Πώς οι συντάξεις δημιουργούν πολιτικό κλίμα

Όσο κι αν η πόλωση και η ένταση των ημερών στο πολιτικό σκηνικό, ή και ο «χρωματισμός» μεγάλων μέσων ενημέρωσης, δημιουργούν μια χαοτική εικόνα για το τι γίνεται στη χώρα, ο προσεκτικός παρατηρητής και όποιος μπορεί να παίρνει αποστάσεις από τη συγκυρία, διαμορφώνουν μια εικόνα από το μέλλον. Καταγράφονται ήδη τα πρώτα στοιχεία για το πώς θα κινηθούν οι πολιτικές εξελίξεις και πάνω σε ποια κυρίαρχα ερωτήματα θα τεθούν και τα διλήμματα στις κάλπες. 

Η ομιλία του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη έδωσε τα πρώτα αυτά στοιχεία που θα συμπληρωθούν κι από την ομιλία του Κ. Μητσοτάκη.

Γίνεται φανερό συνεπώς, ότι το βασικό πεδίο αντιπαράθεσης των δύο κομμάτων εξουσίας θα είναι ο σχεδιασμός της οικονομίας στο άμεσο μέλλον. Ο Τσίπρας τονίζει ότι σημασία έχει πρωτίστως να «στηριχθεί στα πόδια της η κοινωνία» και προς τα εκεί στρέφει  το ενδιαφέρον του.

Κρισιμότερο όλων θα είναι το μέτρο της περικοπής των συντάξεων που προβλέπεται στο μνημόνιο του 2015.

Το ενδιαφέρον δεν είναι ότι η κυβέρνηση εκτιμά ότι δεν θα χρειαστεί να κάνει αυτές τις περικοπές και θα πείσει ότι είναι αχρείαστες τους θεσμούς λόγω των μεγάλων πλεονασμάτων. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στην υποψία ότι η κυβέρνηση θα επιλέξει έτσι κι αλλιώς να μην κάνει τις περικοπές. Στην περίπτωση δε, που θα δεχτεί πίεση από την ΕΕ θα μπορεί να πάει σε εκλογές που άλλωστε μετά τον Ιανουαρίου δεν θα αποτελούν και μεγάλη έκπληξη και θα θέσει το ερώτημα ποια προς τους ψηφοφόρους. Πόσα άραγε κόμματα της αντιπολίτευσης θα πουν καθαρά «ναι, κάντε τις περικοπές»;

Οι συντάξεις αποτελούν μία παράμετρο του πολιτικού σκηνικού. Οι άλλες είναι το «μακεδονικό», η σύγκρουση «παλιού και νέου», η «διαφθορά» κα. θέματα που θα υπάρξει χρόνος να συζητηθούν το επόμενο διάστημα. 

Κέντρο ίσον κοινωνικότητα

Αν έχεις μισή ώρα ελεύθερη ένα πρωινό στην πόλη, τι μπορείς να κάνεις; Μπορείς να πιεις έναν καφέ ίσως, όμως κάπως σαν να είναι κουραστικό και πιεστικό πια, αυτό που ο ελεύθερος χρόνος πρέπει να περνάει από καφετέριες και υποχρεωτική κατανάλωση.

Αυτό που λείπει κι από την πόλη μας είναι κατ΄ αρχάς η αίσθηση της κοινωνικότητας. Το να μπορείς να συναντήσεις έναν δύο ανθρώπους, να περάσεις από ένα μαγαζί, να επισκεφτείς ένα βιβλιοπωλείο. Αυτός ο μικρόκοσμος υποχώρησε με τα χρόνια, αν και δεν έχει εξαφανιστεί ευτυχώς και διακρίνει ακόμα ως έναν βαθμό, πόλεις σαν τη δική μας από την Αθήνα και τις μεγαλουπόλεις.

Αν το συνδυάσουμε συνολικά το πρόβλημα και με την έλλειψη λειτουργικών δημόσιων χώρων, τότε μεγαλώνει και γίνεται μια δυσλειτουργία. Κι εμείς γινόμαστε μηχανάκια που πάμε παρκάρουμε, πάμε στις δουλειές και μετά κρυβόμαστε στα σπίτια μας. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr