Σε δύο επίπεδα το επείγον της ανάπτυξης

Δύο κυρίως ομάδες ανέργων δυσκολεύονται πολύ στις μέρες μας να βρουν δουλειά. Η πρώτη είναι η πιο προβεβλημένη. Πρόκειται για τους πτυχιούχους επιστήμονες που δεν βρίσκουν δουλειά στο αντικείμενό τους ή αν βρίσκουν είναι χαμηλά αμειβόμενη. Από αυτήν την ομάδα προέρχεται και το μεγάλο κύμα μετανάστευσης προς τις άλλες χώρες της Ευρώπης.

Η άλλη ομάδα είναι όσων έχουν χαμηλά προσόντα. Με την κρίση μειώθηκαν πολύ οι δουλειές που δεν απαιτούν εξειδίκευση, αφήνοντας έτσι πολύ κόσμο χωρίς εργασία αλλά και χωρίς προοπτική. Η υποχώρηση ειδικά του κατασκευαστικού τομέα δημιούργησε ένα ντόμινο ανεργίας σε δεκάδες κλάδους. Η ανάπτυξη του τουριστικού τομέα τα τελευταία χρόνια δεν μπόρεσε να φέρει και τις ανάλογες εξισορροπήσεις.

Αυτή η κατάσταση, στην οποία πρέπει να προστεθεί και το κομμάτι των μακροχρόνια άνεργων, δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με τις κλασικές συνταγές της κατάρτισης και της διά βίου μάθησης, αφού το ζήτημα δεν είναι τα προσόντα των εργαζομένων αλλά η έλλειψη εργασίας συνολικά. Γι’ αυτό και εισάγεται σε δεύτερο επίπεδο, το ουσιαστικό πρόβλημα της παραγωγής και της ανάπτυξης.

Το πρόβλημα με την ανάπτυξη είναι ακόμα πιο πολύπλοκο. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπτύξει τον παραγωγικό της τομέα εκεί που άλλες χώρες είναι πολύ πιο μπροστά στον ανταγωνισμό, ενώ παράλληλα, εκεί που είναι ανταγωνιστική όπως στον τουρισμό ή την ποιοτική διατροφή, χρειάζεται χρόνο για να εκδηλώσει τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά που απαιτούν τέτοιες επενδύσεις. Ο χρόνος όμως για τους ανέργους είναι ζήτημα καίριο, του σήμερα.

Μία λύση, ένας επάλληλος κύκλος θα λέγαμε, θα ήταν αυτήν της ισόρροπης ανάπτυξης ως επείγουσα προτεραιότητα, με την αύξηση παραγωγικών τομέων που ίσως δεν μπορεί να γίνουν ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί άμεσα, αλλά μπορούν να στηρίξουν την κοινωνία μέχρι να δώσει καρπούς ένα άλλο, πιο οριοθετημένο αναπτυξιακό μοντέλο. Φαίνεται ότι υπάρχουν δυνατότητες ακόμα και στην κλωστοϋφαντουργία, τα ναυπηγεία ή την παραγωγή γάλακτος έστω και με μικρότερο περιθώριο κέρδους ή με στήριξη από τον δημόσιο τομέα, για να δώσουμε μερικά παραδείγματα. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι ευρεία πολιτική συμφωνία και διαπραγμάτευση επί της ουσίας με τους εταίρους στην ΕΕ. Γιατί η αύξηση του ΑΕΠ και οι θέσεις εργασίας, είναι θέματα που επείγουν και δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι να καταφέρει η Ελλάδα να μάθει να τυποποιεί το λάδι της ή να φτιάξει εναλλακτικό τουρισμό.

Κάποιες γυναίκες μιλάνε πλέον

Το σκάνδαλο στο Χόλιγουντ με την σεξουαλική παρενόχληση, τουλάχιστον, ηθοποιών από παραγωγό, κρατάει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης σε όλον τον κόσμο, εν μέρει και γιατί εμπεριέχει το κλασικό μίγμα της «ψυχαγωγικής» ενημέρωσης, με επωνύμους, χρήμα και σεξ. Πολλοί νομίζουν ή θέλουν να νομίζουν ότι το όνειρο της επιτυχίας φτιάχνεται από τέτοια υλικά, οπότε ακόμα και μία αρνητική ιστορία, μπορεί να γίνεται δημοφιλής. Δυστυχώς υπάρχει και αυτή η πλευρά της «ενημέρωσης», όπως και το κοινό που μπορεί να καταναλώνει τα πάντα σαν ποπ κορν.

Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι.. Ενδιαφέρον υπάρχει, και γιατί πολλοί καταλαβαίνουν ότι στη βάση της ιστορίας κρύβεται η τρομοκράτηση και η εκμετάλλευση των γυναικών. Μέσα από όλα αυτά, προκύπτει καθαρά ότι ακόμα και στον σύγχρονο κόσμο, η θέση της γυναίκας είναι αυτή του «θύματος» και η επιτυχία του άνδρα μπορεί άνετα να περιέχει και την εκμετάλλευση των θυμάτων. Υποψιάζεσαι ότι πίσω από τα «μεμονωμένα» περιστατικά κρύβονται ολόκληροι κόσμοι, σκοτεινοί και βίαιοι.

Αλλά και όλα αυτά μοιάζουν παλιά και γνώριμα. Κανονικά δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν ή να πέφτουμε από τα σύννεφα.. Αυτό που είναι διαφορετικό όμως είναι η στάση των γυναικών. Των γυναικών από το χώρο του θεάματος που τολμούν να μιλήσουν ανοιχτά. Αυτό ίσως να είναι ένα κέρδος για τις κοινωνίες μας.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr