Τραπέζια και εορτές που κυοφορούν το μέλλον

Δεν έλειψε η ένταση στην κεντρική πολιτική σκηνή τις τελευταίες ημέρες των γιορτών, αν και ήταν  μειωμένη. Γνωρίζουν άλλωστε τα επικοινωνιακά επιτελεία, ότι οι γιορτές φέρνουν και μία τάση εσωστρέφειας στον Έλληνα, ο οποίος προσπαθεί να ασχοληθεί με τον εαυτό του και τους οικείους του. Καλώς ή κακώς, οι γιορτές αυτές είναι περισσότερο του σπιτιού, «οικογενειακές» όπως τις λέμε, ακόμα και σήμερα που έχουν πολλαπλασιαστεί τα νοικοκυριά του ενός ατόμου. 

Το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινωνίας για την πολιτική είναι πάντα υψηλό, δεν τίθεται θέμα. Και ακόμα και στο γιορτινό τραπέζι, μπορεί να στηθεί μία «μάχη» για τα μεγάλα θέματα και να ανάψουν και λίγο τα αίματα. Απλώς, δεν αρκεί η πυροδότηση με τρέχοντα θέματα. Γι’ αυτό και η επικαιρότητα έκανε λίγο πίσω, αν και θέματα όπως το άσυλο στους οχτώ Τούρκους ή το «μακεδονικό», δεν μπορείς να τα πεις και μικρά. 

Αυτό που διαπιστώνει κάποιος παρατηρητής των εορταστικών συνάξεων, είναι ότι οι περισσότεροι προσπαθούν να αφήσουν στην άκρη, να παρακάμψουν, το μεγάλο θέμα των μνημονίων και των περικοπών στην οικονομία. Κι αυτό δεν σημαίνει όπως παλιότερα, μόνο απώθηση και κόπωση, αλλά και μία τάση αποδοχής, παγίωσης μίας αίσθησης ότι η κατάσταση πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοια.

Και σε αυτήν την περίπτωση, η τάση έχει διττή προσέγγιση, καλή και κακή. Η καλή είναι η ανάδυση άλλων προσεγγίσεων, ένα βλέμμα σε ένα κάποιο μέλλον. Γι’ αυτό και είναι χρήσιμη η συζήτηση για την «έξοδο» από το μνημόνιο του Αυγούστου. Η κακή πλευρά είναι ένα αίσθημα παραίτησης και αποστασιοποίησης που εύλογα δεν βοηθά στη συλλογική προσπάθεια ανάταξης της κοινωνίας μας. Διακρίνει κάποιος ίσως μία τάση στους έχοντες να επιλύσουν μόνοι τους τα όποια προβλήματα, λύσεις καίριες όμως για την κοινωνία, ποτέ δεν προήλθαν μόνο από ατομικές συμπεριφορές, τύπου «εγώ να είμαι καλά».

Κυοφορούνται συνεπώς αυτές τις ημέρες, κάποιες τάσεις που θα εκδηλωθούν στο μέλλον. Γι’ αυτό και έχει τη σημασία του να προσέχει κανείς τις λεπτές αποχρώσεις ακόμα και του εορταστικού κλίματος. 

Δεν υπάρχουν «πρέπει» στις γιορτές

Κι άντε και να βγεις έξω την Παραμονή το μεσημέρι ή μετά την αλλαγή του χρόνου. Θέλει κι ένα σχέδιο. Θέλει και υπομονή, θέλει και λεφτά, απορώ γιατί το ξεχνάμε το τελευταίο.Το σχέδιο είναι απαραίτητο, γιατί πρέπει να βρεις πού θα πας, με ποιους, τι θα φας, τι θα πιεις. Στην ηλικία μας, δεν αρκεί να βγεις και να «καταστραφείς» μέχρι τις 6 το πρωί για να νιώσεις το «γιορτινό κλίμα».

Υπομονή θέλει γιατί ο κόσμος είναι πολύς παντού, ακόμα και τα αυτοκίνητα πολλαπλασιάζονται στους δρόμους. Και τώρα που γίναμε τουριστικός προορισμός κάτι τέτοια προβλήματα θα αυξάνονται. Και βέβαια χρειάζεσαι και… πόρους γιατί τζάμπα δεν είναι τίποτα και τις γιορτές όλα κοστίζουν κάτι παραπάνω.

Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε για τη γιορτή, όμως, είναι ότι δεν υπάρχουν «πρέπει». Γνωρίσαμε κι από την καλή και από την ανάποδη τα must των παλιών, καλών ημερών της ευημερίας. Και δεν θυμάμαι να περνάγαμε και τόσο καλά όσο λέγαμε. Ας αφήσουμε συνεπώς τον καθένα να κάνει τις επιλογές ανάλογα με το τι θέλει και τι δύναται, κι ας βρίσκουμε κάθε φορά αυτό που μας ταιριάζει. Και όσοι κοιμήθηκαν και λίγο πριν έρθει ο νέος χρόνος, καλώς έπραξαν. Σίγουρα ξύπνησαν πιο ξεκούραστοι. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr