Επειδή από τη φύση μας είμαστε αισιόδοξοι εκτιμούμε, ότι θα βρεθεί λύση με το μεγάλο δακτύλιο της πόλης…

Ποια μπορεί να είναι αυτή δεν ξέρουμε, όμως περιγράφουμε κάποιες εναλλακτικές στο σχετικό ρεπορτάζ…

Αξίζει ωστόσο να σταθούμε σε μερικά σημεία που κάνουν εντύπωση…

Γιατί όσο κι αν προσπαθήσαμε να θυμηθούμε ή να βρούμε κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν όσο κι αν ζητήσαμε από άλλους, να μας βοηθήσουν, δεν εντοπίσαμε ιστορικό προηγούμενο…

Να ζητά δηλαδή το υπουργείο από τον φορέα υλοποίησης ενός έργου, να τροποποιήσει τη μελέτη περιβαλλοντικών όρων του έργου, ανοίγοντας ξανά το φάκελο ενός άλλου έργου!

Το οποίο ξεκίνησε το 2004, ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε σε χρήση το 2010, ενώ οι νομικές εκκρεμότητες που υπήρχαν λόγω των προσφυγών που είχαν κατατεθεί από πολίτες έκλεισαν πριν από δύο χρόνια…

Έρχεται λοιπόν σήμερα το υπουργείο και ζητά την τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων εκείνου του έργου, ώστε να «κολλήσει» στο νέο έργο…

Σε τεχνικό επίπεδο, δεν είμαστε ειδικοί για να ξέρουμε αν αυτό γίνεται ή όχι. Έναν δε βρήκαμε πάντως να μας πει, ότι υπάρχει αντίστοιχο ιστορικό προηγούμενο …

Εκτιμούμε λοιπόν, ότι θα βρεθεί λύση σε πολιτικό επίπεδο. Μόνο που υποψιαζόμαστε, ότι όταν με το καλό βρεθεί, κάποιοι – αυτό γίνεται πάντα άλλωστε – θα επιχειρήσουν να πουλήσουν εκδούλευση στο δήμο…

Και θα εμφανιστούν ως εκείνοι που με την καθοριστική – καίρια παρέμβασή τους, επηρέασαν τα πράγματα και έλυσαν το Γόρδιο δεσμό…

Και τι σημασία θα έχει που μπορεί να είναι οι ίδιοι, που με προηγούμενες παρεμβάσεις τους επηρέασαν το υπουργείο, ώστε να βγάλει την απορριπτική απόφαση;

Είναι άδικο και αδόκιμο παράλληλα να κάνουμε σύγκριση μεταξύ του τι έγινε στην Ταϊλάνδη με τα παιδιά που είχαν παγιδευτεί σε σπήλαιο, με το τι θα γινόταν αν κάτι παρόμοιο συνέβαινε στην Ελλάδα…

Κάνοντας πλάκα πολλά μπορούμε να γράψουμε κι εμείς, όπως πολλά είναι αυτά που έχουμε ακούσει…

Δόξα τω Θεώ και στην Ελλάδα, όποτε χρειάστηκε, οι αρμόδιες υπηρεσίες επέδειξα άριστο επαγγελματισμό.

Να μείνουμε όμως σε κάτι που μας έκανε τρομερή εντύπωση και αυτό είναι η απάντηση του επικεφαλής της υπηρεσίας διαχείρισης κρίσεων στην Ταϊλάνδη, μετά το αίσιο τέλος της περιπέτειας…

«Κανείς δεν φταίει για ό,τι συνέβη όταν χάθηκαν τα αγόρια. Δεν θεωρούμε ότι έσφαλαν, ούτε ότι είναι ήρωες. Είναι απλώς παιδιά, ήταν ένα ατύχημα»…

Τα είπε όλα με μία φράση. Είναι απλώς παιδιά! Ας το έχουμε κατά νου αυτό, σε περιπτώσεις που παρακολουθούμε ή σχολιάζουμε και που συνήθως ξεχνάμε, ότι οι πρωταγωνιστές είναι παιδιά!

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ