Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Όλα (σχεδόν) ειπώθηκαν για την υπόθεση του 1^ου Νηπιαγωγείου στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου…

Όλα εκτός από μία συγνώμη…

Προς τα νήπια, τους γονείς και κηδεμόνες τους και τους εκπαιδευτικούς…

Η αναγνώριση ενός λάθους έχει μεγαλύτερη σημασία πολλές φορές από το ίδιο το λάθος…

Γιατί δείχνει, ότι αντιλαμβάνεσαι, ότι έχεις κρίση και ευθιξία…

Εδώ που έφτασε η υπόθεση πλέον, γυρισμός δεν υπάρχει…

Όμως, μας φαίνεται λίγο υπερβολικό, σαν μία προσπάθεια να διώξουν κάποιοι τις ευθύνες από πάνω τους ή να κλείσουν τα μάτια, όταν απαιτούν από το Κληροδότημα, να υπογράψει νέα μίσθωση για ένα έτος…

Όντως, χτυπάει κάπως περίεργα, η στάση του Κληροδοτήματος, να έχει στυλώσει τα πόδια και να έχει ξεκόψει κάθε συζήτηση…

Από την άλλη όμως, το Κληροδότημα δεν είναι αυτό που έκανε υπομονή τόσα χρόνια με τα «φεύγω – μένω» του δήμου για το Νηπιαγωγείο;

Κάποια στιγμή φτάνει ο κόμπος στο χτένι και στο τέλος έχεις την αίσθηση για τον εαυτό σου, ότι είσαι ο χαζός της παρέας…

Την άποψή μας την έχουμε γράψει και άλλη φορά, ότι αν είχαμε νήπιο στο Παπαζόγλειο, θα το σκεφτόμασταν πολύ περισσότερο να το αφήσουμε εκεί από το να πάει δίπλα στο Καπλάνειο, για λόγους ασφαλείας…

Όχι φυσικά, πως δεν υπάρχει προβληματισμός και στο Καπλάνειο…

Δεν είναι νορμάλ να στεγάζεται Νηπιαγωγείο στον 1^ο όροφο ενός απαρχαιωμένου κτηρίου, αλλά αν δεν υπάρχει άλλη λύση, ας γίνει…

Αρκεί να είναι όντως προσωρινή… Και να μην ισχύσει το ρητό, ουδέν μονιμότερον του προσωρινού…

Κάτι ήθελε να πει και ο Θ. Μπέγκας και ο Δημ. Κατηρτσίδης προχθές για τους εργαζόμενους στην αποκομιδή, αλλά δεν το έλεγαν…

Κάποια στιγμή, ο αντιδήμαρχος ψέλλισε κάτι σχετικό με εργασία δύο ή τριών ωρών, αλλά έμεινε στη μέση…

Αυτοί που ασχολούνται έστω και λίγο, κατάλαβαν τι ήθελε να πει. Όμως, όταν σε ένα μήνα τελειώνει και τυπικά η θητεία σου, με ποιον τρόπο μπορείς να ασκήσεις την πολιτική και υπηρεσιακή πίεση για να γίνει αυτό που στον ιδιωτικό τομέα είναι αυτονόητο;

Αν δε βγαίνει η δουλειά, μπορεί να περιοριστούν και οι άδειες… Αλλιώς, όποιος μένει πίσω, επιβαρύνεται με τη δουλειά αυτού που λείπει, για να γίνει και το αντίστροφο…

Τι είναι πιο λογικό δηλαδή; Να γίνεται με το… δελτίο η αποκομιδή, επειδή όσοι μένουν πίσω δε δέχονται να αναλάβουν έναν επιπλέον τομέα για την αποκομιδή;

Όταν όμως θα έρθει η ώρα να μπει ιδιώτης στην πόλη για να κάνει την αποκομιδή, τότε θα μας καλούν για να καλύψουμε τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας…