Δύτες στα θεμέλια του δυτικού βάθρου και εναερίτες που κρέμονται στις δύο πλευρές του γεφυριού, συνθέτουν ένα πρωτόγνωρο και ιστορικό γεγονός που συντελείται την περίοδο αυτή στη Γέφυρα της Πλάκας. Δυόμιση και πλέον χρόνια μετά την κατάρρευση του ιστορικού γεφυριού και αφού αντιμετωπίστηκαν αρκετές γραφειοκρατικές δυσκολίες και καθυστερήσεις, ακολουθώντας μία λεπτομερή μελέτη, μηχανικοί και εργάτες δίνουν μία καθημερινή μάχη με το χρόνο και τις καιρικές συνθήκες. Το να τα βάλει κάποιος με το υγρό στοιχείο δεν είναι σίγουρα εύκολο. Γίνεται όμως ακόμη δυσκολότερο, εάν κληθεί να αντιμετωπίσει έναν ορμητικό ποταμό όπως ο Άραχθος. Οι ημέρες του καλοκαιριού, με τις ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες για την εποχή και την καλοκαιρία βοηθούν τα μέγιστα στην εκτέλεση των εργασιών στο δυτικό βάθρο της γέφυρας, που κατά την πορεία των ερευνών διαπιστώθηκε ότι χρήζει άμεσων παρεμβάσεων. Οποιαδήποτε στιγμή, το δυτικό βάθρο θα μπορούσε να καταρρεύσει, φέροντας ήδη στο σώμα του μία μεγάλη ρωγμή, που με το χρόνο που περνά γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, λόγω της απώλειας ισορροπίας μετά την πτώση του γεφυριού. Έτσι, τα συνεργεία, έχοντας ολοκληρώσει τις πρώτες παρεμβάσεις στο ανατολικό βάθρο, έχουν ολοκληρώσει τις εργασίες για την εξασφάλιση της ευστάθειας του δυτικού βάθρου και ξεκινούν την υποθεμελίωσή του. Ήδη, κάποιες πρώτες εργασίες στα θεμέλια της γέφυρας επιβεβαίωσαν την ανάγκη άμεσης παρέμβασης, που θα πρέπει όμως να γίνει το συντομότερο, πριν ο Άραχθος αρχίσει να «φουσκώνει» και πάλι. Μία διαφορετική… αυτοψία Με επικεφαλής τους Γ. Σμύρη και Χρ. Παπαβρανούση, τη χρηματοδότηση για τις εργασίες που εκτελούνται να είναι διασφαλισμένη από την Περιφέρεια και την διαδικασία να προχωρά σε κεντρικό επίπεδο, η εικόνα που αντικρίζει όποιος επισκεφθεί το σημείο, είναι εντυπωσιακή. Ο τηλεοπτικός φακός του ITV και η «Ε» βρέθηκαν χθες στο γεφύρι της Πλάκας και αφού διέσχισαν τον Άραχθο με ένα πρωτότυπο… υδρόβιο ταξί, στην «δαγκάνα» ενός εκσκαπτικού, βρέθηκαν στο δυτικό βάθρο. Ο Χρ. Παπαβρανούσης που από την πρώτη στιγμή μαζί με τον Γ. Σμύρη έχουν αναλάβει έναν εξαιρετικά δύσκολο ρόλο ανέλυσε την πορεία των εργασιών και μίλησε για όλα εκείνα που ήρθαν στο φως και τα οποία σχεδόν κανείς δε γνώριζε για το παρελθόν της γέφυρας. «Είναι ένα εντυπωσιακό επίτευγμα η κατασκευή της γέφυρας και θα θέλαμε η γνώση αυτή να μεταφερθεί και στις επόμενες γενιές με την επανάληψη της κατασκευής του. Το γεφύρι είναι σε μία κατάσταση που χρειάζεται επισκευή και ανακατασκευή και το χειμώνα θα πρέπει να εξασφαλίσουμε την ευστάθεια του δυτικού βάθρου και την υποθεμελίωσή του. Έτσι, την επόμενη θερινή περίοδο θα προχωρήσουμε στον κεφαλόδεσμο», σημείωσε αρχικά. Ρωγμή που τρομάζει… Ενώ αρχικά το ενδιαφέρον είχε πέσει στο ανατολικό βάθρο της γέφυρας, οι στατικές μελέτες που ακολούθησαν στην πορεία επιβεβαίωσαν ότι το δυτικό βάθρο κινδυνεύει οποιαδήποτε στιγμή με κατάρρευση. Ο κίνδυνος αποτυπώνεται σε μία ρωγμή που διαρκώς μεγαλώνει και γι’ αυτό το πρώτο σκέλος των εργασιών αφορούσε την εξασφάλιση του τμήματος που έχει μείνει όρθιο. Τεράστια συρματόσχοινα έχουν ασφαλίσει το τμήμα έτσι ώστε να μείνει όρθιο και τις επόμενες ημέρες που διαρκεί η καλοκαιρία θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια για να ολοκληρωθούν οι εργασίες στα θεμέλια. Η γνώση από γενιά σε γενιά Ο κ. Παπαβρανούσης, έχοντας και την εμπειρία πλέον της ενεργούς παρουσίας του στις εργασίες μίλησε για τα πράγματα που ήρθαν στο προσκήνιο, πολλά από τα οποία χαρακτηρίζονται πρωτοφανή και για την σύγχρονη μηχανική. «Το έργο ήταν σίγουρα πρωτοποριακό για την εποχή του, όμως πρέπει να το εντάξουμε στο πλαίσιο της εξέλιξης και της επιστήμης. Το 1868 που κατασκευάστηκε, είχαμε σιδερένιες και κρεμαστές γέφυρες στην Ευρώπη και την Αμερική, μεγάλες πέτρινες γέφυρες στην Ελλάδα. Η τεχνική με τη οποία έγιναν είχε φτάσει στη χώρα και εμπλουτίστηκε με την εμπειρία και τις γνώσεις των μαστόρων. Είναι από τα λίγα γεφύρια όμως που με την κατάρρευσή τους άφησαν πολλά στοιχεία για την κατασκευή τους. Συναντήσαμε πολλές εκπλήξεις για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν προβλήματα τα οποία βρήκαμε και εμείς, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ευστάθεια του γεφυριού. Ξυλοδεσιές και σιδηροδεσιές στο γεφύρι το κράτησαν όρθιο όλα αυτά τα χρόνια και μας μεταφέρουν μία σημαντική γνώση και εμπειρία», πρόσθεσε ο κ. Παπαβρανούσης. Πριν το τέλος,  υπάρχει η διαδρομή… Καταλήγοντας, του ζητήσαμε να κάνει και μία πρόβλεψη για το χρόνο ολοκλήρωσης των εργασιών εφόσον οι διαδικασίες εξελιχθούν ομαλά. «Το έργο μπορούμε να το ξαναφτιάξουμε και να είναι όπως πριν. Θα μπορούσαμε να το ολοκληρώσουμε και σε τρία χρόνια, μπορεί και γρηγορότερα. Το πιο σημαντικό είναι όσα θα αφήσει αυτό το ταξίδι πίσω του. Δεν πρέπει το έργο αυτό να είναι μόνο ένα γεφύρι που το βλέπουμε, αλλά ένα γεφύρι που ξέρουμε πως το φτιάξανε», κατέληξε.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ