Καλοδεχούμενος ο πρωθυπουργός στην πόλη μας για τα εγκαίνια της Ιόνιας Οδού, όπως πρέπει να είναι κάθε πρωθυπουργός, ανεξαρτήτως πολιτικής και ιδεολογικής προέλευσης…

Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο συμβολισμό που έχει για το αντικείμενο της παρουσία του, που είναι η παράδοση σε λειτουργία της Ιόνιας Οδού…

Ούτε είναι σωστό να μπούμε στον πειρασμό για να γράψουμε ποιος το έφτιαξε το έργο και ποιος το εγκαινιάζει…

Επί Σημίτη έγινε για παράδειγμα η γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, ο Καραμανλής όμως που την εγκαινίασε είχε τα άντερα όχι μόνο να το παραδεχθεί, αλλά να απονείμει και τα εύσημα στον προκάτοχό του…

Άλλες εποχές θα πει κάποιος… Δεν είναι τόσο μακρινές οι εποχές πάντως…

Η (υπο)κουλτούρα είναι αυτή που δίνει τη μεγαλύτερη διαφορά…

Φανταζόμαστε πάντως, ότι εκτός από τα εγκαίνια της Ιόνιας, ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει και κάτι περισσότερο σχετικό και σαφές για την Ήπειρο…

Θα είναι η επίλυση του θέματος με τα καύσιμα στο αεροδρόμιο; Θα είναι κάτι για το Ιωάννινα – Κακαβιά;

Θα είναι κάτι για τα ζητήματα της πόλης, που παραμένουν ανοιχτά; Ρυθμιστικό, Προεδρικό Διάταγμα Παμβώτιδας ή παραχώρηση στρατοπέδου Βελισσαρίου μερικά μόνο από αυτά…

Θα τα προσπεράσει όλα, παραπέμποντας στο περιφερειακό – αναπτυξιακό συνέδριο του επόμενου μήνα;

Όλα πιθανά είναι. Όμως, η λογική λέει, ότι κάτι πρέπει να πει…

Ακολουθεί και η ΔΕΘ βέβαια, επομένως, αν πρόκειται να πει κάτι, αυτό δε μπορεί να είναι κάτι βαρύγδουπο, αφού εάν υπάρχει κάτι τέτοιο, θα το κάνει στην Έκθεση…

Λόγω της απουσίας μας την προηγούμενη εβδομάδα, δεν είχαμε την ευκαιρία να σχολιάσουμε ούτε την παρουσία εκπροσώπων του Κοινοβουλίου στην πυρκαγιά στο Ασβεστοχώρι, ούτε των εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, με τα σχόλια για την «βοήθειά» τους να δίνουν και να παίρνουν…

Αν δεν εμφανιστεί κανείς σε ένα συμβάν, θα δεχθεί την κριτική, ότι είναι άφαντος…

Αν πάλι εμφανιστεί, θα δεχθεί την κριτική, ότι πήγε για τα τηλεοπτικά πλάνα…

Όπως και να έχει δηλαδή, χαμένος είναι… Ο γράφων πάντως έχει ένα διαχρονικό «πιστεύω»…

Όπως δε μας αρέσει να μας τσουβαλιάζουν, έτσι και δεν μας αρέσει να τους βάζουμε όλους στο ίδιο καζάνι… 

Στα «καυτά» ζητήματα λοιπόν, προτιμούμε αυτούς που «πέφτουν στη φωτιά» παρά εκείνους που αγναντεύουν από μακριά και έρχονται εκ των υστέρων είτε να κερδίσουν εύσημα είτε να ασκήσουν κριτική…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ