Όσο θυμάμαι να πηγαίνω σε εκδηλώσεις και συναυλίες το καλοκαίρι στα Γιάννενα, πάντα υπήρχε φόβος για βροχή. Ποτέ δεν ήταν «ήσυχο» το καλοκαίρι στην περιοχή μας. Το ξέρουν άλλωστε πολλοί κι από τα πανηγύρια στα χωριά. Θεωρητικά, το διάστημα από τις 10 Ιουλίου ως τις αρχές Αυγούστου είναι και το πιο σταθερό, όμως στην πράξη όλα ανατρέπονται. Τις τελευταίες ημέρες αναβλήθηκαν δύο παραστάσεις και δύο ακόμα άλλαξαν χώρο.

Με τον καιρό προφανώς δεν μπορείς να τα βάλεις. Κάτι μπορείς να κάνεις καλύτερο, όμως για τις εκδηλώσεις και τη διοργάνωσή τους. Ήδη αποδίδει ο εκσυγχρονισμός του Πνευματικού Κέντρου που πλέον και στα μέσα του καλοκαιριού γίνεται φιλόξενος χώρος για συναυλίες. Το να διαθέτεις σύγχρονες κλειστές αίθουσες κατάλληλες και για εκδηλώσεις το καλοκαίρι, είναι μια απαραίτητη εναλλακτική.

Το να έχεις οργανωμένους ανοιχτούς χώρους τώρα είναι άλλη υπόθεση. Πολύ μεγάλα συναυλιακά γεγονότα στο εξωτερικό εξασφαλίζουν κάλυψη στη σκηνή, κυρίως για να προστατεύεται ο εξοπλισμός. Γιατί ο εξοπλισμός είναι και ακριβός και θέλει πολλή ώρα για να εγκατασταθεί. Ένα καλαίσθητο σκέπαστρο επί σκηνής είναι συνεπώς απαραίτητο πλέον σε κάθε χώρο. Είναι όμως και ακριβό.

Για να είναι καλά οργανωμένη συνεπώς μια εκδήλωση, χρειάζεται να υπάρχει υψηλού επιπέδου εξοπλισμός και υποδομές και στον ανοιχτό χώρο (τουαλέτες για χιλιάδες ανθρώπους, πάρκινγκ, αναψυκτήρια κλπ). Τέτοιοι χώροι, δεν υπάρχουν στην πόλη, πλην του υπαίθριου θεάτρου της ΕΗΜ που κι αυτός όμως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κακοκαιρία.

Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή κι ας πούμε ότι δεν θα βρέξει καθόλου. Έχουμε ένα χώρο πλήρη υποδομών για μία μεγάλη συναυλία έξω, πλην της ΕΗΜ; Όχι. Αν πάντως μπορούσε να γίνει κάτι νέο, αυτό θα ήταν μόνο στο Γιαννιώτικο Σαλόνι, από τους χώρους που γνωρίζουμε. Θα χρειαστεί μια επένδυση, σίγουρα όμως ο Δήμος θα μπορούσε να σχεδιάσει ένα τέτοιο έργο. 

Από τις ιδέες στο πλαίσιο δυνατοτήτων

Οι μεγάλες μάχες της εποχής μας θα περιέχουν ιδέες και όνειρα και επιθυμίες, όμως δεν μπορούν και θα είναι «ιδεολογικοί» πόλεμοι σαν αυτοί που μας κληρονόμησε ο 20ος αιώνας και ο Ψυχρός Πόλεμος. Κι αυτό όχι γιατί κέρδισε δήθεν ο «ρεαλισμός» και το «αυτονόητο» όπως διαδίδουν τα ευκολόπιστα εξαπτέρυγα της κάθε εξουσίας που θέλει να αναλάβει άνευ όρων.

Στην εποχή μας οι έξυπνοι και ώριμοι άνθρωποι παίρνουν αποστάσεις από την εξουσία γνωρίζοντας τα χάσματα που ανοίγονται πίσω της για να καταβαραθρώσουν την ανθρώπινη δημιουργικότητα.

Μέσα από τις ανθρώπινες κοινότητες που προσπαθούν να δουν το μέλλον ξεπηδάει μια ανάγκη για έναν νέο τύπο πολιτικής που δίνει μεγαλύτερη σημασία στη δικαιοσύνη, που ενδιαφέρεται για την ισότητα, όπως και για το αποτέλεσμα, την πλαισίωση των πολιτών με όσες δυνατότητες μπορούν να έχουν στα χέρια τους για να προχωρήσουν.

Δεν είναι ακόμα διακριτές αυτές οι τάσεις, ούτε κυρίαρχες, αλλά υπάρχουν και έχουν ένα ρόλο δυναμικής μειοψηφίες θα λέγαμε. Αφήνουν ισχυρό αποτύπωμα και φτιάχνουν ανθρώπους που κρατάνε ψηλά το κεφάλι. Κάτι γίνεται. Και πρέπει να δοθεί χώρος σε ό,τι γίνεται.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr