Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ποτέ για το ποια μορφή θα έχει η πόλη μας; Όλοι μαζί ταυτόχρονα; Σε καμία περίπτωση. Ούτε είναι λογικό άλλωστε να συμφωνούμε 100% σε όλα. Η μορφή μιας πόλης είναι ένα πολύπλοκο θέμα που πατάει πάνω σε νόμους, κανόνες, αισθητικά πρότυπα και επιστημονικά δεδομένα, ένα σύστημα που συναρθρώνεται ώστε στο τέλος να παράγει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα, που είναι αυτό που αποκαλούμε στις μέρες αγορά, ή αλλιώς η οικονομία, οι επιλογές που έχουν στόχο την αύξηση του επιχειρηματικού κέρδους. Και αυτός ο παράγοντας διαμορφώνει τις σύγχρονες πόλεις.

Θεωρητικά η διαβούλευση μεταξύ όλων αυτών των παραγόντων και η εξέταση όλων των παραμέτρων θα είχε ένα αποτέλεσμα. Διαβούλευση όμως πόση και ως πότε; Και τι γίνεται με ισχυρές μειοψηφίες που μπορεί να μην αναγνωρίζονται σήμερα, αλλά πιθανά στο μέλλον να αποδειχτεί ότι είχαν δίκιο. Για να πούμε ένα παράδειγμα πιο γενικό που να μην αφορά την πόλη μας, ας θυμηθούμε τις συζητήσεις που προκάλεσε ο Δρομέας, το γλυπτό που ήρθε ξανά στην επικαιρότητα. Σήμερα, έχει βρει τη θέση του και πολλοί εκφράζονται θετικά για την καλλιτεχνική του αξία.

Στις μέρες μας βέβαια, κάποιοι ονομάζουν διαβούλευση τον πόνο που βγάζει ο καθένας- και δικαίωμά του όσο μένει στην προσωπική του ενδοχώρα- με αναρτήσεις στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Το ζήσαμε αυτό το λαϊκιστικό φαινόμενο με τις «εγκαταστάσεις» στην πλατεία που ενοχλούσαν όσους ήθελαν και μία πιο κλασική γεύση Χριστουγέννων. 

Έτσι όμως δεν γίνεται καμία συζήτηση με ορθές βάσεις.

Αυτό που θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ίσως να ήταν η προσπάθεια έκφρασης όλων των πλευρών, ακόμα και των μειοψηφικών, εκεί που επίκεινται σημαντικές αλλαγές που ενδεχομένως να πλήξουν ανεπανόρθωτα τη μορφή της πόλης. Σε τέτοιες περιπτώσεις που δεν είναι άλλωστε και τόσες πολλές, καλό είναι να δίνεται περισσότερος χρόνος στην ωρίμανση της παρέμβασης. Με γνώμονα πάντα βέβαια ότι όλες οι πλευρές έρχονται στη συζήτηση με προτάσεις και αντιπαραδείγματα και όχι με γενικόλογες απόψεις ή προσωπικές εμμονές. 

Δεν εξηγεί κανένας τι γίνεται στην ΕΕ

Όλη αυτή η ιστορία με το Brexit είναι τελείως ακατανόητη για την κοινή γνώμη ειδικά τη δικιά μας που είναι και ασυνήθιστη στην τριβή με μεγάλα διεθνή ζητήματα. Που η έξοδος μιας χώρας όπως η Αγγλία από την ΕΕ δεν είναι και τόσο μακρινό «διεθνές ζήτημα» ώστε να μην μας αφορά αφού και την οικονομία μας θα επηρεάσει και τους ανθρώπους μας που τυχόν έχουμε στη μεγάλη αυτή χώρα και δουλεύουμε και σπουδάζουμε.

Βέβαια και στη Ν. Βρετανία δεν είναι σίγουρο ότι έχουν καταλάβει κι όλοι τι έγινε αφού ήθελαν μεν να φύγουν από την ΕΕ αλλά μάλλον δεν τους αρέσει και ο τρόπος που φεύγουν. Σε χώρες τέτοιες με τη μεγάλη αποικιοκρατική παράδοση, συμβαίνουν να τα θέλουν όλα δικά τους. 

Το πρόβλημα για όλους εμάς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, είναι ότι δεν μας εξήγησαν και οι κρατούντες τι γίνεται και απειλείται το πάλαι ποτέ καλύτερο παράδειγμα ένωσης, που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τόσο απλό θέμα είναι να αποχωρεί ένας από τους μεγαλύτερους εταίρους;

Κι όταν πολλοί Ευρωπαίοι νιώθουν δυσαρέσκεια για την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται και λόγων των συμφωνιών που έχουν συναφθεί μεταξύ των κρατών της ΕΕ, τότε δεν είναι και τόσο παράλογος όλος αυτός ο «ευρωσκεπτικισμός». Που θα ήταν λιγότερος σίγουρα αν δίνονταν και καλύτερες εξηγήσεις στους πολίτες για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr