Φυσικά, δεν έχει άδικο ο πρώην υπ.Εξ. Νικ. Κοτζιάς, όταν λέει, πως θα πρέπει να υπάρχει δίκαιη μοιρασιά στους υδρογονάνθρακες στην Κύπρο…

Το θέμα δεν είναι επίσης, αν στη σημερινή κυβέρνηση ενστερνίζονται και πόσο, τη θέση αυτή…

Φυσικά, δεν έχει άδικο ο πρώην υπ.Εξ. Νικ. Κοτζιάς, όταν λέει, πως θα πρέπει να υπάρχει δίκαιη μοιρασιά στους υδρογονάνθρακες στην Κύπρο…Αλλά μέχρι που είναι διατεθειμένοι να φτάσουν σε επίπεδο υποχωρήσεων και κυρίως με ποιον τρόπο…

Γιατί, αν πρόκειται να προχωρήσουν αναλόγως με το πώς προχώρησαν στη Συμφωνία των Πρεσπών, καλύτερα θα είναι να μην ασχοληθούν καθόλου…

Επί της ουσίας λοιπόν όσων υποστηρίζει ο Κοτζιάς θα συμφωνήσουμε ότι δε γίνεται να θεωρούμε ως χώρα, ότι μόνον εμείς έχουμε ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο…

Προφανώς επίσης, δε μπορεί να βρεθεί οποιαδήποτε λύση, αν η Τουρκία δεν αναθεωρήσει τη στάση της στα μείζονα ζητήματα και εάν δε σεβαστεί για παράδειγμα το δίκαιο της θάλασσας, όπως αυτό ορίστηκε με τη Συνθήκη του Γκραν Μοντανά…

Γιατί μέχρι και σήμερα οι γείτονες λένε, ότι δεν υπέγραψαν τη Συνθήκη, άρα δεν την αναγνωρίζουν και ως εκ τούτου δεν θεωρούν, ότι έχει ισχύ για την χώρα τους…

Όπως και να έχει, ο καλύτερος σύμβουλος για την επίλυση των διαφορών μας με την Τουρκία, είναι η ψυχραιμία και η αμοιβαία κατανόηση…

Όλα τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική λαϊκή κατανάλωση, εκατέρωθεν…

Πέρασαν μέρες από το τραγικό περιστατικό με το μωρό που κάηκε ζωντανό στο διαμέρισμά του στη Βάρκιζα…

Με την 30χρονη μητέρα του, να απολογείται στον Ανακριτή, αλλά ήδη να έχει δώσει το στίγμα της κατάστασής της, νοητικής και ψυχικής από τα όσα υποστήριξε στην προανάκριση…

Κάποια στιγμή, πολύ πριν σε κάθε αντίστοιχο περιστατικό εμφανίζονται όλοι ως τιμητές, θα πρέπει να σκεφτόμαστε κάπως διαφορετικά…

Και να αναλογιστούμε όλοι μας ως μέλη της κοινωνίας, με την ιδιότητα του συγγενή, του φίλου, του γείτονα, εάν θα μπορούσε για παράδειγμα να αποφευχθεί ένα παρόμοιο περιστατικό…

Αν η κατηγορία σε βάρος της μητέρας είναι η έκθεση ανηλίκου και η αμέλεια που οδήγησε στο θάνατό του, δε θα έπρεπε να υπάρχει και μία κατηγορία σε βάρος εκείνων, που γνώριζαν, αλλά δεν έλεγαν τίποτε;

Όπως προκύπτει από τα μέχρι στιγμής στοιχεία, κάποιοι φίλοι της γυναίκας γνώριζαν, ότι άφηνε μόνο του το μωρό, γιατί βρισκόταν μαζί τους…

Και επέστρεφε κάθε δύο ώρες, για να το ταΐσει και να δει αν είναι καλά…

Δεν αναρωτήθηκε ένας από όλους αυτούς, μα, είναι δυνατόν ένα βρέφος να μένει μόνο του σε ένα διαμέρισμα;

Είναι δυνατόν ένα βρέφος 13 μηνών, να μην έχει δει το φως της ημέρας; Να μην το έχει δει ήλιος και κανείς να μην αναρωτήθηκε, πως στο καλό μεγαλώνει και σε τι κατάσταση βρίσκεται;

Εύκολο είναι να κανιβαλίζουν και να σχολιάζουν όλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά σε μία κανονική Πολιτεία, κάποιοι θα βρίσκονταν αντιμέτωποι και με δικές τους ευθύνες…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ