Οι αλλαγές στο κλίμα και τα καιρικά φαινόμενα είναι εμφανείς. Ακόμα και αν δεν είναι ή αποδοθούν σε συμπτώσεις υπάρχουν και μετρήσιμα στοιχεία για αλλαγές στις θερμοκρασίες στον πλανήτη ή στην σύνθεση της ατμόσφαιρας που έχουν χτυπήσει τα καμπανάκια προς όλες τις κατευθύνσεις. Και τα ίδια τα κράτη άλλωστε έχουν συμφωνήσει κατά καιρούς για κοινές προσπάθειες στις εκροές ρύπων, χωρίς να σημαίνει ότι τις τηρούν τις συμφωνίες τους ή τις αποδέχονται συνέχεια. Αλλά αυτή η συζήτηση για την Κλιματική Αλλαγή είναι μία μεγάλη συζήτηση που δεν θα έχει αποτελέσματα αύριο το πρωί.

Αυτό πρέπει να το θυμόμαστε όχι για να αναβάλλουμε τελικά τα απαραίτητα μέτρα, αλλά για το αντίθετο, για να τα ενισχύσουμε και με επιπλέον πολιτικές. Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε νεκρούς από καταιγίδες, μάλιστα έχουμε πιο συχνά από όσο νομίζουμε. Συνήθως όμως είναι μακριά από την Αθήνα ή μεγάλες πόλεις και αρκετές φορές έχουμε αποδώσει το φαινόμενο σε έλλειψη μέτρων ασφαλείας από τα ίδια τα θύματα.

Κι όμως, αυτό που δείχνουν οι συνέπειες από τις κακοκαιρίες, είναι ότι υπάρχουν χρόνια προβλήματα με τις υποδομές. Η Ελλάδα μοιάζει να έχει «παλιώσει», να είναι φτιαγμένη για άλλες δεκαετίες. Πρώτος συνεπώς στόχος θα έπρεπε να είναι η ενίσχυση όλων των υποδομών σε όλη την Ελλάδα, από δρόμους και γέφυρες ως κτίρια και εξοπλισμό ώστε να αντέξουν στις πιθανές πιέσεις. Για παράδειγμα, ας σταματήσει η διέλευση από δρόμους μέσα σε ρέματα αφού είναι η πιθανή η παράσυρση αυτοκινήτων. 

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, δεν μπορεί οι Έλληνες να καταλαμβάνουν τα πάντα. Από την αυλή τους ως τις παραλίες, φτιάχνουν συνέχεια κατασκευές και πατέντες, άλλοτε για την αναψυχή τους κι άλλοτε για το μεροκάματο. Δεν είναι όμως θεμιτό, ούτε παραγωγικό να καταλαμβάνεται κάθε χώρος. Αντίθετα, πρέπει να βρεθούν τρόποι να μειωθεί η άναρχη επέμβαση των ανθρώπων στη φύση και το χώρο. Ο δρόμος της πρόληψης περνάει από τις επενδύσεις, περνάει όμως και από αλλαγές νοοτροπίες και αντίληψης για το τι είναι προσωπικός και τι δημόσιος χώρος.

Δεν υπάρχουν «αυτονόητα»

Παρά την προσπάθεια να αποδοθούν όλα στη φύση των πραγμάτων ή σε κάποιες αυτονόητες ανάγκες, στην πράξη όλα όσα μας συμβαίνουν είναι επιλογές μας. Που σημαίνει ότι εμπεριέχουν και ιδεολογία και πολιτική οι πράξεις μας. 

Έξυπνα σκεπτόμενοι οι άνθρωποι και οι εξουσίες τους, σκέφτηκαν ότι αν όλα είναι επιλογές, τότε θα είναι εύκολο και να ανατραπούν από όσους είναι αντίθετοι. Γι’ αυτό και έθεσαν κάποιες εξαιρέσεις. Για παράδειγμα οι βασιλείς ήταν ελέω θεού και όχι επιλεγμένος από κάποια κονγκλάβια, οπότε αν είχες αντίρρηση με το βασιλιά έπρεπε να τα βάλεις με τον ίδιο τον θεό. 

Το σίγουρο είναι ότι όπου ακούς για «φυσική» και «αυτονόητη» ανάγκη κάποιο πρόβλημα υποκρύπτεται στην αποδοχή της ανάγκης. Γιατί κατά τα άλλα, η ανθρώπινη λογική όλα μπορεί να τα υποδεχτεί και να τα αποδεχτεί. Το ερώτημα είναι γιατί μας φοβίζει η ανθρώπινη λογική και τα παραπέμπουμε πολλά σε κάτι «φυσικό» και έξω από τα ανθρώπινα.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr