Αν όλα πάνε όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά και όλα γίνονται βάσει προσυμφωνημένων διασπάσεων, τότε γιατί υπάρχει τόση ένταση και ανεβαίνουν τόσο πολύ οι τόνοι στη Βουλή; Θα πει κάποιος, ότι πρόκειται για ένα θέατρο των κομμάτων ώστε να χειραγωγούν την κοινή γνώμη. Θέλει όμως προσοχή, η επίκληση τέτοιων επιχειρημάτων, γιατί η καθολική απαξίωση της πολιτικής, θρέφει μόνο την ακροδεξιά- η οποία μια χαρά αξιοποιεί τα ευεργετήματα του κοινοβουλευτισμού για τον υπονομεύει. Όπου ακούς περί «300 της Βουλής» θα βρεις κι έναν ακροδεξιό από πίσω στο 99% των περιπτώσεων

Βέβαια, υπάρχει και το άλλο ελληνικό φαινόμενο: Λέμε λέμε, αλλά στο τέλος λίγα εννοούμε. Είναι εύκολα ανά τα καφενεία να θάβουμε τους πολιτικούς, αλλά μόλις έρθει η ώρα της κάλπης τους ψηφίζουμε με τα δύο χέρια και έχουμε κάνει και τις επαφές με τα γραφεία των βουλευτών για κανά διορισμό «του παιδιού». Ακόμα και οι ακροδεξιοί που σηκώνουν τον ρητορικό τους οίστρο και μιλάνε για την πατρίδα και ετοιμάζονται για πόλεμο, στο τέλος τίποτα δεν κάνουν και βλέπουν από την τηλεόραση σίριαλ. Πάσχουμε από υψηλόφρονα ρητορική σε αυτή τη χώρα.

Παρ’ όλα αυτά, αλλού πρέπει να σταθούμε. Κόντρα σε όσους μας λένε ότι ξέρουν τι θα γίνει, αλλά και σε όσους υπονοούν ότι όλα είναι προσυμφωνημένα, η πραγματικότητα δείχνει ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια για να εξελιχθούν τα πράγματα έτσι ή αλλιώς και τίποτα δεν είναι απόλυτα προγραμματισμένο. Απόδειξη η ίδια η συμφωνία των Πρεσπών που τόσο έχει μπει στην καθημερινότητά μας. Μέχρι και πριν από ένα μήνα υπήρχαν πολλοί που ανέλυαν την κατάσταση είτε με το επιχείρημα ότι «δεν θα περάσει από τα Σκόπια», είτε ότι «δεν τολμά να τη φέρει στη Βουλή ο Τσίπρας». Να όμως που συζητιέται την άλλη εβδομάδα προκαλώντας πρωτοφανείς μεταβολές στο πολιτικό σκηνικό.

Πολλά παίζονται αυτές τις μέρες, πολλά γίνονται όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης και πολλά έχουν ενδιαφέρον γιατί επηρεάζουν τη ζωή μας. Και όσο την επηρεάζουν, παραμένουν στη σφαίρα της πολιτικής. Ας τα παρακολουθούμε χωρίς βεβαιότητες και έτοιμα κουτάκια στο μυαλό μας. 

Οι εντυπώσεις μέσα από διαφορετικά μέσα

Μου διηγούνταν ένας φίλος τις εντυπώσεις του από τη συζήτηση στη Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης και μου περιέγραφε χαρακτηριστικά τη σωματική στάση των αρχηγών όταν σηκώνουν τους τόνους. Η τηλεόραση είναι ένα πολύ ισχυρό μέσο γιατί η εικόνα δημιουργεί μεγάλη εντύπωση, σχεδόν καθηλωτική.

Προσωπικά όμως δεν προλαβαίνω να δω πολλή τηλεόραση γιατί τις περισσότερες αυτές ώρες δουλεύω στην εφημερίδα. Αντίθετα όλα αυτά που συμβαίνουν τα διαβάζω μέσα από ανακοινώσεις, ομιλίες και ρεπορτάζ. Διαβάζω την ομιλία ενός αρχηγού λίγο μετά την παρέμβασή του στη Βουλή. Κι ο γραπτός λόγος μου δημιουργεί πολύ διαφορετικές ίσως εντυπώσεις από τον να τον έβλεπα κιόλας.

Σε τελική ανάλυση πιστεύω ότι το γραπτό κείμενο παραμένει πιστό στην ουσία των πραγμάτων και η πολιτική είναι κυρίως ο λόγος. Αλλά στην εποχή των εικόνων και των λίγων λέξεων, η τελική εντύπωση δημιουργείται στις οθόνες. Και είναι λογικό να λες ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός πηγών για να καταλάβεις τι γίνεται (και τηλεόραση και ιστοσελίδες και εφημερίδες) στην πράξη όμως, και για τον πολύ κόσμο, αυτό που δείχνει η τηλεόραση τείνει να γίνει και κυρίαρχο αν όχι και μοναδικό. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr