Οι τόνοι ήταν χαμηλοί στο συνέδριο της Ένωσης Περιφερειών που έγινε χτες στα Γιάννενα. Ίσως γιατί έχει ξεκινήσει μία άτυπη προεκλογική περίοδος, ίσως γιατί δεν είναι και πάντα εύκολο να εξηγείς στην κοινή γνώμη πράγματα που ακόμα είναι θεωρητικά. Γιατί θεωρητικοί είναι ακόμα οι «κίνδυνοι» από την εφαρμογή της απλής αναλογικής στις τοπικές εκλογές. Θέμα, πάντως που μας έδειξε ότι όντως υπάρχουν ακόμα τα μέτωπα και οι οριοθετήσεις.

Και θα συνεχίσουν να υπάρχουν προφανώς ως και τις εκλογές. Μετά τις εκλογές θα υπάρχει ένα εντελώς νέο τοπίο- κρατάμε τον αστερίσκο ότι σε πιθανή νίκη της ΝΔ σε πρόωρες εκλογές πριν από τον Μάιο, ίσως να φέρει και άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου, αλλά αυτό δεν είναι δεδομένο αυτή τη στιγμή. Αντίθετα είναι δεδομένο ότι υπάρχουν πλέον πάρα πολλοί υποψήφιοι δήμαρχοι κι ως ένα βαθμό και περιφερειάρχες και όλοι αυτοί έρχονται για να μείνουν στο παιχνίδι. 

Παρ’ όλα αυτά, το πρόβλημα δεν είναι το εκλογικό σύστημα που οριοθετεί το μέτωπο μεταξύ των περισσότερων αιρετών και της κυβέρνησης δεν είναι το σημαντικότερο θέμα. Και σε αυτό έχει δίκιο ο Δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας που κρατάει μετριοπαθή στάση.

Πολύ σημαντικότερο ζήτημα είναι η βιωσιμότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και το άνοιγμα στις τοπικές κοινωνίες.

Κι εδώ βρίσκεται ένα από τα κρίσιμα κλειδιά: Το ζήτημα δεν είναι απλώς να υπάρχουν περισσότεροι πόροι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που είναι ένα δίκαιο αίτημα. Το ζήτημα είναι και η συμμετοχή του κόσμου στη λήψη των αποφάσεων, η διεύρυνση της δημοκρατίας, οι συλλογικότητες σε τοπικό επίπεδο. Κι εκεί ούτε οι αιρετοί, έχουν προχωρήσει σε επεξεργασίες, αντίθετα συχνά δείχνουν δείγματα προσήλωσης στα παλιά μοντέλα προσωποπαγούς διακυβέρνησης. Ας μην παραλείψουμε να βάλουμε στην ατζέντα το θέμα της δημοκρατίας και της εμβάθυνσής της. Δεν είναι λιγότερο σημαντικό από το εκλογικό σύστημα. 

Να ζεις με την πόλη σου

Δεν είναι ότι τρέχει πια ο κόσμος στην πόλη και περπατάει. Αλλά ότι τρέχει και μέσα στους κανονικούς δρόμους και γύρω από το σπίτι του, αλλάζοντας στην πράξη την ουσιαστική εικόνα που έχει ο πολίτης για την πόλη του. Κι αυτό μόνο θετικό είναι. Γιατί σε πόλεις ζούμε και πρέπει να εμπλουτίζουμε την αστική εμπειρία όσο μπορούμε. 

Και αστική εμπειρία είναι να ζεις με την πόλη όπως μπορείς και όσο σου το επιτρέπει. Κι όσο παλεύεις κι εσύ να ορίσεις νέους χώρους για εσένα και τη ζωή σου. 

Δεν είναι όμως πάντα εύκολο κάτι τέτοιο. Δεν μπορείς πάντα να έχει κοντά σου ένα πάρκο ή έναν ποδηλατόδρομο. Και τότε πρέπει να βγεις να περπατήσεις και να τρέξεις και στη γειτονιά σου. Θα ανακαλύψεις τότε κάτι άλλο, την επανοικειοποίηση της πόλης σου, το να νιώθεις μέρος της.

Και παράλληλα, μόνο όταν κάτι κάνουμε στην πόλη μας, αρχίζουμε και να την καταλαβαίνουμε, νιώθουμε τις ελλείψεις, ξεκαθαρίζουμε τις ανάγκες μας. Δεν είναι πια ένα θεωρητικό ζήτημα, αλλά κάτι που μας αφορά. Κι αυτό είναι η αρχή για κάτι μεγαλύτερο. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr