Το Σάββατο με αφορμή τη δημοσιογραφική αποστολή στην εκδήλωση στη Μονή Διχουνίου για την εξέγερση του Διονυσίου Φιλοσόφου, διαγράψαμε έναν μεγάλο κύκλο της «μέσα» Ηπείρου, μια περιοχή σε μεγάλο βαθμό άγνωστη και έξω από τη ζώνη του τουριστικού ενδιαφέροντος. Από την παλιά εθνική οδό προς Ηγουμενίτσα, στρίψαμε προς Πολύδωρο και φτάσαμε στο Διχούνι και το μοναστήρι για να φύγουμε στη συνέχεια προς Τύρια και από τον κόμβο της Εγνατίας να επιστρέψουμε στην πόλη από τη νότια πλευρά.

Είναι κυριολεκτικά μια μαγευτική περιοχή, εντυπωσιακού φυσικού κάλλους. Για όσους διαθέτουν μια στοιχειώδη ευαισθησία για τον αυθεντικό τόπο και τη μοναδικότητα του τοπίου, η περιοχή είναι μια αποκάλυψη. Μέσα από δασωμένες περιοχές προβάλλουν τα μικρά χωριά της περιοχής, ανοίγονται χαώδη χάσματα και λαγκαδιές, υψώνονται όρη και βουνά, συνθέτοντας έναν τόπο που αποτελεί μία από τις «ψυχές» αυτού που ονομάζουμε Ήπειρο. Κι όσο προχωράς μέσα στους στενούς δρόμους- όλοι τους πάντως με σήμανση που δεν σ’ αφήνει να χαθείς- καταλαβαίνεις γιατί ονομάστηκε «άπειρος» αυτός ο τόπος. Είναι σαν να μην τελειώνει ποτέ…

Τι χρειάζεται αυτός ο τόπος; Πρώτα πρώτα να στηριχθούν με κάθε δυνατό τρόπο όσοι ζουν εκεί, στα χωριά. Χρειάζονται επενδύσεις στις υποδομές, δρόμοι, αλλά και λύσεις ώστε να βρίσκουν διέξοδο νομοθετικά προβλήματα. Άλλο είναι να φτιάχνεις σε αυτά τα βουνά πχ μια κτηνοτροφική εγκατάσταση ή μια αγροτοτουριστική μονάδα κι άλλο να το κάνεις στον κάμπο κοντά στην πόλη. Επείγει να βρεθούν οι ειδικοί όροι ενός αναπτυξιακού μοντέλου για την ορεινή ενδοχώρα.

Μετά ο τόπος πρέπει να γίνει προορισμός για έναν άλλου τύπου τουρισμό, να αποτελέσει ένα ελκυστικό πεδίο για επισκέπτες. Η αναστήλωση μνημείων, η δυνατότητα ασφαλούς περιήγησης, η ανάδειξη ξεχωριστών στοιχείων κάθε περιοχής θα μπορούσαν να συμβάλλουν σε αυτό.

Πάνω από όλα όμως χρειάζεται απ’ όλους αγάπη και έγνοια για τον τόπο μας. Εδώ γεννηθήκαμε κι εδώ χρειάζεται να δείξουμε και σεβασμό και ενδιαφέρον. 

Εικόνα σύγχυσης και χάους

Αν αφήσεις να παίζει μόνη της η τηλεόραση μπορεί να βρεθείς προ της έκπληξης να μην καταλαβαίνεις ακριβώς τι βλέπεις. Μπορεί να μην σε αφορά τίποτα από όσα προβάλλονται. Ακόμα και στα δελτία ειδήσεων μοιάζει να μην έχει σειρά η ειδησεογραφία, να προκύπτει από άγνωστα σύμπαντα.

Αλλά και στο δίκτυο τα πράγματα δεν πάνε καλύτερα. Ενώ πιστεύεις ότι έχεις τη δυνατότητα να βρεις αυτό που θέλεις, συχνά χάνεσαι σε όσα δεν θα σε ενδιεφέραν ποτέ αν δεν προέκυπταν μπροστά σου.

Πρόκειται για μία εικόνα σύγχυσης και χάους, χωρίς αρχή και τέλος. Κι ευθύνονται αυτή που τη διαμορφώνουν, από τους δημοσιογράφους μέχρι όσους κατέχουν αυτά τα μέσα, μέχρι και τους δέκτες. Έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας που αδυνατούμε να ελέγξουμε όσα μας προβάλλουν. Ίσως γιατί έχουμε χάσει και τον αυτοέλεγχό μας. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr