Ιδιαίτερα προβληματισμένος από την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα με την κύρωση των δασικών χαρτών και κυρίως από τη μη ανταπόκριση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείο Περιβάλλοντος, σε προτάσεις που είχαν υποβληθεί και για τις οποίες είχαν δοθεί δεσμεύσεις από τον κ. Φάμελλο, εμφανίστηκε χθες ο περιφερειάρχης Αλ. Καχριμάνης. 

Λίγο πριν την οριστικοποίηση της κύρωσης των δασικών χαρτών σε όλη τη χώρα, ο περιφερειάρχης Ηπείρου σε δηλώσεις του έκανε λόγο για μία νομοθετική και θεσμική πρωτοβουλία, που έχει ένα βασικό αποτέλεσμα, την «απαλλοτρίωση» της περιουσίας του καθενός. Έτσι, απηύθυνε έκκληση προς το υπουργείο Περιβάλλοντος, έστω και την τελευταία στιγμή, όπως είπε, να προχωρήσει σε τροποποιήσεις και διορθωτικές κινήσεις.

«Αυτές τις ημέρες γίνονται ενημερωτικές εκδηλώσεις για το πώς θα καταρτιστεί το Κτηματολόγιο. Σιγά- σιγά όλοι καταλαβαίνουν ότι την περίοδο που πέρασε, με τους λεγόμενους δασικούς χάρτες γίνεται απαλλοτρίωση της περιουσίας του καθενός, με τη διάταξη ότι κατά τεκμήριο ανήκει στο Δημόσιο κάθε δασική έκταση, που προκαλεί τεράστιο πρόβλημα στην Ήπειρο, αλλά και σε όλες τις λεγόμενες «Νέες χώρες». Ο  αναπλ. υπουργός Περιβάλλοντος κ. Σωκρ. Φάμελλος είχε πει ότι θα βρούμε μια λύση τουλάχιστον σε κάποιες εκτάσεις από αυτές να έχουμε δενδρώδεις καλλιέργειες. Δυστυχώς δεν έγινε τίποτε. Το κράτος δεν ασχολείται με την ουσία και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ν. 978/1979 αν και θεσπίστηκε κυρίως για να σώσει την Αττική,  ούτε εκεί – όπως αποδείχτηκε- έγινε τίποτε. Και έρχονται εδώ να ξεσπιτώσουν τους πάντες από τις ακριτικές περιοχές που φυλάνε «Θερμοπύλες».  Από το 1979 και μέχρι σήμερα όλοι οι νόμοι που θεσπίστηκαν για να προστατεύουν τη φύση, διώχνουν τον κόσμο από τη φύση, η οποία χωρίς ανθρώπους γίνεται ζούγκλα. Έστω και την ύστατη στιγμή ζητώ να περάσουν το νόμο για τις δενδρώδεις καλλιέργειες, ώστε να μπορούμε εκεί που είτε ένεκα εμφυλίου, είτε λόγω  αστυφιλίας έφυγε ο κόσμος, να ξαναδώσουν το δικαίωμα για φυτεύσεις που βοηθάνε και το περιβάλλον και τον άνθρωπο». 

Τέλος, ο κ. Καχριμάνης πρόσθεσε, ότι υπάρχει η δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη από πολίτες που θεωρούν ότι αδικούνται, διαφορετικά, οι περιουσίες τους θα περιέλθουν στο Δημόσιο.