Ξεκάθαρα από τυχαίο λόγο βρεθήκαμε χθες το πρωί, μπροστά σε μία εικόνα που δεν τη γνωρίζαμε, ούτε και φανταζόμασταν, ότι υπάρχει δίπλα μας!

Με αφορμή μία καταγγελία για παραβίαση της κλειδωμένης πόρτας που οδηγεί σε μία από τις σπηλιές του Κάστρου, μετά την «Κυρά Φροσύνη», βρεθήκαμε στο σημείο, για να δούμε από κοντά τι δουλειά μπορεί να είχε κάποιος μέσα στη σπηλιά…

Το προφανές για εμάς ήταν αυτό, που επιβεβαιώθηκε κιόλας από το ρεπορτάζ, ότι κάποιοι πρόσφυγες έχουν βρει το χώρο και τον χρησιμοποιούν ως καταφύγιο…

Με τη βοήθεια ενός φύλακα της Εφορείας Αρχαιοτήτων όμως μπήκαμε στο εσωτερικό και βρεθήκαμε μπροστά σε μία έκπληξη πρώτου μεγέθους!

Μόλις τα 10 πρώτα μέτρα θυμίζουν σπηλιά, γιατί από εκεί και μετά ξεκινά ένας δαιδαλώδης διάδρομος, κατασκευασμένος από ισχυρό σκυρόδεμα, με δεκάδες δωμάτια δεξιά κι αριστερά!

Ένα κανονικό καταφύγιο, που κατασκεύασε ο ελληνικός στρατός, στο πλαίσιο των οχυρωματικών έργων της περιόδου Μεταξά και το οποίο χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο του 1940 ως στρατηγείο της 8ης Μεραρχίας!

Η εικόνα είναι εντυπωσιακή και θεωρούμε τον εαυτό μας τυχερό που βρεθήκαμε χθες στο σημείο…

Αυτός ο χώρος λοιπόν, που σήμερα έτυχε να παίζει το ρόλο της στέγης για τους πρόσφυγες, αν είχε αξιοποιηθεί ή εάν αξιοποιηθεί μελλοντικά, μπορεί να καταστεί σε ένα χρυσοφόρο επίκεντρο της τοπικής επισκεψιμότητας!

Και μπορεί να γίνει, γιατί ο χώρος ανήκει στο «κτηριακό συγκρότημα» του Κάστρου και δεν είναι χαρακτηρισμένος ως «καταφύγιο»…

Σε ένα άλλο θέμα τώρα, που δυστυχώς, δε μας έκανε εντύπωση και θα καταλάβετε αμέσως, γιατί λέμε «δυστυχώς»…

Είναι γνωστό σε όλους τους γονείς, ότι υπάρχει ένα ωράριο προσέλευσης των μαθητών στα σχολεία, το οποίο πρέπει να τηρείται…

Βάσει του κανονισμού λειτουργίας, οι πόρτες κλείνουν στις 8.15… 

Προφανώς υπάρχει και θα έπρεπε να υπάρχει μία ελαστικότητα, την οποία έχουμε διαπιστώσει και ιδίοις όμμασι, στο σχολείο των δικών μας παιδιών…

Όμως, το να κλείνουν την πόρτα του σχολείου στα μούτρα των παιδιών, που έφτασαν με καθυστέρηση (ελέγχεται κι αυτό), με τις συνθήκες που επικρατούσαν στην πόλη χθες με την έντονη βροχόπτωση και το μποτιλιάρισμα, δε συνιστά και παιδαγωγική μέθοδο…

Μας καταγγέλθηκε περισσότερο ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν τα παιδιά όμως, μεταξύ των οποίων και ένα παιδάκι, που κινείται με αμαξίδιο!

Προφανώς, θα είναι πολύ τυπικοί με το ωράριό (τους) και οι ίδιοι οι δάσκαλοι και δε θα σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους…

Ας παρέμβει ο Σύλλογος Δασκάλων – Νηπιαγωγών και ο πρόεδρος Στεφ. Σίντος που απ’ όσο μάθαμε, ενημερώθηκε πριν από εμάς, γιατί είναι και κρίμα και άδικο να εξελίσσονται τέτοια περιστατικά, με πρωταγωνιστές τα ίδια τα παιδιά!

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ