Υπάρχει ουσία πίσω από τη συζήτηση για τις δημοτικές εκλογές

Είναι λογικό η αλλαγή του εκλογικού συστήματος στις δημοτικές εκλογές να μονοπωλεί τις συζητήσεις όταν τίθεται με έμφαση όπως έγινε την πρώτη μέρα του συνεδρίου της ΚΕΔΕ από τον Υπουργό Εσωτερικών. Πολλοί πίστευαν και πιστεύουν, ότι η κυβέρνηση θα κάνει πίσω από τις αντιδράσεις, αντιδράσεις που εκφράστηκαν χτες και μέσα στο συνέδριο. Φαίνεται όμως ότι θα επιμείνει, κυρίως γιατί εκτιμά ότι τα οφέλη για την πολιτική της είναι σημαντικότερα από τις αντιδράσεις.

Αυτό που κυρίως επιδιώκει η κυβέρνηση είναι μία αλλαγή του πολιτικού συστήματος σε μία κατεύθυνση διαφορετική από εκείνη του «παλιού» όπως το ονομάζει. Γι’ αυτό άλλωστε έχει θεσπίσει και στις εθνικές εκλογές την απλή αναλογική. Υπό αυτήν την έννοια, δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι εκπλήσσεται από τις εξαγγελίες. Με την ίδια λογική άλλωστε και οι διαφωνούντες ή η αντιπολίτευση, εκφράζουν όχι μόνο τη διαφωνία τους, αλλά και την πρόθεσή τους να αλλάξουν τον όποιο νόμο ψηφιστεί.

Θεμιτά όλα αυτά στο πολιτικό παιχνίδι.

Δύο σημεία όμως θέλουν πιο ειδική προσοχή. Το πρώτο είναι να μην πάρει η αντιπαράθεση που άνοιξε, μετωπικό χαρακτήρα. Γιατί τότε μπορεί να χαθούν και μέτρα που θα έρθουν με τις αλλαγές στον «Καλλικράτη» που και χρήσιμα είναι και ώριμα. Για παράδειγμα η ενίσχυση των Κοινοτήτων, η χαλάρωση στην κατάθεση ψηφοδελτίων που δεν αφήνει σήμερα μικρές ομάδες πολιτών να συμμετέχουν στις εκλογές, η αναλογική εκπροσώπηση στα όργανα ώστε να έχει φωνή και η αντιπολίτευση. Ακόμα και οι αλλαγές στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση δείχνουν κατευθύνσεις που πολλές φορές έχουν συζητηθεί.

Για το ίδιο το εκλογικό σύστημα, η συζήτηση είναι παλιά. Υπάρχουν οπαδοί όλων των συστημάτων. Τα εκλογικά συστήματα όμως δεν είναι πανάκεια. Το πολυδιαψηφισμένα οφέλη του «γερμανικού συστήματος» που κάποτε προβαλλόταν ως ιδανικό για την Ελλάδα, απέτυχε να δώσει κυβέρνηση σε ολόκληρη Γερμανία.

Μετά, όντως για πολύ κόσμο χρειάζεται αλλαγή και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η συζήτηση περί ανανέωσης και σύγχρονης διαχείρισης αφορά και τους δήμους και όχι μόνο τις κυβερνήσεις. Και πιο πίσω, το αίτημα τοπικής διακυβέρνησης παραμένει επίκαιρο και φρέσκο. Ας μην τα παραβλέπουν κι αυτά όσοι μετράνε μόνο έδρες και ποσοστά.

Η δυσανεξία της καθημερινότητας

Πολλοί είναι ανέτοιμοι να τα βγάλουν πέρα με την καθημερινότητα. Κι ήταν ανέτοιμοι και πριν από την κρίση, μην ψάχνουμε αμέσως τη δικαιολογία. Για πολλούς η ημέρα τους είναι ένας πόλεμος επιβίωσης όχι με τον τρόπο που έχει ανάγκη ο ανέστιος και ο φτωχός, αλλά με εκείνον που έχει ένα τεράστιο εγώ και η δυσανεξία στον άλλο.

Κάπως τα καταφέραμε και στα καλά χρόνια, γίναμε κοινωνία των δυσανεκτικών. Γι’ αυτό ίσως και το σύμπτωμα του γενικευμένου καημού και οδυρμού, όταν μας προκύπτουν τα δύσκολα. Όταν στα εύκολα δεν αντέχουμε ούτε το χνώτο μας, τότε στα δύσκολα βγάζουμε βογκητά απογοήτευσης.

Κι όταν λέω δυσανεξία λέω γι’ αυτό το αίσθημα μη μ’ ακουμπάτε,  μη μου αντιμιλάτε, μη με σκοτίζετε, που εκφράζουν πολλοί στην πρακτική πλευρά της ζωής τους. Ατομικισμός, εγωϊσμός, κυνισμός, συμπτώματα όλα αυτά για κάτι δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε εύκολα και να ακουμπήσουμε την πληγή των αιτιών. Τέτοιοι είμαστε πάντως…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr