Το γιατί είναι σημαντικό θέμα οι γερμανικές επανορθώσεις για τα εγκλήματα των Ναζί στην κατοχική Ελλάδα, μπορεί κάποιος να το καταλάβει αν παραβρεθεί σε μία εκδήλωση μνήμης σε κάποιο μαρτυρικό χωριό. Το είδαμε για μία ακόμα χρονιά στους Λιγκιάδες την Κυριακή. Δεν υπάρχει κανένας που να δικαιολογεί τα εγκλήματα που έγιναν σε αυτό το χωριό. Αλλά και ποιος θα βρεθεί να πει σε όσους απέμειναν πίσω, ότι ήταν μόνο δικό τους πρόβλημα το πώς κατάφεραν να επιζήσουν και να ξαναφτιάξουν όμορφο το χωριό τους πάλι. Όπως έγινε σε εκατοντάδες χωριά σε όλη την Ελλάδα και ειδικά στην Ήπειρο.

Αυτό είναι και το κύριο με τις αποζημιώσεις. Δεν είναι ούτε τα χρήματα, ούτε οι νόμοι, ούτε η πολιτική. Είναι το πώς βλέπεις αυτό που άφησε πίσω της η γερμανική λαίλαπα που διέλυσε, που κατέστρεψε τη χώρα από το 1941 ως το 1944- 45. Αν πιστεύεις ότι «συμβαίνουν αυτά» στους πολέμους τότε προφανώς και δεν σε ενδιαφέρει το θέμα και μπορείς να πολιτικολογείς αενάως. 

Αν όμως πιστεύεις ότι αυτός ο τόπος αδικήθηκε, ότι έμεινε πίσω δεκαετίες, ότι πληγώθηκε βαθιά, τότε κάτι πρέπει να λες για τις αποζημιώσεις. Όλων των ειδών και σε όλα τα επίπεδα. 

Προφανώς χτυπάει ένα καμπανάκι ρεαλισμού για όλους μας που λέει ότι δεν μπορεί η Γερμανία σήμερα να σηκώσει ένα τόσο μεγάλο οικονομικό βάρος που δεν αφορά μάλιστα την Ελλάδα, αλλά πολλές ακόμα χώρες. Από ένα σημείο και πέρα όμως, όλα μπορούν να γίνουν δυνατά. Προέχει η αποδοχή της καταστροφής και των συνεπειών της. Η παρουσία των εκπροσώπων του γερμανικού κράτους σε τέτοιες εκδηλώσεις, είναι ένα σημαντικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Η ενημέρωση και πληροφόρηση όλων, και Ελλήνων και Γερμανών, είναι το δεύτερο σημαντικό βήμα. Η ενημέρωση θα αποκαλύψει και το μέγεθος του πλήγματος στη χώρα, κάτι που δεν το έχουν κατανοήσει όλοι οι Έλληνες- ίσως και γιατί το ελληνικό κράτος μεταπολεμικά δεν έδρασε αποφασιστικά στον τομέα της ενημέρωσης.

Από εκεί και πέρα, το ύψος και το είδος της αποζημίωσης, μπορούν και να εκτιμηθούν και να συμφωνηθούν.  Είναι θέμα βούλησης. 

Από κανάλια…

Διαφημίζονται πολύ αυτόν τον καιρό, οι διάφορες υπηρεσίες τηλεόρασης που σου επιτρέπουν πρόσβαση σε πολλά, πολλά κανάλια. Κι αυτό δεν είναι κακό, αφού η πρόσβαση σε διαφορετικές επιλογές  βοηθάει στην ελεύθερη έκφραση και την ψυχαγωγία. Και δείχνει ότι η τηλεόραση εξελίσσεται συνέχεια και προσπαθεί να πιάσει τον παλμό της κοινής γνώμης.

Από εκεί και πέρα πόση τηλεόραση να δει κάποιος; Ακόμα και όλη τη μέρα σπίτι να είσαι, πόσα κανάλια να δεις αναλυτικά; Αλλά μάλλον δεν στοχεύει εκεί η δυνατότητα των πολλών επιλογών. Στόχος είναι κατ΄αρχάς να έχεις την αίσθηση ότι έχεις επιλογές και να μείνεις προσηλωμένος στην οθόνη. Μετά μπορείς να κάνεις και τις αληθινές πια επιλογές.

Η μικρή οθόνη όσο κι αν θέλουμε να την απαξιώνουμε, παραμένει το πιο διαθέσιμο μέσο στον πλανήτη, ένα αληθινό παράθυρο για δισεκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Τώρα τι έχει μέσα το παράθυρο αυτό είναι άλλη ιστορία.