Τι έγινε βρε παιδιά; Αποκλειστήκαμε από το χιόνι ή ακόμη;

Το Μέτσοβο, τα Τζουμέρκα, το Ζαγόρι, η Κόνιτσα βρίσκονται στη θέση τους ή έχουν θαφτεί από το χιόνι;

Έχουμε μήπως αποκλεισμένους συνανθρώπους μας; Έχουμε μήπως αγνοούμενους;

Τίποτε από όλα αυτά; Κρίμα… Και τι θα δώσουμε τώρα στους αθηναίους, που αναζητούν… αίμα και δε βρίσκουν;

Μακάρι να ξημερώσουμε με μία… φλούδα χιόνι στην πόλη, για να γράψουμε, πόσο δύσκολες ώρες περνάμε και πόσο δραματική είναι η κατάσταση στα ορεινά…

Ας γράψουμε και κάτι σοβαρό, γιατί αν ασχοληθούμε ξανά με τον καιρό, θα φτάσουμε σε σημείο να βρίσουμε κάποιον και δεν το θέλουμε, μέρες που είναι κιόλας…

Μόνο που δε μας μούντζωναν χθες σε καφετέρια της πόλης, για τις ασυναρτησίες, τα ψεύδη και τις υπερβολές του σιναφιού μας για τον καιρό…

Κάποια στιγμή στο παρελθόν δε θυμόμαστε με ποια αφορμή, είχαμε σχολιάσει αυτή τη μόνιμη συζήτηση που αναφέρεται στις ευθύνες των πολιτών, του ελληνικού λαού ειδικότερα για τις επιλογές του…

Είτε αυτές έχουν στοιχεία μαζικότητας, όπως είναι οι εκλογές είτε πρόκειται για ατομικές επιλογές, όπως ήταν το τζογάρισμα στο Χρηματιστήριο…

Διαχρονική άποψη και πεποίθησή μας είναι, ότι κανείς δε μπορεί να υποστηρίζει, ότι είναι άμοιρος ευθυνών…

Ούτε και ο λαός επομένως… Που κάθε φορά στα δύσκολα θυμάται να επιρρίψει σε άλλους την ευθύνη, για τα δεινά που ο ίδιος περνά…

Φταίει η κακή κυβέρνηση, αλλά δε φταίει ο λαός, που την επέλεξε… Φταίει η κακή δημοτική αρχή, αλλά ποτέ οι δημότες που την εξέλεξαν…

Και φυσικά έφταιγαν οι πολιτικοί – και μόνον αυτοί – που έχασαν περιουσίες στο Χρηματιστήριο, αλλά όχι ο μανάβης, ο περιπτεράς, ο υδραυλικός και η παραδουλεύτρα, που την είδαν… χρηματιστές και έπαιζαν τις οικονομίες τους, ποντάροντας σε μετοχές!

Όλα τα παραπάνω τα σκεφτήκαμε για την ακρίβεια τα θυμηθήκαμε χθες το πρωί, κατά τη συζήτηση που είχαμε με τον Κ. Τασούλα…

Που απαντώντας σε ερωτήσεις μας για τις πολιτικές εξελίξεις μας έδωσε μία πολύ ωραία αφορμή, για να σχολιάσουμε τις ευθύνες που έχει κάθε πολίτης…

«Η θεωρία του παραπλανηθέντος λαού είναι υποτιμητική και αν την αποδεχθούμε, θα καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα, που είναι καταθλιπτικό για όλους. Δε δέχομαι αυτή τη θεωρία. Ο πολίτης παίρνει την ευθύνη που του αναλογεί, όπως κάνει σε όλες τις εκλογές…

… Έτσι έκανε και στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015, όπου ψήφιζε και έβγαλε το άχτι του απέναντι σε ’μας (σ.σ εννοεί τη Ν.Δ) και έδωσε ελπίδα σε ένα κόμμα του 3-4% που έφτασε στο 36%»…

Αφήνοντας κατά μέρος το τελευταίο κομμάτι που αναφέρεται στο αν ο λαός έβγαλε το άχτι του ή όχι στις εκλογές, μάς βρίσκει απολύτως σύμφωνους η θέση του για τα υπόλοιπα… Είναι έτσι ακριβώς!

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ