Στον απόηχο των εργασιών του 5ου περιφερειακού – αναπτυξιακού συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στα Ιωάννινα, βρήκε η επόμενη μέρα το σύνολο των τοπικών παραγόντων, φορέων, αλλά και της τοπικής κοινωνίας. Ως μία γενικότερη πολιτική αποτίμηση αυτό που θα μπορούσε αναμφισβήτητα να υποστηρίξει κάποιος, είναι το γεγονός, ότι μέσα από τα συνέδρια αυτά η κυβέρνηση έχει βρει έναν πολιτικό μηχανισμό στήριξης και προώθησης του κυβερνητικού έργου, με την στήριξη ή την ανοχή στη χειρότερη περίπτωση του συνόλου των τοπικών φορέων. Το θετικό βέβαια είναι, ότι τα συνέδρια αποτελούν μία ανοιχτή ευκαιρία διαλόγου, συζήτησης επί των ανοιχτών ζητημάτων για όλους τους τομείς και τις θεματικές, για κατάθεση προτάσεων και ενημέρωση διά ζώσης από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Σε αυτό το επίπεδο, η ολοκλήρωση του συνεδρίου μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί επιτυχημένη. Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο επίπεδο που είναι εάν επιτεύχθηκε ο βασικός στόχος του συνεδρίου, που ήταν να τεθούν οι βάσεις για τη διαμόρφωση των πολιτικών και των στρατηγικών που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη την Ήπειρο, τα επόμενα χρόνια και στο επίπεδο αυτό, η απάντηση μάλλον είναι θολή. Με εξαίρεση κάποιους συγκεκριμένους τομείς, όπως είναι η Παιδεία, αλλά και η πρωτογενής παραγωγή, όπου ήδη όμως εξελίσσονται εδώ και μήνες προγράμματα και δράσεις, όπως και συζητήσεις που έχουν αποτέλεσμα, σε όλες τις υπόλοιπες θεματικές, η προσέγγιση απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί στρατηγικού σχεδιασμού. Στην Παιδεία, με την προοπτική ενοποίησης ή κοινής πορείας Πανεπιστημίου και ΤΕΙ να κυριαρχεί, η ανακοίνωση ίδρυσης της Γεωπονικής Σχολής στην Άρτα αντιμετωπίζεται μεν θετικά, από την άλλη όμως μοιάζει σαν να προτρέχει μία κυβερνητική διαδικασία, την ώρα που δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη το πλαίσιο της επόμενης ημέρας, ενώ δεν έχουν καν καταλήξει οι δύο Επιτροπές των ιδρυμάτων στις προτάσεις τους. Από την άλλη, η ανακοίνωση για την ίδρυση Κέντρου Έρευνας και Καινοτομίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, τριών κατευθύνσεων, με την προσθήκη και των Ανθρωπιστικών σπουδών, ικανοποίησε ένα βασικό αίτημα της τοπικής ακαδημαϊκής κοινότητας. Υποδομές… με προτάσεις άλλων Ουσιαστικά, η πιο σημαντική ανακοίνωση διά στόματος Αλ. Τσίπρα μάλιστα, ήταν η προοπτική σύνδεσης της Ηπείρου με το δίκτυο φυσικού αερίου, με χρονικό ορίζοντα όμως το 2023 και με το μεγαλύτερο μέρος του δικτύου να αφορά οικιακούς καταναλωτές. Ακριβώς όμως, επειδή η Ήπειρος απέχει χιλιόμετρα από τα υφιστάμενα και τα σχεδιαζόμενα συστήματα μεταφοράς αερίου, η τροφοδοσία των πόλεων είναι εφικτή, κυρίως με τη μεταφορά διά θαλάσσης. Όλα τα παραπάνω όμως δεν αποτελούν κάτι άλλο πέρα από την υλοποίηση και προώθηση του περιφερειακού σχεδιασμού και της πρότασης που έχει εδώ και δύο χρόνια ανακοινωθεί από την Περιφέρεια Ηπείρου για την τροφοδοσία της Ηπείρου με εγκαταστάσεις αποθήκευσης στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, με φυσικό αέριο είτε υγρής μορφής είτε ως συμπιεσμένο. Κάπου στη μέση η αλήθεια Έτσι, η συνολική προσπάθεια του διημέρου, περισσότερο έμοιαζε με μία δημοσιοποίηση και επικοινωνία από την πλευρά της κυβέρνησης της υφιστάμενης κατάστασης σε όλα τα επίπεδα και λιγότερο με μία συνολική προσπάθεια αποκωδικοποίησης των τοπικών αναγκών, και διαμόρφωσης ενός κοινού πλαισίου στόχευσης για το μέλλον. Τις αμέσως επόμενες ημέρες αναμένονται και οι αντιδράσεις των τοπικών φορέων, θετικές, αρνητικές ή απλώς επιφυλακτικές και αδιάφορες όπως όμως και των κομμάτων, που είναι βέβαιο, ότι θα τοποθετηθούν για όσα διημείφθησαν στο διήμερο συνέδριο της Ηπείρου. Κανείς δεν είναι σε θέση να πει, μία μόλις ημέρα μετά το τέλος του συνεδρίου, ότι άφησε ένα ισχυρό αποτύπωμα στην αναπτυξιακή προσπάθεια για την Ήπειρο της επόμενης δεκαετίας. Ούτε φυσικά μπορεί κάποιος άλλος να υποστηρίξει, ότι το συνέδριο απέτυχε πανηγυρικά. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, το εάν έμεινε και τι ήταν αυτό που έμεινε τελικά ως αποτύπωμα, θα φανεί στην πράξη.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ