Το πρωτότυπο πρόγραμμα της Πολιτιστικής Διαδρομής στα αρχαία θέατρα της Ηπείρου έχει ένα βασικό πρόβλημα: Δεν γίνεται άμεσα κατανοητό πώς μπορεί να συνδεθεί ο τουρισμός, ο πολιτισμός και η ανάπτυξη. Αυτό όμως είναι και το βασικό του πλεονέκτημα, αυτό που το έκανε τόσο ονομαστό ήδη. Έρχεται να σπάσει τα στεγανά, να συνδέσει διαφορετικούς κόσμους.

Το πρόβλημα ενημέρωσης σταδιακά θα καλυφθεί όσο θα εξελίσσεται και το έργο που προβλέπει και μεγάλο αριθμό δράσεων. Κινήσεις όπως το συμβούλιο των εμπλεκόμενων φορέων που έγινε χτες στο ανώτατο επίπεδο εκπροσώπησης παρουσία και της υπουργού Λ. Κονιόρδου, είναι προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ο συνδυασμός όμως διαφορετικών πεδίων πάνω σε ένα νέο ουσιαστικό μοντέλο ανάπτυξης που καταλήγει στο να αναδεικνύει την «ταυτότητα» της Ηπείρου, είναι ένα όντως δύσκολο θέμα. Γιατί οι συνδυασμοί, οι συνέργειες, οι συνεργασίες, δεν είναι στην κουλτούρα όχι μόνο των Ηπειρωτών, αλλά κανενός Έλληνα. Μάθαμε όμως, είναι πια κομμάτι της εμπειρίας μας, ότι η οικονομία δεν είναι ένα πράγμα μόνο. Ούτε είναι ένα πράγμα ο πολιτισμός ή ο τουρισμός. Και στα χρόνια της κρίσης καταλάβαμε ότι πρέπει να επιταχύνουμε τα πάντα και να φανταστούμε νέους δρόμους αν θέλουμε να έρθει η ανάπτυξη.

Ο επισκέπτης ενός αρχαίου θεάτρου, ο τουρίστας μιας παραλίας, ο περιπατητής ενός βουνού μας, ο γευσιγνώστης που αναζητά νέες εμπειρίες, ο κάτοικος της πολύβουης πόλης που ψάχνει λίγη ξεκούραση, ο φοιτητής που ψάχνει γνώσεις, ο λάτρης της ιστορίας, ο θεατής μίας παράστασης, όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι, έχουν την ευκαιρία στην Ήπειρο να συναντηθούν και να εκφράσουν όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους. Και η ικανότητα της τοπικής κοινωνίας να ανταποκριθεί με νέου τύπου υπηρεσίες, είναι ακριβώς και η νέα οικονομία, το νέο αναπτυξιακό μοντέλο που μπορεί να παράγει και τον νέο πλούτο που έχει ανάγκη ο τόπος. Δύσκολο να συλλάβουμε όλο το εύρος, αλλά αναγκαίο. 

Οι Έλληνες του εξωτερικού έπρεπε 

να ψηφίζουν εδώ και χρόνια

Οι Έλληνες του εξωτερικού έπρεπε να ψηφίζουν εδώ και χρόνια. Και το συζητάμε τόσα χρόνια που θα είχαμε βρει και τις τεχνικές λύσεις. Εδώ υπάρχουν τόσοι Έλληνες που ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές των ΗΠΑ με μία απλή επιστολή από την πόλη τους στην Ελλάδα και εκλέγουν ολόκληρο «πλανητάρχη», στις ελληνικές εκλογές δεν θα βρούμε μία λύση;

Παρ’ όλα αυτά μπορούμε να επαναφέρουμε μερικά ερωτήματα με την ευκαιρία που έχει ανοίξει ξανά η συζήτηση. Επειδή στην Ελλάδα φάνηκε και πολύ πρόσφατα ότι μπερδεύουμε μεταξύ τους έννοιες όπως ιθαγένεια, εθνότητα και εθνικότητα (άλλοι τις μπερδεύουν από άγνοια, άλλοι από εθνικιστική σκοπιμότητα), πρέπει να ορίσουμε και με σαφήνεια ποιος θα έχει το δικαίωμα της ψήφου. Δεν είναι τόσο δύσκολο, είναι όμως και το κομβικό σημείο για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Δεν μπορεί να θυμάται όποτε θέλει κάποιος ότι είναι Έλληνας και να ζητάει να ψηφίσει. 

Επίσης, το ζήτημα της ενημέρωσης των ψηφοφόρων για τα ελληνικά κόμματα και τα ελληνικά πράγματα, θα πρέπει να διευθετηθεί έτσι ώστε να προάγεται η δημοκρατία. Και βέβαια στο τέλος πρέπει να επιτυγχάνεται το μείζον που είναι η ισότιμη έκφραση όλων των Ελλήνων που βούλονται να θέλουν και να αγωνιούν να ασχοληθούν με τα κοινά της Ελλάδας έστω και διά της ψήφου τους.

Κατά τα άλλα, τόσες χώρες έχουν συστήματα για τους πολίτες τους που ζουν στο εξωτερικό, όλο και κάποιο σύστημα θα μας βολέψει. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr