Αν λες ότι είναι κρίμα κι άδικο, όπως και ισχύει, να χάνονται ζωές στον πόλεμο, τι μπορείς άλλο να πεις, όταν αυτό συμβαίνει σε καιρό ειρήνης;

Και μπορεί ο ελληνικός λαός, όλοι μας δηλαδή, να λέμε, ότι ζούμε σε καιρό ειρήνης – ακόμη τουλάχιστον – για κάποιους όμως, όπως οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας η καθημερινότητά τους χαρακτηρίζεται πολεμική και μάλιστα χωρίς εισαγωγικά…

Θα πει κάποιος, ότι και στο δρόμο χάνονται πολλοί άνθρωποι, καθημερινά, όμως δεν είναι καθόλου το ίδιο με τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν καθημερινά αυτοί οι άνθρωποι, σε συνδυασμό με την τεράστια χρονική επιφυλακή, στην οποία βρίσκονται…

Και να ευχηθείς να μην ξανασυμβεί, ξέρεις, ότι στατιστικά τουλάχιστον είναι βέβαιο, ότι κάποια στιγμή κάτι θα γίνει…

Ας ευχηθούμε ωστόσο, ο θάνατος του πιλότου μας, να σηματοδοτήσει μία νέα αρχή και να βάλει ένα τέλος σε αυτό το γαϊτανάκι των καθημερινών προκλήσεων…

Κανονικά, δε θα έπρεπε σήμερα, να ασχοληθούμε με τετριμμένα πράγματα, όμως πρέπει να το κάνουμε κι αυτό…

Και ένα από αυτά, με τα οποία ασχολούμαστε, είναι η καθημερινή διαχείριση των απορριμμάτων στην πόλη και η νοοτροπία και συμπεριφορά επαγγελματιών και όχι μόνο…

Μιλάμε για τεράστια έλλειψη παιδείας που κάποιοι δε χάνουν την ευκαιρία να την αποδείξουν με την παραμικρή ευκαιρία…

Την Κυριακή του Πάσχα κατεβαίνοντας την Καραμανλή, οι κάδοι απορριμμάτων ήταν σχεδόν άδειοι και κάποιος είχε παρατήσει έξω από τους κάδους, μία μεγάλη σακούλα απορριμμάτων, που περιείχε και πολλά πορτοκάλια…

Δύο ώρες αργότερα, στο ίδιο σημείο, καταλαβαίνετε τι γινόταν, αφού είχαν περάσει αδέσποτα, είχαν περάσει περιστέρια και τα είχαν ρίξει όλα κάτω…

Παρόμοια εικόνα στην Εθν. Αντιστάσεως, όπου τοποθετήθηκαν υπογειοποιημένοι κάδοι, για να υπάρχει μία σχετική εικόνα ευπρέπειας και όχι εκείνο το χάλι, με τα λάδια και τα λίπη, να χύνονται στην άσφαλτο και τα πεζοδρόμια…

Σαν να μην τους νοιάζει το παραμικρό…

Λες και ό,τι γίνεται σε απόσταση 20-30 μέτρων από το κατάστημά τους, δεν τους αφορά…

Τα ίδια και στους υπογειοποιημένους κάδους στην Κουντουριώτη και σε άλλες οδούς…

Δεν είμαστε βέβαιοι, ότι θα λυθεί το πρόβλημα αν εφαρμοστεί η αποκομιδή πόρτα – πόρτα, σε καθορισμένη ώρα…

Και όσο περνά ο χρόνος και βλέπουμε την κατάσταση αυτή, τόσο περισσότερο πιστεύουμε, ότι η μόνη λύση είναι η αστυνομικού τύπου παρακολούθηση, η επ’ αυτοφώρω «σύλληψη» του παραβάτη και η επιβολή τσουχτερού προστίμου με την άμεση βεβαίωσή του στην Εφορία.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ