Από αυτή τη στήλη έχουμε προχωρήσει σε μία σειρά από «αδύναμες» προτάσεις και παρατηρήσεις για την πόλη με αφορμή και τις δημοτικές εκλογές. Μιλήσαμε για ένα «πράσινο» πρόγραμμα, για άμεσες δράσεις στη λίμνη, για τη δημοσιοποίηση αποτελεσμάτων από τις πολιτικές που εφαρμόζονται, παλιότερα είχαμε προτείνει τη συνάντηση πρώην δημάρχων που έχουν διαχειριστεί ευρωπαϊκά προγράμματα ώστε να γίνει καλύτερος συντονισμός σήμερα στη διεκδίκηση πόρων.

Αυτές οι προτάσεις είναι «αδύναμες» γιατί ενώ καταγράφονται, δεν εμπεριέχονται στο τρέχον πλαίσιο του πολιτικού σκηνικού το οποίο εμφορείται από τις αντιλήψεις της κυριαρχίας. 

Τι λένε οι υποψήφιοι: Θα κερδίσουμε, θα νικήσουμε, θα ηγηθούμε. Δεν λένε: Θα συνεργαστούμε, δεν μιλάνε για συναινέσεις, δεν ενδιαφέρονται για κοινές πολιτικές. Και το κάνουν ακόμα και σήμερα που η απλή αναλογική θα επιβάλλει τη συνεργασία αφού είναι βέβαιο ότι στον Δήμο Ιωαννιτών δεν θα πάρει κανείς 50%. Δίπλα δε, σε αυτούς τους τόσο καλούς γνώστες της πολιτικής τακτικής συντάσσονται διάφοροι παρατρεχάμενοι, από υποστηρικτές και σύμβουλοι μέχρι και καλά μπλόγκερς που εμφανίζονται ως ειδήμονες της νίκης. Κι αν κερδίσουν, κέρδισαν μόνοι τους και ας πρόσεχαν όσοι τους ψήφισαν ενώ αν χάσουν έφταιξαν όλοι οι άλλοι εκτός των ιδίων. Τα γνωστά του χωριού της επαρχίας.

Κόντρα σε αυτές τις παρωχημένες λογικές, θα προτείνω ακόμα μία αδύναμη πρόταση που ξέρω ότι δεν θα την αποδεχτούν οι παρατάξεις, αλλά μπορεί να ακουστεί από πολίτες που ενδιαφέρονται για μία νέου είδους πολιτική: Να συναντηθούν οι υποψήφιοι δήμαρχοι από σήμερα κιόλας και να αποφασίσουν ποια θα είναι η κυρίαρχη ατζέντα του Δήμου τις πρώτες 100 ημέρες. Προσέξτε, δεν χρειάζεται να συμφωνούν- ας κρατήσουν τις διαφορές τους-, αλλά να αποφασίσουν με τι επείγει να ασχοληθεί ο Δήμος. Και προτείνω δύο θέματα: Την προστασία της λίμνης και τη διαχείριση των σκουπιδιών. 

Κι αν αντέχουν και δύο ακόμα: Την ανεργία και τη δημιουργία κλίματος άνθισης της επιχειρηματικότητας.  Επειδή όλοι σχεδόν οι υποψήφιοι για τον Δήμο έχουν εμπειρία άσκησης διοίκησης και έχουν περισσότερες γνώσεις από εμάς- κι αυτό είναι πολύ θετικό για την πόλη- θα μπορούσαν να διαμορφώσουν την ατζέντα όπως θέλουν. Υποψιάζομαι όμως ότι θα συνεχίσουν όπως άρχισαν. Προσπαθώντας να φτιάξουν ψηφοδέλτια με υψηλή σταυροδοσία μπλοκάροντας τα ψηφοδέλτια των άλλων. Όπως έκαναν παλιά και στα χωριά δηλαδή. Για να δούμε…

Το κενό στην προσέγγιση των νέων

Όταν είναι μικρά τα παιδιά σε ακούνε και λίγο, είναι και περίεργα, μπορείς να τα πας σε καμία εκδήλωση ή να τα βάλεις να διαβάσουν και κανά βιβλίο. Όταν όμως μεγαλώσουν και περάσουν στην εφηβεία, εκεί πια οι γονείς το χάνουν το παιχνίδι, αφού δεν είναι εύκολη καν η επικοινωνία μαζί τους. 

Φυσικά τα παιδιά πρέπει να βρίσκουν μόνα τους το δρόμο τους, στηριζόμενα σε όσες βάσεις απέκτησαν κατά την ενηλικίωσή τους. Παρ’ όλα αυτά μοιάζει να υπάρχει ένα κενό εκεί στις δύσκολες ηλικίες της εφηβείας. Σαν μην έχουμε τόσο κουράγιο πια, αλλά και να μην ξέρουμε πώς να συνομιλήσουμε και να προτείνουμε κάτι σε αυτά τα παιδιά.

Ρόλο θα έπρεπε να παίζει και το σχολείο όμως το Λύκειο είναι πια ένα μεγάλο εξεταστικό κέντρο. Και το κράτος θα έπρεπε να έχει τις δικές του πολιτικές που κάτι προσπαθεί, έπεσε όμως και στην κρίση τώρα και δεν προλαβαίνει.

Υπάρχει όμως ένα κενό στις πολιτικές για νέους, στο πώς προσεγγίζουμε με οργανωμένο κοινωνικό τρόπο τη νεότητα. Και είναι σημαντική αυτή η προσέγγιση αν θέλουμε να βλέπουμε το μέλλον και πώς μεγαλώνουν οι επόμενες γενιές.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr