Από κάτω  προς τα πάνω

Η εμφανής προσπάθεια που κάνει η δημοτική αρχή, με παρεμβάσεις σε γειτονιές και δημοτικά διαμερίσματα, να λύσει προβλήματα της καθημερινότητας, θα έπρεπε να είναι μια αυτονόητη… πολιτική καθημερινότητα για τους ανθρώπους του δήμου, από την πρώτη μέρα που αναλαμβάνουν καθήκοντα.

Στην ουσία, δεν υπάρχει άλλη πολιτική για ένα δήμο, παρά μόνο αυτή που αφορά την καθημερινότητα. Προφανώς, υπάρχει και ο σχεδιασμός, το όραμα, οι μακροπρόθεσμες πολιτικές. Αυτές όμως έχουν νόημα, μόνο όταν το σύνολο του Δήμου, λειτουργεί κάθε μέρα υπέρ του πολίτη, εκεί που ζει ο πολίτης.

Οι επιχειρηματίες της πόλης αλλά και οι κάτοικοι, λαμβάνουν κάθε δίμηνο το λογαριασμό με τα ανταποδοτικά τέλη, στον λογαριασμό του ρεύματος. Οι περισσότεροι τον πληρώνουν κανονικά, αναγνωρίζοντας τη σημασία του ρόλου των δημοτικών υπηρεσιών. Παρ’ όλα αυτά, ο πολίτης έχει ανάγκη από έναν δήμο που θα στέκεται δίπλα του, αν είναι δυνατόν και σε κάθε πολίτη χωριστά. Τότε καταλαβαίνει πού πάνε τα λεφτά του.

Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε και το μέγεθος των προβλημάτων που έχει η καθημερινότητα για μία μεγάλη πόλη και το μέγεθος των υπηρεσιών που απαιτούνται. Σήμερα όμως οι σύγχρονοι δήμοι μπορούν να ανταποκριθούν σε τέτοιες ανάγκες. Φτάνει να ξεκινούν από τα κάτω προς τα πάνω, να παρεμβαίνουν μέσα και όχι πάνω από την τοπική κοινωνία. Ξεκινώντας από τα κάτω, βρίσκονται και οι άλλοι δρόμοι.

Από την ανάρτηση στην είδηση

Πουλάνε πολύ κακές υπηρεσίες όσοι μεταφέρουν τα θέματα που αναδεικνύει ο κόσμος των social media, στον κόσμο της ενημέρωσης και του Τύπου. Είναι άλλο, να έχεις μια στήλη ή να αναδεικνύεις πρωτότυπες ειδήσεις ή διαφορετικές ματιές από αναρτήσεις. Και άλλο να νομίζεις ότι αυτό είναι η επικαιρότητα αυτή καθ’ αυτή.

Και το κάνουν αυτό και επαγγελματίες δημοσιογράφοι ή σχολιαστές, πιστεύοντας ίσως ότι κάνουν κάτι «νέο», γοητευμένοι από την αμεσότητα του facebook ή του twitter- αν και νομίζω ότι κάποιοι το κάνουν και από τεμπελιά να ψάξουν τα θέματά τους.

Ο κόσμος των αναρτήσεων όμως έχει το δικό του ρυθμό και τους δικούς του κανόνες. Και το κυριότερο, αφορά έναν σύμπαν προσωπικών κύκλων, την ιδιωτική έκφραση. Αντίθετα, ο κόσμος των ειδήσεων, είναι αυτός που αποδέχεται τους κανόνες του δημόσιου λόγου και τις συνθήκες παραγωγής του. Πολύ διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr