Ανάμεσα στις κυρίαρχες πολιτικές

Υπάρχουν δύο επίπεδα προσέγγισης της σύγχρονης οικονομίας και ειδικά εκείνης που έχει να κάνει με την ανάπτυξη: Η μία πλευρά είναι αυτή που θέλει ή σκέφτεται να μπει και να βρίσκεται μπροστά με τους όρους που θέτει ο διεθνής ανταγωνισμός. Η άλλη κρατάει αποστάσεις και προσπαθεί να κινηθεί με τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Πάντως, κυρίαρχη θέση ενάντια στη διεθνή οικονομία αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει. Υπάρχουν πολλές σκέψεις, πολλές κινήσεις, κάποιος σχεδιασμός σε πολιτικό επίπεδο, όχι όμως σε αυτό που λέμε κυρίαρχο παράδειγμα.

Όσοι πιστεύουν ότι το παν είναι να βρίσκεσαι πάνω στο κύμα, έχουν προφανώς τα δίκια τους. Καλύτερα είναι να είσαι μέσα στο παιχνίδι παρά απ’ έξω. Το πιο χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ και την Ευρωζώνη. Ακόμα και σήμερα, η κυρίαρχη άποψη είναι αυτή που λέει ότι η χώρα πρέπει να είναι στον «στενό πυρήνα της Ευρώπης».

Η άλλη πλευρά είναι όσοι πιστεύουν ότι πρέπει να γίνονται μόνο τα αναγκαία βήματα ώστε να προχωρά η χώρα. Τέτοια περίπτωση είναι όσοι για παράδειγμα πιστεύουν ότι δεν υπήρχε εναλλακτική επιλογή για τη χώρα πλην των μνημονίων για να βγει από την κρίση χρέους.

Και οι δύο πλευρές διασχίζουν κάθετα τα σημερινά κόμματα εξουσίας τόσο στο επίπεδο ηγεσίας όσο και στη βάση. Και στην πραγματικότητα επικοινωνούν μεταξύ τους και γίνονται ανάλογα με τη συγκυρία και μετατοπίσεις. Παράδειγμα όσοι πιστεύουν στην ανάγκη των μνημονίων αλλά θέλουν άλλο μίγμα μέτρων, άλλη «συνταγή».

Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι αν υπάρχει χώρος και για μία άλλη πολιτική, έστω ως σύνθεση με ταυτίσεις και αντιθέσεις με τις άλλες δύο. Αν υπάρχει περιθώριο και για μία εθνική στρατηγική με όρους που να διαμορφώνονται στο εσωτερικό της χώρας με ανοιχτούς διαύλους με ό,τι γίνεται στο εξωτερικό. 

Να σκεφτούμε και την άλλη πλευρά

Έχουμε ανοίξει πολύ την κουβέντα για τον τουρισμό στην περιοχή μας και καλά κάνουμε, Κάπως έτσι ανοίγει και το μυαλό μας και η οικονομία μας. Και ειδικά ο τόπος μας ευεργετήθηκε στο παρελθόν όταν με το εμπόριο άνοιγε τα σύνορα. 

Ένα που δεν σκεφτόμαστε πολύ είναι ο τουρίστας. Όλα γι’ αυτόν γίνονται και θέλουμε να ευχαριστηθεί και να μας ξανάρθει, αλλά δεν πολυσυζητάμε γι’ αυτόν. Σαν να τον έχουμε εύκολο, ή μέσα σε προβλέψιμες κατηγορίες. 

Κι όμως, και οι τουρίστες άνθρωποι σαν εμάς είναι. Έχουν ανάγκες και επιθυμίες, σκέψεις και ιδιοτροπίες. Και ίσως είναι καλύτερα να τους δούμε σαν τέτοιους ανθρώπους και να τους δώσουμε χώρο στην πόλη παρά να τους πιέσουμε να μπουν σε καλούπια που νομίζουμε ότι ταιριάζουν. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr