Μπορεί οι υποψηφιότητες στον Δήμο Ιωαννιτών και την Περιφέρεια να είναι πολλές, δεν είναι όμως αντίστοιχα πολλές και οι διακριτές προτάσεις για την πόλη και την περιφέρεια. Οι ιδεολογικές διαφορές είναι διακριτές για κάποιες εκ των παρατάξεων και σίγουρα υπάρχουν πολιτικές αποχρώσεις ευκρινείς. Αλλά η αίσθηση που αποκομίζει κάποιος από την προεκλογική περίοδο είναι ότι δεν μπήκε κάτι πολύ διαφορετικό, κάτι που δεν το περιμέναμε και μας έκανε έκπληξη, πάνω στο τραπέζι.

Είναι αξιοσημείωτο ότι για την πόλη και τον δήμο, μπορεί πια να υπάρχουν αναλυτικά προγράμματα τουλάχιστον από τις παρατάξεις που επιζητούν τη δημαρχία, όμως δεν τέθηκε κάποιο πρωτοφανές θέμα που θα άλλαζε την ατζέντα. Η μόνη κόντρα που διακρίναμε και αυτή σε χαμηλούς τόνους είναι μεταξύ των παρατάξεων Θ. Μπέγκα και Μ. Ελισάφ για το επιτακτικό ή όχι της ανάπλασης της κεντρικής πλατείας.

Προφανώς, αυτό σημαίνει ότι λίγο πολύ το πλαίσιο των αναγκών και του σχεδίου για το μέλλον που έχει η πόλη, υπάρχει. Υπάρχουν δε, θέματα γύρω από τα οποία γυρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια, όπως η λίμνη για παράδειγμα. Κατά συνέπεια, η επιλογή των ψηφοφόρων θα κριθεί κυρίως στο θέμα της εμπιστοσύνης που θα δείξουν προς έναν υποψήφιο και στην εκτίμηση για τη διαχειριστική ικανότητα της ομάδας που θα κληθεί να αναλάβει. Σε συνδυασμό και με τις παραδοσιακές πολιτικές καταγωγές μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων που θα επηρεάσουν σε ένα βαθμό τις επιλογές τους, συγκροτείται το πολύπτυχο πάνω στο οποίο θα κριθεί το αποτέλεσμα: Εμπιστοσύνη, εικόνα εγκυρότητας και ικανότητας, πολιτικό προφίλ.

Είναι δύσκολο στις μέρες μας το παρόν ως όλον

Είναι πολύ δύσκολο έτσι κι αλλιώς να αντιληφθούμε την ιστορικότητα του παρόντος, να νιώσουμε στην ώρα του ότι συμμετέχουμε ή ότι συντελείται κάτι σημαντικό. Είναι και η ανθρώπινη φύση μάλλον που θέλει να ζει το παρόν ως τέτοιο, είναι όμως και ζήτημα ωριμότητας να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως κομμάτι μίας μεγαλύτερης ιστορίας.

Το κατανοείς αυτό από αυτήν την εμμονή του ανώριμου ανθρώπου να βιώσει τα πάντα στο τώρα, να ικανοποιηθεί πλήρως και άνευ όρων αυτή τη στιγμή. Και επειδή λογικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιτευχθεί, η καθημερινότητα βιώνεται ως ματαίωση και έλλειψη. Αλλά και ώριμος και λογικός να είσαι, πάλι σε πλήττει το ανικανοποίητο, η έλλειψη του βιώματος, η αδυναμία να ελέγξεις το χρόνο και το χώρο σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου.

Γι’ αυτό και όλη αυτή η τάση προς τη νοσταλγία των παλιών καλών ημερών, γι’ αυτό και η παραπομπή σε κάτι που μας κάνει ευχαριστημένους συνήθως στο παρελθόν- ή σε άλλες περιπτώσεις και στο μέλλον, σαν μίας ανατροφοδοτούμενη φαντασίωση. Είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας το παρόν ως όλον. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr