Να βρούμε τι μπορούμε να κάνουμε με οριζόντιες συμφωνίες

Πολλοί παλεύουν να ανακαλύψουν τις νέες διαχωριστικές γραμμές του εκλογικού σώματος αλλά δεν τα καταφέρνουν. Γεγονότα σαν τα συλλαλητήρια αλλάζουν κάθε τόσο τα δεδομένα και ανατρέπουν τα τυχόν στέρεα συμπεράσματα της προηγούμενης συγκυρίας. Που είναι τόσο στέρεα, ώστε κάθε τόσο να καταρρέουν μπροστά στην πραγματικότητα.

Στα συλλαλητήρια πήγε και κόσμος που ψήφισε τον Τσίπρα. Αν τους ρωτήσεις δεν βλέπουν την αντίφαση. Άλλο το «μακεδονικό» κι άλλο σε ποιον αναθέτεις την κυβέρνηση. Στα συλλαλητήρια πήγαν βέβαια και όσοι δεν το δέχονται αυτό και νομίζουν ότι έτσι θα πέσει η κυβέρνηση γιατί είναι «κομμουνιστές», «διεθνιστές» κι άλλα τινά που λέγονται με ευκολία όταν δεν υπάρχουν κάλπες για εθνικές εκλογές. 

Οι άνθρωποι σκέφτονται με την τσέπη τους και με την αίσθηση που έχουν για το πολιτικό. Αυτό γίνεται σε κάθε χώρα, σε κάθε άκρη του πλανήτη. Το τι αποφασίζουν και πώς βλέπουν το οικονομικό και το πολιτικό, όμως, είναι κι αυτά που διαφοροποιούν τις κοινωνίες και τους ψηφοφόρους σε κάθε χώρα.

Από την άλλη όταν η οικονομία και η πολιτική υποβιβάζονται σε ένα σχέδιο ισχύος και μόνο, όταν το ζήτημα είναι ποιος θα κερδίσει ώστε να δικαιώσει και ένα τμήμα των ψηφοφόρων, τότε χάνεται και η αίσθηση του συλλογικού και διαιρείται και το κοινωνικό σώμα. Γι’ αυτό και έχουμε την αίσθηση συνεχόμενων μικρών «εμφυλίων» που διχάζουν με πολλές οριογραμμές ταυτόχρονα, τις κοινωνίες.

Το ζήτημα δεν είναι να βρούμε κάτι υψηλό, κάτι «εθνικό»που μας ενώνει. Δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ σε κάτι τέτοιο όλοι μαζί. Αντίθετα, έχει νόημα να βρούμε τις μας ενώνει οριζόντια, πέρα από τις κάθετες διαχωριστικές γραμμές των ιδεολογικών και πολιτικών μας επιλογών. Να βρούμε για παράδειγμα τι μπορεί να γίνει ώστε να καταστεί αποτελεσματική η δημόσια διοίκηση, να εργάζονται αποτελεσματικά οι γιατροί ή οι δάσκαλοι, ή να μειώσουμε τα τροχαία δυστυχήματα. Δεν πρόκειται για χαμηλού ορίζοντα πολιτική που πρέπει να την υποβιβάζουμε στο επίπεδο διαχείρισης. Τέτοια θέματα είναι που κρατάνε τις κοινωνίες συγκροτημένες και συνεκτικές και κάνει τη ζωή μας καλύτερη. 

Λύσεις από εμάς για μας

Εντυπωσιακή είναι αυτή η απόφαση των Κερκυραίων να αναζητήσουν τρόπους μεταφοράς των σκουπιδιών τους αλλού μέχρι να βρουν μονιμότερες λύσεις για την επεξεργασία τους. Κι όμως τέτοιες λύσεις ακούγονταν και παλιά στα Γιάννενα όταν ψάχναμε να βρουν λύσεις για τη χωροθέτηση του ΧΥΤΑ. 

Τα σκουπίδια δυστυχώς είναι δικά μας. Εμείς τα παράγουμε άρα κι εμείς πρέπει να βρούμε τους τρόπους να μη μολύνουν το περιβάλλον, και οι τρόποι αυτοί δεν μπορεί να είναι άλλοι από την ανακύκλωση και την αξιοποίησή τους. 

Το να πετάς και να θάβεις σήμερα σκουπίδια είναι αναχρονιστικό για το επίπεδο του πολιτισμού μας. Το πολύ πολύ να μένει κάποιο υπόλειμμα για να θάψεις, αλλά τα υπόλοιπα ή θα τα μειώσουμε στην πηγή, θα κοιτάξουμε δηλαδή να μην τα παράγουμε ή θα τα ανακυκλώσουμε αν τα βρούμε στον κάδο. 

Φυσικά όλα αυτά είναι δύσκολα και κοστοβόρα σε μία χώρα που έμαθε να μην λύνει τα προβλήματά της και να τα αναθέτει σε ένα φανταστικό κράτος που έχει πάντα λύσεις για όλα. Τέτοιο κράτος όμως αν υπήρξε ποτέ, δεν υπάρχει σήμερα. Το έφαγε η κρίση και τα άδεια ταμεία. Ας κοιτάξουμε να βρούμε λύσεις πια από τα κάτω. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr