Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες για να ακουστούν και πάλι μία καθημερινή ημέρα, παιδικές φωνές στον αύλειο χώρο του δημοτικού σχολείου, στο Νεοχώρι του Δήμου Ζίτσας. Από το Σάββατο 1 Απριλίου στο μικρό χωριό στους πρόποδες της Λαψίστας έφτασαν και φιλοξενούνται 40 περίπου πρόσφυγες, οικογένειες Σύριων και Κούρδων, που μεταφέρθηκαν με την ευθύνη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και της ΜΚΟ Intersos σε τουριστικό κατάλυμα, το οποίο μισθώθηκε μέχρι το τέλος του έτους. Περισσότερα από δέκα είναι τα μικρά παιδιά ηλικίας έως 12 ετών τα οποία είναι μέλη των οικογενειών που κατέλυσαν ήδη στο Νεοχώρι και που από τις πρώτες κιόλας βόλτες τους στο χωριό έδωσαν μία διαφορετική εικόνα. Η εικόνα αυτή βέβαια ίσως είναι νωρίς για να αντιμετωπίσει τους φόβους και την ανησυχία των μόνιμων κατοίκων, ηλικιωμένων στην συντριπτική τους πλειοψηφία που συμμετείχαν προ ημερών σε γενική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε, εκφράζοντας τις επιφυλάξεις τους για τυχόν προβλήματα στη συμβίωση με τον πληθυσμό των προσφύγων. Το κλίμα, παρά την αρχική ανησυχία, είναι αρκετά καλό, χωρίς να έχει γίνει το παραμικρό μέχρι στιγμής και με τους ηλικιωμένους κατοίκους να τονίζουν πως η πρώτη εντύπωση είναι θετική, ιδιαίτερα όταν βλέπουν τα μικρά παιδιά να «δίνουν ζωή» στην ξεχασμένη από όλους, πλατεία και στο σχολείο. Υπάρχουν ακόμη βέβαια οι επιφυλάξεις, όχι γιατί έχουν κάποια συγκεκριμένη ενημέρωση ή πληροφόρηση για τα άτομα που έφθασαν στο χωριό, αλλά γιατί δεν θέλουν να βρεθούν σε αντίστοιχη θέση, να αντιμετωπίσουν φαινόμενα που παρατηρήθηκαν σε άλλες περιοχές. «Αυτό που θέλουμε, είναι οι άνθρωποι αυτοί να ζήσουν ήσυχα, χωρίς να προκαλούν προβλήματα στους κατοίκους και εμείς είμαστε εδώ για να τους βοηθήσουμε όπως μπορούμε», τόνισε μία από τις κατοίκους του χωριού. Τις πρώτες ημέρες της προσαρμογής οι πρόσφυγες ελάχιστες φορές εξήλθαν από το κατάλυμα στο οποίο φιλοξενούνται, με εξαίρεση φυσικά τα παιδιά που σχεδόν κάθε απόγευμα πηγαίνουν στην αυλή του σχολείου για να παίξουν.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ