Αυτή η πλήρης διάλυση των κομματικών γραμμών στις τοπικές εκλογές, μοιάζει να ενοχλεί και να ανησυχεί πολλούς. Γιατί παλιά ήταν όντως πιο εύκολο να κάνεις πολιτική μέσα από τις κομματικές οριοθετήσεις. Τουλάχιστον ήταν πιο απλό. Η μεγάλη αλλαγή όμως συντελέστηκε με την κρίση. Ένας τεράστιος αριθμός ψηφοφόρων απομακρύνθηκε από τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και στράφηκε είτε σε άλλες κατευθύνσεις είτε στην αποχή.

Αυτό που έχει σημασία να επισημάνουμε είναι ότι αποτελεί πρωτίστως αποτέλεσμα της κρίσης και της έλλειψης εμπιστοσύνης στα κόμματα, η δημιουργία ενός πολιτικού συστήματος, οι αλλαγές του οποίου είναι συνεχείς με τη ρευστότητα να διατηρείται για πολλά χρόνια. Αυτό έχει σημασία να το υπενθυμίζουμε για μην νομίζουν κάποιοι βολεμένοι στο παρελθόν, ότι θα επιστρέψουν οι παλιές καλές μέρες. Πάνε αυτές…

Ανεξάρτητα τώρα αν μας αρέσει ή όχι η νέα κατάσταση ή αν έχει όντως αποτελέσματα, το σίγουρο είναι ότι σε αυτές τις τοπικές εκλογές, ειδικά στις δημοτικές, τα όρια έγιναν απίστευτα ρευστά και νέες συσπειρώσεις και συναινέσεις καλλιεργούνται στο υπέδαφος του εκλογικού σώματος. Το πόσο μεγάλες θα είναι αυτές οι αλλαγές θα το δούμε την Κυριακή. Δεν πρέπει όμως να τις αποδίδουμε αυτές τις αλλαγές μόνο στην αλλαγή που φέρνει η απλή αναλογική, γιατί έχουν ήδη, πριν τη θέσπιση του εκλογικού νόμου, διαμορφωθεί και είναι μεγαλύτερες από τις όποιες νέες σημάνσεις φέρει η ανάγκη συνεργασιών για τη νέα δημοτική αρχή.

Αν είναι συνεπώς να κάνουμε μία σοβαρή συζήτηση είναι το τι αλλαγές έχουν επέλθει στο κοινωνικό σώμα και πώς αυτές εκφράζονται και αντανακλούνται στις εκλογικές προτιμήσεις. 

Ο παλιός τρόπος ζωής

Τώρα που δεν πήγε καλά η Ελλάδα και η Κύπρος στη Γιουροβίζιον ήταν εύλογο να σωπάσουν και όλες εκείνες οι φωνές που τόσα χρόνια μας είχαν πρήξει με τις βαθιές αναλύσεις για το ποιο τραγούδι μπορεί να γίνει το καλύτερο και ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας για τη χώρα. Γιατί δεν είχαν πια τίποτα να πουν. Μια χαρά τραγούδι είχαμε, αλλά δεν πήγαμε καλά, του χρόνου πάλι. Αυτό είναι το μόνο συμπέρασμα από αυτό το τηλεοπτικό γεγονός. Τίποτα παραπάνω. 

Και πρέπει να αφήσουμε πίσω όλο εκείνο το σύμπαν των ’90 και των αρχών του 2000 που μας είχαν φτιάξει ως δήθεν γκλάμουρ και προχώ, ένα life style που τελικά και μίζερο αποδείχθηκε και άχρηστο στα χρόνια που ακολούθησαν. Γιατί τι να το κάνεις τον ανεβασμένο τρόπο ζωής, που όλα τα ήξερε, από μουσική και σινεμά, μέχρι τηλεόραση και μαγειρική, αλλά τη δύσκολη ώρα όλοι μας το πετάξαμε στην άκρη αφού δεν είχε καμιά σημασία και αξία στον αγώνα μας να τα καταφέρουμε.

Ο κόσμος της ψυχαγωγίας και του θεάματος δεν είναι εξ ορισμού αχρείαστος, ούτε δήθεν. Αντίθετα, όταν έχει μια ματιά κοσμοπολίτικη και σύγχρονη μπορεί να χρωματίσει τη ζωή μας και να την κάνει πιο όμορφη. Και το έχουμε ανάγκη. Γι’ αυτό και ας μείνουν στο παρελθόν εκείνες οι παλιές του χρήσεις και εφαρμογές. Πάμε παρακάτω…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr