Συνεχίζοντας από εκεί που το αφήσαμε χθες, να μεταφέρουμε τον έντονο προβληματισμό της Τροχαίας, των ασφαλιστών διαμεσολαβητών και των οργανώσεων, που ασχολούνται με την οδική ασφάλεια για το θέμα με την κυκλοφορία των ηλεκτρικών πατινιών…

Αναμένεται βέβαια κάποια στιγμή, να ψηφιστεί το νομοθετικό πλαίσιο που θα ορίζει τους κανόνες χρήσης των οχημάτων αυτών, αλλά μέχρι τότε ας έχουμε το νου μας…

Γιατί, αν τύχει και μπλέξεις με ένα πατίνι στο δρόμο, σε περίπτωση ατυχήματος δηλαδή, άστα να πάνε…

Κυκλοφορούν ανασφάλιστα, γιατί δεν προβλέπεται ασφάλιση, οι χρήστες δεν υποχρεούνται να φέρουν κάποιο μέσο προστασίας (π.χ κράνος), δεν υπάρχει όριο μέγιστης ταχύτητας, μπορούν να κυκλοφορούν με την ίδια ευκολία στο οδόστρωμα, στα πεζοδρόμια και στους πεζόδρομους και μπορούν να μεταφέρουν μέχρι και δύο άτομα!

Θέλουμε να ελπίζουμε, ότι κάποια στιγμή, το ζήτημα θα λυθεί… Μέχρι να λυθεί όμως, η εικόνα που μας προβληματίζει έντονα είναι αυτή που είδαμε στην οδό Παπανδρέου…

Όπου μία μητέρα με ένα τέτοιο πατίνι, ακολουθούσε τον γιο της, ηλικίας κάτω των 10 ετών, με ένα ίδιο πατίνι!

Δηλαδή, υπάρχει γονιός, που δίνει στο 10χρονο, τη δυνατότητα να οδηγεί στο δρόμο ένα μέσο μεταφοράς, με ηλεκτρικό γκάζι!

Διαβάσαμε το εξής καταπληκτικό που είπε ένας παππούς, στα χωριά του Άννινου (στην Αιτωλοακαρνανία) που έχουν ερημώσει και ζουν μόνο ηλικιωμένοι, όταν τον ρώτησε συνάδελφος από την «Καθημερινή», τι ζητάνε από την Πολιτεία…

«Από την Πολιτεία δεν ζητάμε τίποτα. Ζητάμε από τους μεγαλύτερους, από τα παιδιά μας, να φέρνουν τα εγγόνια μας τα καλοκαίρια στο χωριό.

Τους ζητάμε να αγαπήσουν το χωριό, όπως το αγαπήσαμε εμείς. Να επιστρέφουν στα εδάφη όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους. Να έρχονται στα καλοκαιρινά πανηγύρια»…

Δεν είναι απλώς μία δήλωση ή μία κεκαλυμμένη έκφραση ενός παραπόνου…

Είναι η άποψη ενός γνήσιου έλληνα της επαρχίας, που δεν τον ενοχλεί ο δύσκολος δρόμος προς το χωριό (που ενοχλεί ίσως τα παιδιά και τα εγγόνια του), που δεν έχει απαίτηση από την Πολιτεία, να τον φτιάξει ή να δημιουργήσει άλλες υποδομές…

Αλλά, που τον πληγώνει περισσότερο, το ότι τα παιδιά και τα εγγόνια δεν πηγαίνουν τόσο συχνά ή για περισσότερες ημέρες στο χωριό, όπου γεννήθηκαν και έζησαν οι πρόγονοί τους!

Το αντίθετο, το έχουμε σχολιάσει πολλές φορές. Αυτό που έκανε όμως ο Σύλλογος «Ηπειρώτης» με την παράσταση θεάτρου σκιών για ένα μικρό κοριτσάκι στην Πρέβεζα δεν το έχουμε ξαναδεί!

Ανακοίνωσε μετά την παράσταση ακριβώς τον αριθμό των εισιτηρίων που διατέθηκαν και το ποσό που εισπράχθηκε, το οποίο δόθηκε ήδη στην οικογένεια του κοριτσιού! Εύγε και πάλι στον Σύλλογο…

Γιατί, σχεδόν όλοι, μας έχουν συνηθίσει στο γνωστό, «μέρος των εσόδων (που δε μαθαίνουμε ποτέ πόσα είναι) θα διατεθεί για τον τάδε σκοπό»…

Υ.Γ Από αύριο και για κάποιες ημέρες, η στήλη θα απουσιάσει λόγω χρήσης της καλοκαιρινής (και λίγο από τη φθινοπωρινή) άδειας του γράφοντος!

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ