Στη σημερινή στήλη θα αναφερθούμε σε μία ωραία ιστορία για το Θεογέφυρο…

Ξέρετε, τώρα που έπεσε, όπως ακριβώς έγινε και πριν από τρία χρόνια με το γεφύρι στην Πλάκα, ισχύει η παροιμία «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται…»

Επομένως και εδώ έχουμε να κάνουμε με «σαρωτικές αποκαλύψεις ευθυνών και εγκλημάτων» που έγιναν στο παρελθόν και οι οποίες ήρθε η ώρα να αποδοθούν…

Διαβάζουμε και ακούμε λοιπόν τις τελευταίες ημέρες, ότι το Θεογέφυρο κατέρρεε εδώ και χρόνια, ότι κανείς δεν ενδιαφερόταν, ότι ο δήμος Ζίτσας δεν έκανε το ένα, η περιφέρεια Ηπείρου δεν έκανε το άλλο…

Και φυσικά, επειδή πίσω από αυτές τις επισημάνσεις υπάρχει πάντα η πολιτική χροιά, απουσιάζει παντελώς η οποιαδήποτε αναφορά σε υπηρεσιακές, αλλά και προσωπικές ευθύνες…

Για την ιστορία και την αλήθεια λοιπόν, να σας ενημερώσουμε, ότι το Θεογέφυρο, έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο όχι μία, αλλά δύο φορές…

Στεκόμαστε μόνο στην πρόσφατη αναφορά που έχει να κάνει με την απόφαση που δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ το 1991, αλλά η πρώτη κήρυξή του έγινε τη δεκαετία του 1960…

Προφανώς κάποιοι αγνοούν, ότι η τότε Αρχαιολογική Υπηρεσία με επικεφαλής τον αείμνηστο Σωτ. Δάκαρη έχοντας επισκεφθεί το σημείο, προχώρησαν στην κήρυξη του συγκεκριμένου βράχου – και όχι γεφυριού – ως διατηρητέο μνημείο, μαζί με τη Μονή Πατέρων…

Η σχετική απόφαση στηρίχθηκε στον προηγούμενο αρχαιολογικό Νόμο του 1932…

Το 1991 η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, μετά από αυτοψίες κλιμακίου αρχαιολόγων, μαζί με κλιμάκιο σπηλαιολόγων αυτή τη φορά, κήρυξε εκ νέου διατηρητέο το φυσικό μνημείο…

Υπήρξε όμως τότε και μία υποσημείωση… Ότι για λόγους προστασίας του μνημείου θα πρέπει να απομακρυνθεί ο αύλακας που είχε κατασκευαστεί εκείνα τα χρόνια ακριβώς δίπλα στο σώμα του γεφυριού, μέσα από τον οποίο διερχόταν νερό…

Φυσικά, κανείς αύλακας δεν απομακρύνθηκε από το σημείο, αλλά ούτε και πιστεύουμε για να πούμε την αλήθεια, ότι 27 χρόνια μετά, υπήρξε έστω μία φορά που η αρχαιολογική υπηρεσία ασχολήθηκε ξανά με το ζήτημα…

Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, αλλά ο καθένας για τους δικούς του λόγους βολευόταν με τη συγκεκριμένη κατάσταση…

Απλώς, όταν έφτασε η κρίσιμη ώρα, να διερευνηθούν οι πιθανές αιτίες που προκάλεσαν την κατάρρευση του Θεογέφυρου σκέφτηκαν όλοι, ότι μπορεί να υπήρχαν και ανθρώπινες παρεμβάσεις που επηρέασαν και οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση… 

Ξεχνώντας όμως ότι ενδεχομένως και οι ίδιοι με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους να «βοήθησαν» ώστε να φτάσουμε στο σήμερα…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ