Η προεκλογική ένταση για τις δημοτικές εκλογές στην πόλη των Ιωαννίνων θα αυξηθεί τις επόμενες ημέρες όταν θα ολοκληρωθεί το σκηνικό και με την ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας για το πρόσωπο που θα στηρίξει. 

Η ένταση σε αυτή τη φάση δεν έχει να κάνει με τα προγράμματα ή τις πολιτικές για τον Δήμο και την πόλη. Τέτοιες αντιπαραθέσεις αναμένονται για την άνοιξη μεριά.

Αντίθετα μεγάλο ενδιαφέρον έχει αυτήν την περίοδο η προσέλκυση υποψηφίων για το ψηφοδέλτιο που να έχουν βάση για απεύθυνση. Γιατροί, δικηγόροι, συνδικαλιστές, εκπρόσωποι φορέων έχουν την τιμητική τους όπως είναι λογικό αφού στην καθημερινότητά τους έχουν να κάνουν με πολύ κόσμο. Ακόμα και όσοι μετέχουν σε μικρότερους συλλόγους και σωματεία, προσεγγίζονται.

Το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν περιπτώσεις προσώπων που προσελκύουν το ενδιαφέρον δύο και τριών παρατάξεων. Κι αυτό σημαίνει ότι έχουμε περάσει πια από τους σκληρούς ιδεολογικούς και πολιτικούς διαχωρισμούς και πήγαμε στη δημοφιλία και την απεύθυνση στη κοινή γνώμη. 

Τι θέμα μπορεί να δημιουργήσει αυτή η τάση για ισχυρούς υποψηφίους από πολλές παρατάξεις; Να τις φέρει σε κοντινά ποσοστά, να εξισορροπήσει τις δυνάμεις τους, τουλάχιστον στον πρώτο γύρο. Που σημαίνει ότι θα επιφέρει και μία σχετική ισορροπία δυνάμεων στο νέο δημοτικό συμβούλιο το οποίο πλέον με την απλή αναλογική θα έχει και αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής της νέας δημοτικής αρχής.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό, είναι απλώς μία νέα κατάσταση που θα δούμε βέβαια αν θα παραμείνει και ως το τέλος του προεκλογικού αγώνα. 

Κουτάκια με αναμνήσεις

Μαζεύεις, μαζεύεις και στο τέλος τα αφήνεις όλα κρυμμένα και μυστικά. Μαζεύουμε συνέχεια μνήμες, αναμνήσεις, αναφορές και ίχνη μιας παλιότερης ζωής με την ελπίδα ότι θα μας χρησιμεύσουν στο μέλλον. Ότι θα ανοίξουμε κάποια στιγμή το άλμπουμ με τις παλιές φωτογραφίες και θα καταλάβουμε ποιοι ήμασταν κάποτε.

Το καλό με τις συλλογές αυτές είναι ότι τελικά δεν πάνε χαμένες. Ακόμα κι αν δεν χρησιμεύσουν σε εμάς, μπορεί να γίνουν χρήσιμες για τους απογόνους μας. Και ποιος ξέρει, σε πενήντα χρόνια από τώρα, ίσως κι ένας επιστήμονας να βρει χρήσιμο ένα εισιτήριο από εκείνη τη συναυλία που ακόμα τη θυμόμαστε.

Αλλά δεν ξέρεις τι είναι χρήσιμο και τι όχι στη μνήμη. Και όσο περνάνε τα χρόνια αλλάζουν και οι αφηγήσεις για το παρελθόν μας, κι αλλιώς θέλουμε να φανταζόμαστε τον νεανικό εαυτό μας. Είναι κι αυτή μια ιδιότητα της μνήμης, να διαμορφώνεται ως ένα βαθμό από το παρελθόν. Οπότε ας αφήσουμε τις μικρές μας συλλογές στα κουτιά τους. Κάποια στιγμή θα χρειαστούν…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr