Η χθεσινή αγόρευση του Εισαγγελέα στην υπόθεση Γιακουμάκη και η τεκμηρίωσή της, όχι επί της ουσίας της κατηγορίας, αλλά επί μίας σημαντικής παραμέτρου ήταν από αυτές που εύχεσαι να ακούς σε μία αίθουσα δικαστηρίου…

Προτείνοντας λοιπόν την ενοχή του κατηγορούμενου, πρώην διευθυντή της Σχολής ο Εισαγγελέας ανέλυσε το σκεπτικό του…

Και αφού είπε, ότι υπήρχε πρόβλεψη πειθαρχικού ελέγχου των φερόμενων δραστών των επιθέσεων σε βάρος του σπουδαστή, έφτασε στην εξής διαπίστωση…

Ότι ο κατηγορούμενος είχε καλές προθέσεις, έκανε κάποιες ενέργειες, ήθελε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά…

…αλλά όταν κάποιος ασκεί διοίκηση, πρέπει να γνωρίζει πότε πρέπει να παρέμβει, με ποιον τρόπο θα πρέπει να το κάνει και κυρίως γιατί πρέπει να παρέμβει…

«Διαφορετικά δεν πρέπει να αποδέχεσαι την ευθύνη να ασκείς διοίκηση», είπε χαρακτηριστικά.

Και ανεξάρτητα από την συγκεκριμένη υπόθεση, η προσέγγιση αυτή είναι που μας βρίσκει απολύτως σύμφωνους για όσους κατέχουν θέσεις ευθύνης…

Το δυστύχημα είναι, ότι οι περισσότεροι αποκτούν την θέση της διοίκησης και την αποδέχονται ως έναν τιμητικό τίτλο, και όχι ως μία θέση μεγάλης ευθύνης…

Και όταν έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσουν είτε σημαντικά ζητήματα είτε υποθέσεις που χρειάζονται πυγμή και αποφασιστικότητα, κάνουν πίσω…

Να αποδεχθούμε την πιθανότητα, ότι μπορεί να μην βρίσκουν «ανταπόκριση» και στους πιο πάνω, στους υπηρεσιακούς και τους πολιτικούς τους προϊσταμένους…

Όμως, το μείζον είναι τι κάνει ο καθένας και όχι τι περιμένουν οι άλλοι να κάνει…

Ειλικρινά, ακούγοντας ή διαβάζοντας κάποιες θέσεις στελεχών της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ για το «λουκέτο» στο MEGA, απορείς…

Όχι για τις προθέσεις, αλλά για την κακία και τις επιδιώξεις που μπορεί ο καθένας να έχει στο μυαλό του…

Και καλά, να πει κάποιος, ότι χαίρεται γενικώς και αορίστως για το «βοθροκάναλο» (Πολάκειος έκφραση), από πολιτική άποψη και κριτική σκοπιά, να το καταλάβουμε σε ένα βαθμό…

Το να χαίρεται όμως κάποιος, που μετά από δύο και πλέον χρόνια, που το κανάλι δε λειτουργεί, δεν παράγει δημοσιογραφικό έργο και που τελικά οδηγείται στο «λουκέτο», με 500 εργαζόμενους να πετιούνται στο δρόμο, ειλικρινά, δε μπορούμε να το κατανοήσουμε…

Γιατί στο κάτω – κάτω της γραφής και στο ΜEGA εκτός από τα… «λαμόγια της δημοσιογραφίας» – που βρήκαν αλλού δουλειά βέβαια, υπάρχουν και άλλοι που δεν ήταν, ούτε είναι λαμόγια, υπάρχουν τεχνικοί, υπάρχουν κι εκεί καθαρίστριες…

Και κάπου εκεί χάνεται και το μέτρο του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος…    

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ