Μας φοβίζει η επίλυση μεγάλων προβλημάτων. Και δεν είναι τόσο τα «εθνικά» θέματα που τα θεωρούμε άλυτα στο διηνεκές. Εδώ, κάθε σοβαρό πρόβλημα, κάθε μεγάλο θέμα στην πολιτική και την κοινωνία, το θεωρούμε κάτι σαν τοτέμ που πρέπει να στέκεται ακίνητο και γύρω του να κινούμαστε εμείς, εκφράζοντας ή όχι τις θέσεις μας.

Πολλές φορές μας εκπλήσσει το γεγονός ότι σε κάποια θέματα υπάρχουν εξελίξεις. Το είδαμε για παράδειγμα στη θέσπιση του συμφώνου συμβίωσης. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στη χώρα μας αναρωτήθηκαν κάμποσοι. Κι από κοντά η καραμέλα περί ανωριμότητας της ελληνικής κοινωνίας. Κι όμως έγινε κι αυτό και δεν συνέβη καμία εθνική καταστροφή. 

Αυτή η αίσθηση της ακινησίας, αντικατοπτρίζει σε ένα βαθμό τον συντηρητισμό μεγάλου μέρους της κοινωνίας που θέλει να είναι όλα «όπως παλιά». Όμως δεν είναι και πολύ μεγαλύτερο αυτό το κοινωνικό τμήμα από εκείνο άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Περισσότερο δείχνει αυτή η πίστη στην ακινησία, μία έλλειψη εμπιστοσύνης στη δημοκρατία και τον εκσυγχρονισμό.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αλλάξει η κοινωνία. Όμως στην Ελλάδα συνηθίσαμε στις αλλαγές που δεν περνούν μέσα από κοινωνικές πρωτοβουλίες αλλά μόνο μέσω των κομμάτων ή κομματιών του κράτους. Αναθέσαμε σε αυτούς να μας αλλάζουν κι ίσως φοβόμαστε όταν πλέον καλούμαστε να πάρουμε θέση κι εμείς. Η αλλαγή όμως είναι η ψυχή της εξέλιξης. 

Η κίνηση αυξάνει τις επιλογές μας

Μας βομβαρδίζουν με επιλογές και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Ακόμα και μέσα στην κρίση που έχουμε λίγα περιθώρια και δεν μας περισσεύουν τα λεφτά, οι επιλογές έρχονται τα πόδια μας. 

Όχι όλες βέβαια, κυρίως οι εμπορικές από τις οποίες βγάζουν λεφτά κι αυτές που χρησιμοποιούν οθόνες, από την τηλεόραση ως το κινητό μας. Σαν μας ζητάνε να καθόμαστε και να αγοράζουμε ψυχαγωγία.

Το δύσκολο είναι να κινηθούμε, να κάνουμε εμείς το βήμα μπροστά. Κι εκεί που θα πορευτούμε, θα βρούμε επιλογές και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κι εκεί θα έχει βάλει το χέρι του ο κερδώος Ερμής. Παντού κινείται το χρήμα πια, αυτός είναι ο κανόνας των αγορών. Το θέμα είναι να έχουμε κι εμείς λόγο, επιλογή, δικαίωμα στο να διαλέγουμε. Κι αυτό θέλει κίνηση, πρέπει να σηκωθούμε από τον καναπέ. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ