερες εξελίξεις στην Ευρώπη, οι δυνατότητες και η ελευθερία κινήσεων στο εσωτερικό μέτωπο στο μέλλον.

Η δεύτερη αξιολόγηση σαφώς και αποτελεί παράγοντα εξελίξεων. Αν συνοδευτεί με μέτρα και οικονομική ασφυξία ενδέχεται να ωθήσει την κυβέρνηση σε εκλογές που θα έχουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα τύπου «Η εμείς ή ο Σόιμπλε». Αν περάσει η αξιολόγηση, το επόμενο στάδιο θα είναι η αξιολόγηση της κατάστασης με την υλοποίηση του μνημονίου ως το 2018 και πόσα αντέχει να σηκώσει η κυβέρνηση. 

Αμφισημίες με το χιόνι

Έχει πολλή πλάκα η ιστορία με το χιόνι. Προκαλεί δέος με το που εμφανίζεται- «χιονίζει, χιονίζει». Προκαλεί όμως και μία σιωπηρή ανησυχία, γιατί όλοι ξέρουμε πως η πόλη δεν ταιριάζει με τη χιονόπτωση. 

Το χιόνι στην πόλη σημαίνει δυσκολίες στη μετακίνηση, καθυστερήσεις, ταλαιπωρία, κρύο και ανάγκες για θέρμανση. Σημαίνει βέβαια κι όλα τα’ άλλα που ξέρουμε. Από το τοπίο που αποκτά άλλη διάσταση, από την ευκαιρία για παιχνίδι, από μία αυθεντική χαρά που εκφράζουν ελεύθερα τα παιδιά- κάτι ξέρουν τα παιδιά.

Είναι αυτά τα διλήμματα που μας θέτει ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Να θέλουμε, αλλά και να προσαρμαζόμαστε. Να χαιρόμαστε, αλλά και να προσέχουμε. Να είμαστε ανοιχτοί, αλλά και κλειστοί ταυτόχρονα.

Κι είναι τελικά αυτή η αμφίσημη στάση μας απέναντι στη Φύση που την έχουμε εξοβελίσει έξω από τις ζωές και την έχουμε καταδιαλύσει, αλλά τη θέλουμε κιόλας για να μας θυμίζει ότι υπάρχει και μία άλλη ζωή, ένας άλλος τρόπος ζωής καλύτερος, προσαρμοσμένος σε όσα εδώ και αιώνες τρέχουν στον κόσμο μας. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr