Η κυβέρνηση σκέφτεται, σύμφωνα με δημοσιεύματα, να περάσει τους Φορείς Διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών στις Περιφέρειας. Το επιχείρημα είναι ότι υπάρχουν μπερδεμένες αρμοδιότητες και σε κάποιες περιπτώσεις και προβλήματα χρηματοδότησης. Ως προς το νομικό ζήτημα, ίσως και να μην είναι σημαντικό θέμα. 

Από εκεί και πέρα ήδη από την ίδρυσή τους οι Φορείς είχαν προκαλέσει αντιδράσεις επί της ουσίας. Ήταν ένας νέος θεσμός και κυρίως μία νέα κατάσταση που έθετε όρια και περιορισμούς στην κοινωνία και την αγορά, για να προστατευτεί το φυσικό περιβάλλον. Θυμόμαστε τη γλαφυρότητα του επιχειρήματος ότι δεν θα άφηναν τον κόσμο να μαζεύει τσάι στα βουνά, παρερμηνεύοντας τις ρυθμίσεις για την προστασία της βιοποικιλότητας. 

Τότε. την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα, προτιμήθηκε το μοντέλο των ανεξάρτητων φορέων ακριβώς για να αντιμετωπίζονται όσοι είχαν βλέψεις ενάντια στο περιβάλλον. Υπήρχε πάντως και βάσιμη αιτιολογία που ήθελε τους φορείς στο στενό Δημόσιο, στα Δασαρχεία πχ ώστε να είναι πιο έγκυρη, πιο ασφαλής η προστασία του περιβάλλοντος.

Το πρόβλημα όμως δεν ήταν και δεν είναι η ανεξαρτησία των φορέων. Το πρόβλημα είναι ότι και το κεντρικό κράτος και οι τοπικοί φορείς, ουδέποτε αποφάσισαν να τους στηρίξουν ουσιαστικά με αρμοδιότητες και χρηματοδότηση. Έτσι σήμερα, τα υπαρκτά ελλείμματα που διαπιστώνονται, σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία οδηγούν πάλι σε τεχνικές λύσεις, σε μέρος μόνο των αρμοδιοτήτων.

Το κρίσιμο, που είναι οι πολιτικές προστασίας των προστατευόμενων περιοχών και του περιβάλλοντος, σπάνια συζητούνται. Και σπάνια μετατρέπονται σε δεσμευτικό πλαίσιο για τις κυβερνήσεις οι οποίες καταλήγουν μονίμως στο πώς θα νομιμοποιήσουν αυθαίρετα και πώς θα δοθεί περισσότερος αιγιαλός προς ιδιωτική εμπορία. Μην τα ξεχνάμε κι αυτά…

Θα παλιώσουν και τα δικά μας σχολεία

Φωνές διαμαρτυρίας από γονείς στην Αθήνα κυρίως, για τα μεγάλα προβλήματα που συναντούν τα παιδιά τους στα σχολεία. Υπάρχουν πολλά τέτοια προβλήματα στα κτίρια γιατί είναι παλιά, αλλά και γιατί δεν επαρκούν για τις ανάγκες του πληθυσμού. Ειδικά με τα παιδιά του Δημοτικού οι οικογένειες παθαίνουν σοκ γιατί τους είναι πρωτόγνωρα τα προβλήματα. Μεγαλώνοντας συνηθίζουν μάλλον γι’ αυτό και βλέπεις λιγότερες αντιδράσεις από συλλόγους γονέων λυκείου.

Στα Γιάννενα δεν έχουμε τέτοια προβλήματα και συνήθως προκύπτουν μεμονωμένες ελλείψεις κάθε χρόνο. Και τα προβλήματα είναι λιγότερα για δύο λόγους: Γιατί υπάρχει μια κληρονομιά κτιρίων από τα κληροδοτήματα και γιατί στις καλές δεκαετίες του ’80 και του ’90 χτίστηκαν νέα κτίρια που κάλυψαν τις νέες γειτονιές. Πρόβλημα ίσως να έχει πια η περιοχή στα Καρδαμίτσια που έχει πολλούς κατοίκους και επεκτείνεται συνέχεια. 

Αλλά το κύριο πρόβλημα που πρέπει να μπει σε έναν προγραμματισμό, είναι ότι παλιώνουν οι υποδομές. Περνάνε τα χρόνια και θα έρθει ο καιρός που θα χρειαστούν επενδύσεις. Η συντήρηση που γίνεται και οι επενδύσεις στον εξοπλισμό φέρνει σίγουρα οφέλη, όμως πρέπει να δούμε και το μέλλον. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr