Κατανοητή η ανησυχία των γονέων και κηδεμόνων που έχουν εγγράψει τα παιδιά τους στο 1ο Νηπιαγωγείο, για το που θα λειτουργήσει το Σεπτέμβριο η προσχολική δομή…

Για τις ευθύνες των συναρμόδιων υπηρεσιών και φορέων τα γράψαμε προχθές και δε χρειάζεται να επανέλθουμε…

Όμως, σε ό,τι αφορά στους γονείς και κηδεμόνες και την επιμονή τους να λειτουργήσει το Νηπιαγωγείο στον ίδιο χώρο στην Παπαζόγλειο, θα θέλαμε να πούμε το εξής…

Ακόμη κι αν υποθέσουμε, ότι τελικά το Κληροδότημα αποδέχεται την πρόταση, κάνει μία υποχώρηση και συμφωνήσει τέλος πάντων με το δήμο και το Πανεπιστήμιο (που δεν «καίγεται» πάντως), να λειτουργήσει για μία ακόμη χρονιά το Νηπιαγωγείο, αυτό σημαίνει, ότι έχουν αντιμετωπιστεί όλα τα προβλήματα;

Γιατί εμείς, ακόμη θυμόμαστε τα ρεπορτάζ που κάναμε, ενόσω στην Παπαζόγλειο λειτουργούσαν όχι τα δύο Νηπιαγωγεία, αλλά το Γυμνάσιο, με τα προβλήματα στην κτηριακή του υποδομή…

Και τότε, αλλά και αργότερα, όταν προέκυψε το ζήτημα της Αρχιτεκτονικής Σχολής, το βασικό που είχε αναφερθεί, ήταν τα προβλήματα στατικότητας του κτηρίου, που έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να αντιμετωπιστούν…

Εμείς πάντως αν βρισκόμασταν στη θέση των γονέων, δεδομένων των συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί και των ελάχιστων εναλλακτικών επιλογών, θα ψηφίζαμε ως λύση ανάγκης τη μεταστέγαση στο Καπλάνειο…

Η πρόταση που έκανε χθες ο Φ. Φίλιος με την ιδιότητα του προέδρου του Φορέα Παμβώτιδας για τη σύσταση Ειδικού Ταμείου, είναι απόλυτα (ορθο)λογική…

Καταρχάς δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα, αλλά είπε κάτι αυτονόητο, που εφαρμόζεται σε πλείστες άλλες περιπτώσεις παρόμοιων οργανισμών στο εξωτερικό…

Και εμείς θεωρούμε, ότι είναι σημαντικό για δύο λόγους, ο πρώτος εκ των οποίων αναφέρθηκε από τον Φ. Φίλιο, αλλά είναι ο λιγότερο σημαντικός…

Που είναι να υπάρχει μία σχετική οικονομική δυνατότητα, για να αντιμετωπίζονται με τα χρήματα αυτού του Ταμείου, κάποιες άμεσες ανάγκες, χωρίς να περιμένεις την έγκριση, την υπογραφή του εντάλματος, την αποδέσμευση του ποσού και ούτω καθεξής…

Το πιο σημαντικό όμως, είναι, ότι θα καταφέρουμε να εμπεδώσουμε στην τοπική κοινωνία και στους φορείς της, αιρετές αρχές, συλλογικότητες, επαγγελματικούς φορείς και εθελοντές, τη νοοτροπία, ότι ενισχύουν κάτι δικό τους!

Που στην ουσία όμως είναι δικό μας, είναι περιουσία όλων μας!

Αν το πετύχουμε, τότε θα μιλάμε για μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της μικρής μας κοινωνίας… 

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ