Σε σχέση με όλες τις προηγούμενες προεκλογικές περιόδους στο δήμο Ιωαννιτών, αλλά και στην περιφέρεια Ηπείρου, το λιγότερο που μπορεί να πει κάποιος, είναι, ότι δεν πρόκειται να πλήξουμε…

Ειδικά στο δήμο Ιωαννιτών, ούτε μετρημένα κουκιά υπάρχουν, ούτε και καθορισμένες από πριν, υποψηφιότητες…

Ακόμη και κάποιες από εκείνες που έχουν ανακοινωθεί, μετά τις διαφαινόμενες εξελίξεις με την υποψηφιότητα Τατ. Καλογιάννη, ενδέχεται να αμφισβητηθούν εκ των έσω…

Ταράζει τα νερά η υποψηφιότητα της κας Καλογιάννη, κυρίως βέβαια στην κεντροδεξιά, αλλά τα απόνερα θα επηρεάσουν και άλλες παρατάξεις…

Κάπως έτσι μπορεί να εκλάβει κάποιος την ανησυχία που ήδη εκδηλώνεται από διάφορους κύκλους, που είναι προφανές, ότι εκτίθενται…

Γιατί τι άλλο θα μπορούσαν να πάθουν, όταν εμφανίζουν τον Ν. Γερασιμίδη έτοιμο να υποστηρίξει την υποψηφιότητα Γκόντα στο δήμο Ιωαννιτών;

Προς το παρόν, ας περιμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις από την κα Καλογιάννη και θα έχουμε το χρόνο να τοποθετηθούμε αναλυτικότερα…

Υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να απασχολεί την ελληνική κοινωνία και την Πολιτεία στο σύνολό της από προχθές, όμως λες και δεν υπάρχει, λες και δεν έγινε…

Αναφερόμαστε στον τραγικό θάνατο τριών 15χρονων παιδιών στην Κυπαρισσία, σε τροχαίο δυστύχημα, που σημειώθηκε το πρωί της Δευτέρας με τους νεαρούς να έχουν κάνει κοπάνα από το σχολείο και να πηγαίνουν βόλτα με το Ι.Χ του πατέρα του ενός, στα κρυφά…

Δεν είναι ότι δεν έχει ξαναγίνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν, ίσως βέβαια χωρίς τρεις νεκρούς, όμως από την άλλη είναι σαν να μην ακούμπησε κανέναν η ιστορία αυτή…

Τρία παλικαράκια που έσβησαν σε μία στιγμή στην άσφαλτο και για τα οποία δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά από τους επίσημους φορείς της Πολιτείας, από το κράτος και την κυβέρνηση…

Δεν ξέρουμε αν παίζει ρόλο ο αριθμός των νεκρών και αν θα υπήρχε μία αντίδραση αν οι νεκροί ήταν περισσότεροι, δεν ξέρουμε αν παίζει ρόλο το ότι ο οδηγός πήρε κρυφά το Ι.Χ του πατέρα του, για μία βόλτα με τους φίλους του, δεν ξέρουμε μήπως έπαιξε ρόλο, ότι τα δύο από τα τρία θύματα δεν είναι ελληνικής καταγωγής…

Ξέρουμε μόνο, ότι τρία παιδιά χάθηκαν στον ανθό της νιότης τους, και ότι για τις αιτίες και τον τρόπο που χάθηκαν δεν ασχολήθηκε κανείς…

Το ελάχιστο; Ενός λεπτού σιγή στα σχολεία στη μνήμη των τριών παιδιών, ομιλίες και προγραμματισμός για ενημερωτικές εκδηλώσεις για τα τροχαία ατυχήματα και την κυκλοφοριακή αγωγή…

Να υπάρξει μία άμεση κινητοποίηση, όπως υπήρξε για τόσα άλλα θέματα της επικαιρότητας…

Αλλά εδώ φαίνεται ισχύει αυτό που είπε πρόσφατα ο Ιαβέρης, ότι «ένα χρόνο συζητάμε για τα εθνικά θέματα, την Τουρκία, τα Σκόπια, την Αλβανία αλλά δεν έχουμε ούτε έναν νεκρό. Αυτόν τον χρόνο στην άσφαλτο έχουμε χάσει 1.500 συνανθρώπους μας».

Και είναι σαν να μην έχουμε χάσει κανέναν…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ