Πολλοί απορούν με τις καμπάνιες που κάνουν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τις επιλογές των δύο αρχηγών και συχνά τις σχολιάζουν ως «γκάφες», «λάθη» ή έλλειψη πολιτικού σχεδιασμού και προγράμματος. Δεν είναι ακριβώς έτσι όμως. Άλλωστε όσα συζητάμε μεταξύ μας τα συζητάνε προφανώς και τα επιτελεία των δύο κομμάτων που σίγουρα ενδιαφέρονται και περισσότερο να πείσουν την κοινή γνώμη. Δεν τους ξεφεύγουν συνεπώς τα πράγματα, αλλά προφανώς μέσα στις δοκιμές που κάνουν, μπορεί κάτι να μην πάει όπως το είχαν σκεφτεί.Αλλά ας δούμε το περίγραμμα των επιλογών τους.

Ο Αλέξης Τσίπρας κάνει μια καμπάνια νικητή. Κινείται με άνεση μέσα στον κόσμο, συνομιλεί, φωτογραφίζεται, διαθέτει χρόνο στις περιοχές που πηγαίνει. Γιατί το κάνει όμως αυτό, όταν οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν πίσω ως και 10 μονάδες. Ακόμα κι αν τις πίστευε αυτές τις δημοσκοπήσεις ο πρωθυπουργός πάλι ο πρωταρχικός του στόχος θα ήταν να κερδίσει το ενδιαφέρον του κόσμου και κυρίως αυτών που τον ψήφισαν το 2015. Γιατί αν το πετύχει αυτό τότε θα καταγράψει υψηλά ποσοστά. Κι αυτό κάνει με τη διάχυση μέσα στον κόσμο. Παράλληλα θέλει να δείξει ότι έχει ένα διαφορετικό αφήγημα από τη Νέα Δημοκρατία. Ψηφίστε με αν θέλετε αυτό το αφήγημα είναι αυτό που λέει στην ουσία.

Από την άλλη πλευρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης προωθεί την ιδέα μιας ήρεμης δύναμης. Καλεί τον ψηφοφόρο να τον επιλέξει ως πρώτο και ικανό να αναλάβει την εξουσία, αποδομεί τον αντίπαλο ώστε να ξεκαθαρίζει το τοπίο και δημιουργεί τη βάση για να αφηγηθεί το δικό του πρόγραμμα. Και με έναν επιπλέον στόχο, να μην φορτωθεί πολλά κι από το παλιότερο πολιτικό σύστημα ώστε να έχει τα χέρια του ελεύθερα αν αναλάβει την εξουσία. Έτσι δικαιολογούνται και κάποιες παραπομπές σε υπερφιλελεύθερο πρόγραμμα στα εργασιακά για παράδειγμα.

Υπό αυτήν την έννοια, έχουμε μπροστά μας τη διαμόρφωση δύο αφηγημάτων που μπορούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των πολλών και σίγουρα να κάνουν ενδιαφέρουσα και την εκλογική μάχη της 26ης Μαΐου. 

Ο διάλογος για τα λιγότερα αυτοκίνητα στο δρόμο

Αυτές τις μέρες που αυξήθηκαν πολύ οι ανάγκες να κατεβαίνω στο κέντρο της πόλης λόγω και των αναγκών του εκλογικού ρεπορτάζ. Κι ανακαλύπτω το προφανές, ότι αν θέλω να παρκάρω εύκολα πρέπει να φτάσω ως τα πάρκινγκ του κέντρου, που είναι παραπάνω από ένα και αποτελούν καλές επιλογές. Θα μπορούσα βέβαια να παρκάρω πιο μακριά, όπως στην παραλίμνια ζώνη και μετά να περπατήσω, αλλά και κουραστικό είναι και βρέχει ενίοτε και δεν περισσεύει και χρόνος.

Κι αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα της πόλης. Αν θέλουμε να παρκάρουμε έχουμε περισσότερες λύσεις στο κέντρο. Θα έπρεπε όμως να έχουμε επιλογές και περιφερειακά και τρόπους μετακίνησης που εύκολα να μας μεταφέρουν στο κέντρο. Αυτή είναι και η λογική της βιώσιμης μετακίνησης σήμερα, να μην χρειάζεται να παίρνουμε για τα πάντα το αυτοκίνητο.

Μπορεί να ακούγεται κάπως σαν ευχολόγιο, αλλά θα έπρεπε αυτή η συζήτηση να είναι κυρίαρχη στις δημοτικές εκλογές. Θα έπρεπε όλα αυτά τα ωραία που έχουν πολλές παρατάξεις στο πρόγραμμά τους για τη μετακίνηση, να γίνουν το επίκεντρο ενός διαλόγου. Όμως και αυτός ο διάλογος όπως και άλλοι, δεν γίνονται όσο έπρεπε δυνατά. Κάτι δεν κάνουμε καλά νομίζω σε αυτές τις εκλογές. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr