75 χρόνια μετά, ήρθε μία επίσημη αναγνώριση από την Πολιτεία για τρία (ακόμη) μαρτυρικά χωριά της Ηπείρου…

Το ανατολικό Ζαγόρι υπέστη και αυτό το καλοκαίρι του 1944 τη ναζιστική θηριωδία των γερμανών κατακτητών, με πολλά χωριά να «σβήνουν από τον χάρτη»…

Η αλήθεια όμως είναι, πως η πραγματικότητα απέδειξε, πως δεν αντιμετωπίστηκαν όλα τα χωριά, επομένως και τα θύματα και οι συγγενείς τους μέχρι και σήμερα, με τον ίδιο τρόπο…

Δε μιλάμε για δίκαιο τρόπο, αλλά για ισότιμο… Γιατί, δικαιοσύνη για τα εγκλήματα αυτά, δεν αποδόθηκε, ούτε και πρόκειται να αποδοθεί ποτέ… 

Χωριά όπως η Βοβούσα, η Λεπτοκαρυά και το Ηλιοχώρι που χαρακτηρίστηκαν και επίσημα πια με ΠΔ ως «μαρτυρικά», διένυσαν με τους κατοίκους τους, πολλές δεκαετίες με ανοιχτές πληγές…

Δεν έκλεισαν φυσικά, ούτε και θα κλείσουν, όμως μία τέτοια απόφαση χαρακτηρισμού μόνο ως ηθική δικαίωση των πληγέντων μπορεί να εκληφθεί…

Προφανώς, άλλα χωριά του Ζαγορίου, πλήρωσαν πολύ μεγαλύτερο φόρο αίματος από αυτά…

Τι χάθηκε όμως; Εκτός φυσικά από ζωές και περιουσίες, χάθηκε και η αρχιτεκτονική των χωριών αυτών…

Και όταν οι κάτοικοι άρχισαν και πάλι να στήνουν το χωριό τους, χωρίς βοήθεια αρχικά από κανέναν, δε μπόρεσαν να διατηρήσουν την αρχιτεκτονική κληρονομιά, που είχε χαθεί μέσα στις στάχτες και τα ερείπια…

Επομένως, τα χωριά αυτά αδικήθηκαν πολλές περισσότερες από μία φορές και για διάφορους λόγους από την ίδια την ιστορία και την Πολιτεία…

Μιας και ο λόγος για το Ζαγόρι, να κάνουμε έναν συσχετισμό αιτημάτων του παρελθόντος με προτάσεις του παρόντος, οι οποίες έχουν κοινό αποδέκτη, την UNESCO…

Στο Ζαγόρι εδώ και μία δεκαετία περίπου έχει ανοίξει η συζήτηση για να ενταχθεί ως περιοχή στον κατάλογο των Παγκοσμίων Πολιτιστικών Τοπίων της UNESCO…

Εκκρεμούν ακόμη προτάσεις για την αρχαία Δωδώνη ως σύνολο, αλλά και μία πρόσφατη πρόταση που αφορά στα χρηστήρια ελάσματα του μαντείου της Δωδώνης…

Υπάρχουν και κάποιες άλλες συζητήσεις κατά καιρούς για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά, όπως είναι για παράδειγμα για τις ξερολιθιές ή για τα ιερά δάση…

Η μοναδική περίπτωση αποδοχής μίας σχετικής πρότασης υπήρξε η ένταξη του Γεωπάρκου Βίκου – Αώου στον κατάλογο της UNESCO…

Μόλις την Τετάρτη, ο Μ. Ελισάφ κατέθεσε την πρόταση για το Νησί της Παμβώτιδας…

Μήπως θα ήταν καλύτερα (για όλους εννοούμε) να υπάρξει ένας συνολικός σχεδιασμός και κάποια στιγμή, να υποβληθεί μία συνολική πρόταση, αποφεύγοντας τις αποσπασματικές προτάσεις;